تصمیمی که باید "پس از 20 هزار سال" گرفته شود!
کد خبر :
۲۴۶۶۳
بازدید :
۷۵۰۰
فرادید | مردم قبیله سان بر سر دوراهی مهمی در تاریخ خود قرار گرفته‌اند: انتخاب بین مدرنیته و سبک زندگیِ 20000 ساله خود به عنوان شکارچی-گردآورنده. آن‌ها کدام مسیر را انتخاب خواهند کرد؟
به گزارش فرادید به نقل از سی ان ان، قبیله سان بومی آفریقای جنوبی بوده و کهن‌ترین اجداد ما انسان‌ها محسوب می‌شوند، زیرا آزمایش‌های DNA نشان داده که سان‌ها از نوادگان مستقیمِ انسان خردمند یا "هومو ساپینس" هستند. اما امروزه فرهنگ، سنت و میراث آن‌ها در خطر نابودیِ همیشگی است.
قبیله سان در کشورهای آفریقای جنوبی، بوتسوانا، آنگولا و نامیبیا پراکنده شده‌اند و به آن‌ها "بوشمن،" یا باساروا اطلاق می‌شود. قرن‌ها است که سبک زندگی کوج نشینی آن‌ها همان‌طور دست نخورده باقی مانده است.
بیهِلا سِکره (Bihela Sekere) از جمعیت بومی بوشمن‌ها که پیشتر در کمیساریای عالی بوتسوانا در لندن مشغول به کار بود، می‌گوید: «فرهنگ چیزی است که امکان مرگ آن وجود دارد و ما باید بیاموزیم که فرهنگ مفهومی پویاست.»
سکره در پارک ملی کالاهاری مرکزی بزرگ شد که در نوع خود، دومین پارک بزرگ جهان به شمار می‌آید. او همچون پدرش به شکار مشغول بود، اما دولت مرکزی در سال 1997 تمام بوشمن‌ها را از آن پارک بیرون راند تا ظاهرا از منطقه محافظت و اهالی قبیله را با جامعه بوتسوانا وقف دهد. ولی با زندگی در روستاهای تبعیدی، انتقال سنت‌های دیرینه از نسلی به نسل دیگر با مشکلات و دشواری‌های بسیاری برای بوشمن‌ها مواجه شده است.
سکره می‌گوید: «برخی از فرزندان قوم بوشمن‌ها به مدرسه فرستاده می‌شوند که این کار می‌تواند به فرهنگشان لطمه بزند زیرا آن‌ها سبکی متفاوت از زندگی را آموخته‌اند... حتی از منظر زبانی نیز اگر آن‌ها زبان رسمی بوتسوانا یعنی ستسوانا و انگلیسی را بیاموزند، دیگر خبری از زبان مادری‌شان نخواهد بود.»
بیهلا سکره حتی در مورد رقص سنتی قبیله سان یا بوشمن‌ها نیز ابراز نگرانی می‌کند، زیرا یکی از ستون‌های اصلی فرهنگ بوشمن‌ها بوده و حالا ممکن است تحت تاثیر موسیقی مدرنی قرار گیرد که جوانان آن از طریق موبایل و رادیو گوش می‌دهند.
امید اما در بین کسانی که هنوز در فکر نگهداری از فرهنگ بومی منطقه هستند از بین نرفته است. زونتائه، یکی از مردان محلی، گزارشگر ماجراجو را به سمت برخی از مهمترین میراث بوشمن‌ها راهنمایی می‌کند. یکی از آن‌ها "تسودیلو هیلز" است که بیش از 4500 صخره رنگ‌آمیزی شده در آنجا وجود دارد که قدمت آن‌ها به عصر حجر بازمی‌گردد. ضمنا پروژه‌ای به نام "کورو آرت" در آنجا در حال برگزاری است که تلاش دارد فعالیت‌های هنری را بین بوشمن‌ها بار دیگر ترویج دهد.
آن گولیفر، هنرمند بریتانیایی-کارائیبی که یکی از اعضای پروژه است، می‌گوید که اکثر آثار هنری که بوشمن‌ها خلق کردند برگرفته از سبک زندگی شکارچی-گردآورنده‌ی سال گذشته‌ی آن‌ها است. از آنجایی که این سنت‌های باستانی با ابزار مدرن نقاشی شده‌اند، فروش بسیار خوبی در سطح جهان داشته‌اند.
این مسئله خود یکی از عللی است که نشان می‌دهد فرهنگ پدیده‌ای پویا، انعطاف پذیر و قابل تغییر (مثبت یا منفی) است. با این وجود، تمام افراد همفکر با سِکِره بر این باورند که بوشمن‌ها با اراده و انگیزه به هر آنچه که می‌خواهند رسیده‌اند.
وی می‌گوید: «فرهنگ به نوبه خود همان چیزی است که به شما شکل می‌دهد... و این وظیفه ما جوانان است که از بزرگترهایمان بیاموزیم تا بتوانیم در همین دورانی که آن‌ها زنده هستند، فرهنگمان را حفظ و ارتقا دهیم.»
بر اساس آزمایش‌های DNA، سان‌ها یا بوشمن‌ها قدیمی‌ترین اجداد ما انسان‌ها محسوب می‌شوند
تصمیم مهمی در انتظار آن‌ها است: انتخاب بین مدرنیته و سنتی 20 هزار ساله
بیهلا سکره
انتقال فرهنگ به طور کلامی از نسلی به نسلی دیگر منتقل می‌شود - بزرگترها کودکان قبیله را جمع کرده و برای آن‌ها داستان تعریف می‌کنند
در تسودیلو هیلز بیش از 4500 صخره رنگ‌آمیزی شده وجود دارد که قدمت آن‌ها به عصر حجر بازمی‌گردد
غارهای متعلق به بوشمن‌ها جذابیت گردشگری فراوانی دارند
پروژه کورو آرت تلاش دارد فعالیت‌های هنری را بین بوشمن‌ها بار دیگر ترویج دهد
سبک زندگی اخیر بوشمن‌ها در آثار هنری آن‌ها نمود داشته است
منبع: CNN
ترجمه: وبسایت فرادید
به گزارش فرادید به نقل از سی ان ان، قبیله سان بومی آفریقای جنوبی بوده و کهن‌ترین اجداد ما انسان‌ها محسوب می‌شوند، زیرا آزمایش‌های DNA نشان داده که سان‌ها از نوادگان مستقیمِ انسان خردمند یا "هومو ساپینس" هستند. اما امروزه فرهنگ، سنت و میراث آن‌ها در خطر نابودیِ همیشگی است.
قبیله سان در کشورهای آفریقای جنوبی، بوتسوانا، آنگولا و نامیبیا پراکنده شده‌اند و به آن‌ها "بوشمن،" یا باساروا اطلاق می‌شود. قرن‌ها است که سبک زندگی کوج نشینی آن‌ها همان‌طور دست نخورده باقی مانده است.
بیهِلا سِکره (Bihela Sekere) از جمعیت بومی بوشمن‌ها که پیشتر در کمیساریای عالی بوتسوانا در لندن مشغول به کار بود، می‌گوید: «فرهنگ چیزی است که امکان مرگ آن وجود دارد و ما باید بیاموزیم که فرهنگ مفهومی پویاست.»
سکره در پارک ملی کالاهاری مرکزی بزرگ شد که در نوع خود، دومین پارک بزرگ جهان به شمار می‌آید. او همچون پدرش به شکار مشغول بود، اما دولت مرکزی در سال 1997 تمام بوشمن‌ها را از آن پارک بیرون راند تا ظاهرا از منطقه محافظت و اهالی قبیله را با جامعه بوتسوانا وقف دهد. ولی با زندگی در روستاهای تبعیدی، انتقال سنت‌های دیرینه از نسلی به نسل دیگر با مشکلات و دشواری‌های بسیاری برای بوشمن‌ها مواجه شده است.
سکره می‌گوید: «برخی از فرزندان قوم بوشمن‌ها به مدرسه فرستاده می‌شوند که این کار می‌تواند به فرهنگشان لطمه بزند زیرا آن‌ها سبکی متفاوت از زندگی را آموخته‌اند... حتی از منظر زبانی نیز اگر آن‌ها زبان رسمی بوتسوانا یعنی ستسوانا و انگلیسی را بیاموزند، دیگر خبری از زبان مادری‌شان نخواهد بود.»
بیهلا سکره حتی در مورد رقص سنتی قبیله سان یا بوشمن‌ها نیز ابراز نگرانی می‌کند، زیرا یکی از ستون‌های اصلی فرهنگ بوشمن‌ها بوده و حالا ممکن است تحت تاثیر موسیقی مدرنی قرار گیرد که جوانان آن از طریق موبایل و رادیو گوش می‌دهند.
امید اما در بین کسانی که هنوز در فکر نگهداری از فرهنگ بومی منطقه هستند از بین نرفته است. زونتائه، یکی از مردان محلی، گزارشگر ماجراجو را به سمت برخی از مهمترین میراث بوشمن‌ها راهنمایی می‌کند. یکی از آن‌ها "تسودیلو هیلز" است که بیش از 4500 صخره رنگ‌آمیزی شده در آنجا وجود دارد که قدمت آن‌ها به عصر حجر بازمی‌گردد. ضمنا پروژه‌ای به نام "کورو آرت" در آنجا در حال برگزاری است که تلاش دارد فعالیت‌های هنری را بین بوشمن‌ها بار دیگر ترویج دهد.
آن گولیفر، هنرمند بریتانیایی-کارائیبی که یکی از اعضای پروژه است، می‌گوید که اکثر آثار هنری که بوشمن‌ها خلق کردند برگرفته از سبک زندگی شکارچی-گردآورنده‌ی سال گذشته‌ی آن‌ها است. از آنجایی که این سنت‌های باستانی با ابزار مدرن نقاشی شده‌اند، فروش بسیار خوبی در سطح جهان داشته‌اند.
این مسئله خود یکی از عللی است که نشان می‌دهد فرهنگ پدیده‌ای پویا، انعطاف پذیر و قابل تغییر (مثبت یا منفی) است. با این وجود، تمام افراد همفکر با سِکِره بر این باورند که بوشمن‌ها با اراده و انگیزه به هر آنچه که می‌خواهند رسیده‌اند.
وی می‌گوید: «فرهنگ به نوبه خود همان چیزی است که به شما شکل می‌دهد... و این وظیفه ما جوانان است که از بزرگترهایمان بیاموزیم تا بتوانیم در همین دورانی که آن‌ها زنده هستند، فرهنگمان را حفظ و ارتقا دهیم.»
بر اساس آزمایش‌های DNA، سان‌ها یا بوشمن‌ها قدیمی‌ترین اجداد ما انسان‌ها محسوب می‌شوند
تصمیم مهمی در انتظار آن‌ها است: انتخاب بین مدرنیته و سنتی 20 هزار ساله
بیهلا سکره
انتقال فرهنگ به طور کلامی از نسلی به نسلی دیگر منتقل می‌شود - بزرگترها کودکان قبیله را جمع کرده و برای آن‌ها داستان تعریف می‌کنند
در تسودیلو هیلز بیش از 4500 صخره رنگ‌آمیزی شده وجود دارد که قدمت آن‌ها به عصر حجر بازمی‌گردد
غارهای متعلق به بوشمن‌ها جذابیت گردشگری فراوانی دارند
پروژه کورو آرت تلاش دارد فعالیت‌های هنری را بین بوشمن‌ها بار دیگر ترویج دهد
سبک زندگی اخیر بوشمن‌ها در آثار هنری آن‌ها نمود داشته است
ترجمه: وبسایت فرادید
۰
