نگاهی به مشكلات فنی پرسپولیس برانكو
اتفاقات هفته دوازدهم لیگ برتر برای پرسپولیس خوشایند بود. تراكتورسازی در تبریز برتری یك بر صفر برابر پدیده مشهد را از دست داد و متوقف شد، سرخپوشان هم در تهران با پیروزی برابر ماشین‌سازی به صدر جدول رده‌بندی برگشتند.
کد خبر :
۳۰۴۵۴
بازدید :
۱۳۲۵
اتفاقات هفته دوازدهم لیگ برتر برای پرسپولیس خوشایند بود. تراكتورسازی در تبریز برتری یك بر صفر برابر پدیده مشهد را از دست داد و متوقف شد، سرخپوشان هم در تهران با پیروزی برابر ماشین‌سازی به صدر جدول رده‌بندی برگشتند.
با این وجود، سبك بازی پرسپولیس برابر حریف قعرنشین‌اش در ورزشگاه آزادی، چنان سوال‌برانگیز بود كه فعلا اجازه شادی مفصل را به هواداران این تیم نمی‌دهد. ماشین‌سازی با قبول 6شكست پیاپی به تهران آمده بود تا برابر یكی از غنی‌ترین تیم‌های ایران بازی كند. همین مساله شاید باعث می‌شد خیلی از هواداران انتظار ثبت یك پیروزی پرگل و مقتدرانه را داشته باشند.
با این وجود شاگردان برانكو فقط با یك گل اختلاف موفق به كسب پیروزی شدند و حتی همین برتری هم بارها نزدیك بود از كف برود؛ به ویژه در صحنه پنالتی دقیقه70 ماشین‌سازان كه توپ از كنار دروازه به بیرون رفت. غیراز سهل‌انگاری، كم‌تحركی و بی‌انگیزگی كه به وضوح در ساق پای بازیكنان پرسپولیس در این مسابقه آشكار بود، مشكلات دیگری هم به چشم می‌آمد كه شاید در آینده برای قرمزها گران تمام شود.
طارمی و باز هم طارمی
مهاجم پرسپولیس در بازی هفته قبل با پیكان چند موقعیت خوب گلزنی را از دست داد تا برای یك هفته به كانون بحث تبدیل شود. خیلی‌ها از طارمی انتقاد كردند و بعضا به او راهكار دادند تا بهتر چارچوب دروازه حریفان را پیدا كند.
انتظار می‌رفت بعد از تحمل این فشارها، طارمی از فرصت بازی آسان برابر ماشین‌سازی استفاده كند و با زدن یكی، دو گل نفسی به راحتی بكشد. با این وجود طارمی نه‌تنها برابر حریف قعرنشین هم گل نزد، بلكه با از دست دادن دو موقعیت كلیدی گلزنی بیش از پیش در مدار بحران قرار گرفت. این اما تنها مشكل طارمی در این مسابقه نبود. او اوایل نیمه دوم این دیدار به دلیل اقدام به تمارض و تلاش برای گرفتن پنالتی با فریب داور كارت زرد گرفت.
این دومین اخطاری بود كه طارمی در این فصل دریافت می‌كرد و عجیب اینكه كارت قبلی را هم در بازی هفته دوم برابر فولاد، درست به همین دلیل دریافت كرده بود! حالا اصلی‌ترین مهاجم پرسپولیس در آستانه محرومیت از یك بازی قرار گرفته، آن هم در حالی كه خطای مهمی انجام نداده و همچنان به همان درد قدیمی «تمارض» مبتلا است. گلزنی پیشكش، یكی به طارمی یاد بدهد خودش را بیهوده اینقدر به زمین نكوبد!
چپ، كماكان تعطیل!
یكی از انتقادهایی كه از ابتدای فصل از برانكو می‌شد، این بود كه او با استفاده از دو عنصر كاملا تدافعی یعنی ماهینی و ربیع‌خواه در دو سمت خط دفاعی پرسپولیس، عملا كناره‌های زمین را نسبت به فصل گذشته ناكارآمد و فاقد زهر كرده است. پارسال در این دو پست رامین رضاییان و محمد انصاری به میدان می‌رفتند كه با هر متر و معیاری تهاجمی‌تر از ماهینی و ربیع‌خواه هستند.
محرومیت انصاری باعث شد بالاخره در بازی با ماشین‌سازی برانكو روی دلش پا بگذارد و رضاییان را از ابتدا به‌عنوان مدافع راست به میدان بفرستد. نتیجه كار هم فعال شدن سمت راست پرسپولیس بود. رضاییان تك گل قرمزها را ساخت و بارها با نفوذهایش حملات سرخپوشان را پایه‌گذاری كرد. با این وجود حتی در همین مسابقه هم سمت چپ پرسپولیس به شدت غیرفعال بود، چرا كه ربیع‌خواه اصولا میل به حمله ندارد.
به علاوه مصدومیت امید عالیشاه هم بیش از پیش باعث سكون سمت چپ پرسپولیس می‌شد. با این اوصاف نصف تیم برانكو فلج بود و كارآیی لازم برای اعمال فشار روی بدترین خط دفاع لیگ را نداشت. باید دید با بازگشت انصاری از بازی بعدی چه تغییری در تركیب پرسپولیس اتفاق می‌افتد؛ او به جای ربیع‌خواه در سمت چپ به بازی گرفته می‌شود یا با خروج دوباره رضاییان از تركیب، چیدمان خط دفاع سرخ‌ها به شكل قبل برمی‌گردد؟
امیری؛ وینگر یا مهاجم؟
پست اصلی وحید امیری وینگر چپ است. او در نفت تهران در این پست بازی می‌كرد و در تیم‌ملی هم همین نقش را دارد. با این وجود از زمان حضور امیری در پرسپولیس، به‌خاطر ترافیك شدید در این پست، وحید به خط حمله منتقل شد كه به نظر می‌رسد تغییر هوشمندانه‌ای بود.
در دو مسابقه اخیر كه امید عالیشاه مصدوم بوده و امیری به جای او در پست وینگر چپ بازی كرده، به وضوح مشخص شد او كارآیی امید را در این منطقه ندارد. امیری اگرچه تك گل پرسپولیس را برابر ماشین‌سازی به ثمر رساند، اما می‌شد انتظار داشت با حضور او در خط حمله و بازی كردن عالیشاه در سمت چپ، نتیجه بهتری به دست بیاید.
واقعیت این است كه امیری در تیم‌هایی كه به‌طور خودكار كمی عقب بازی می‌كنند (مثل نفت تهران منصوریان یا تیم‌ملی كی‌روش) در پست وینگر قابلیت بیشتری داشته باشد.
او از آن دست بازیكنانی است كه در استارت‌های انفجاری استعداد دارند و محتاج فضا هستند. پرسپولیس برانكو اما تیمی است كه در اغلب دقایق بازی توپ و میدان را در دست دارد و رو به جلو بازی می‌كند. در این شرایط شاید بازیكن تكنیكی و ظریفی مثل عالیشاه كه توانایی جا گذاشتن یار مستقیمش را در فضای اندك دارد، بیشتر از امیری به درد كناره‌ها بخورد.
این موضوع به وضوح در مسابقاتی كه عالیشاه غایب بوده به چشم آمده است. بنابراین به نظر می‌رسد پرسپولیسی‌ها كمی بیشتر باید مراقب عالیشاه باشند؛ به‌ویژه كه زمزمه‌هایی در مورد جدایی او در نیم‌فصل هم به گوش می‌رسد.
با این وجود، سبك بازی پرسپولیس برابر حریف قعرنشین‌اش در ورزشگاه آزادی، چنان سوال‌برانگیز بود كه فعلا اجازه شادی مفصل را به هواداران این تیم نمی‌دهد. ماشین‌سازی با قبول 6شكست پیاپی به تهران آمده بود تا برابر یكی از غنی‌ترین تیم‌های ایران بازی كند. همین مساله شاید باعث می‌شد خیلی از هواداران انتظار ثبت یك پیروزی پرگل و مقتدرانه را داشته باشند.
با این وجود شاگردان برانكو فقط با یك گل اختلاف موفق به كسب پیروزی شدند و حتی همین برتری هم بارها نزدیك بود از كف برود؛ به ویژه در صحنه پنالتی دقیقه70 ماشین‌سازان كه توپ از كنار دروازه به بیرون رفت. غیراز سهل‌انگاری، كم‌تحركی و بی‌انگیزگی كه به وضوح در ساق پای بازیكنان پرسپولیس در این مسابقه آشكار بود، مشكلات دیگری هم به چشم می‌آمد كه شاید در آینده برای قرمزها گران تمام شود.
طارمی و باز هم طارمی
مهاجم پرسپولیس در بازی هفته قبل با پیكان چند موقعیت خوب گلزنی را از دست داد تا برای یك هفته به كانون بحث تبدیل شود. خیلی‌ها از طارمی انتقاد كردند و بعضا به او راهكار دادند تا بهتر چارچوب دروازه حریفان را پیدا كند.
انتظار می‌رفت بعد از تحمل این فشارها، طارمی از فرصت بازی آسان برابر ماشین‌سازی استفاده كند و با زدن یكی، دو گل نفسی به راحتی بكشد. با این وجود طارمی نه‌تنها برابر حریف قعرنشین هم گل نزد، بلكه با از دست دادن دو موقعیت كلیدی گلزنی بیش از پیش در مدار بحران قرار گرفت. این اما تنها مشكل طارمی در این مسابقه نبود. او اوایل نیمه دوم این دیدار به دلیل اقدام به تمارض و تلاش برای گرفتن پنالتی با فریب داور كارت زرد گرفت.
این دومین اخطاری بود كه طارمی در این فصل دریافت می‌كرد و عجیب اینكه كارت قبلی را هم در بازی هفته دوم برابر فولاد، درست به همین دلیل دریافت كرده بود! حالا اصلی‌ترین مهاجم پرسپولیس در آستانه محرومیت از یك بازی قرار گرفته، آن هم در حالی كه خطای مهمی انجام نداده و همچنان به همان درد قدیمی «تمارض» مبتلا است. گلزنی پیشكش، یكی به طارمی یاد بدهد خودش را بیهوده اینقدر به زمین نكوبد!
چپ، كماكان تعطیل!
یكی از انتقادهایی كه از ابتدای فصل از برانكو می‌شد، این بود كه او با استفاده از دو عنصر كاملا تدافعی یعنی ماهینی و ربیع‌خواه در دو سمت خط دفاعی پرسپولیس، عملا كناره‌های زمین را نسبت به فصل گذشته ناكارآمد و فاقد زهر كرده است. پارسال در این دو پست رامین رضاییان و محمد انصاری به میدان می‌رفتند كه با هر متر و معیاری تهاجمی‌تر از ماهینی و ربیع‌خواه هستند.
محرومیت انصاری باعث شد بالاخره در بازی با ماشین‌سازی برانكو روی دلش پا بگذارد و رضاییان را از ابتدا به‌عنوان مدافع راست به میدان بفرستد. نتیجه كار هم فعال شدن سمت راست پرسپولیس بود. رضاییان تك گل قرمزها را ساخت و بارها با نفوذهایش حملات سرخپوشان را پایه‌گذاری كرد. با این وجود حتی در همین مسابقه هم سمت چپ پرسپولیس به شدت غیرفعال بود، چرا كه ربیع‌خواه اصولا میل به حمله ندارد.
به علاوه مصدومیت امید عالیشاه هم بیش از پیش باعث سكون سمت چپ پرسپولیس می‌شد. با این اوصاف نصف تیم برانكو فلج بود و كارآیی لازم برای اعمال فشار روی بدترین خط دفاع لیگ را نداشت. باید دید با بازگشت انصاری از بازی بعدی چه تغییری در تركیب پرسپولیس اتفاق می‌افتد؛ او به جای ربیع‌خواه در سمت چپ به بازی گرفته می‌شود یا با خروج دوباره رضاییان از تركیب، چیدمان خط دفاع سرخ‌ها به شكل قبل برمی‌گردد؟
امیری؛ وینگر یا مهاجم؟
پست اصلی وحید امیری وینگر چپ است. او در نفت تهران در این پست بازی می‌كرد و در تیم‌ملی هم همین نقش را دارد. با این وجود از زمان حضور امیری در پرسپولیس، به‌خاطر ترافیك شدید در این پست، وحید به خط حمله منتقل شد كه به نظر می‌رسد تغییر هوشمندانه‌ای بود.
در دو مسابقه اخیر كه امید عالیشاه مصدوم بوده و امیری به جای او در پست وینگر چپ بازی كرده، به وضوح مشخص شد او كارآیی امید را در این منطقه ندارد. امیری اگرچه تك گل پرسپولیس را برابر ماشین‌سازی به ثمر رساند، اما می‌شد انتظار داشت با حضور او در خط حمله و بازی كردن عالیشاه در سمت چپ، نتیجه بهتری به دست بیاید.
واقعیت این است كه امیری در تیم‌هایی كه به‌طور خودكار كمی عقب بازی می‌كنند (مثل نفت تهران منصوریان یا تیم‌ملی كی‌روش) در پست وینگر قابلیت بیشتری داشته باشد.
او از آن دست بازیكنانی است كه در استارت‌های انفجاری استعداد دارند و محتاج فضا هستند. پرسپولیس برانكو اما تیمی است كه در اغلب دقایق بازی توپ و میدان را در دست دارد و رو به جلو بازی می‌كند. در این شرایط شاید بازیكن تكنیكی و ظریفی مثل عالیشاه كه توانایی جا گذاشتن یار مستقیمش را در فضای اندك دارد، بیشتر از امیری به درد كناره‌ها بخورد.
این موضوع به وضوح در مسابقاتی كه عالیشاه غایب بوده به چشم آمده است. بنابراین به نظر می‌رسد پرسپولیسی‌ها كمی بیشتر باید مراقب عالیشاه باشند؛ به‌ویژه كه زمزمه‌هایی در مورد جدایی او در نیم‌فصل هم به گوش می‌رسد.
۰
