رقابت نفت و خودروهای الکتریکی در اوپک
با گسترش تکنولوژی خودروهای الکتریکی در جهان به نظر می رسد دیگر از نفت و مشتقات آن به عنوان یک ماده اساسی در تامین سوخت خودروها یاد نمیشود.
کد خبر :
۴۲۹۷۱
بازدید :
۱۴۶۷
با گسترش تکنولوژی خودروهای الکتریکی در جهان به نظر می رسد دیگر از نفت و مشتقات آن به عنوان یک ماده اساسی در تامین سوخت خودروها یاد نمیشود.
به گزارش نفت خبر، از سوی دیگر عرضه و تقاضای در بازار هنوز شاهد موازنه و ثبات نسبی نبوده و علیرغم کاهش تولید نفت قیمت آن بالا نرفته است . روزنامه الحیات لندن در تحلیلی از «رنده تقی الدین» به بررسی چالش های پیش روی نفت و خودروهای الکتریکی در سال های آینده پرداخته است. به گزارش گروه انرژی نفتخبر از الحیات، شرکتهای بزرگ خودروسازی جهان روزبهروز در حال پیشرفت محصولات خود و تولید و ارتقای تکنولوژی خودروهای الکتریکی هستند.
بسیاری از شرکتهای بزرگ دنیا از جمله بیامدبلیو، فورد و جاگوار اولویت تولید و برنامهریزی خود را در تولید این خودروها قرار دادهاند. به همین دلیل استفان آرمسترانگ، رئیس شرکت فورد در اظهار نظری اعلام کرد که میزان سرمایهگذاریها در تولید خودروهای الکتریکی در سالهای آینده به بیش از چهار و نیم میلیارد دلار خواهد رسید و سری اول این خودروها در سال ۲۰۲۰ به بازار اروپا وارد خواهند شد.
از سویی دیگر «اسپنسر دیل» اقتصاددان ارشد شرکت بریتیش پترولیوم درمجله تخصصی این شرکت نوشته است که پیشرفت و ارتقای تکنولوژی خودروهای الکتریکی در دو دهه آینده بسیار چشمگیر خواهد بود و تا سال ۲۰۳۵ میلادی تعداد این خودروها در بازار از یک میلیون و دویست هزار خودرو به بیش از ۷۰ خودرو افزایش خواهد یافت.
او همچنین از پیشبینیها برای افزایش تعداد کل خودروها در جهان از حدود ۹۰۰ میلیون خودرو در حال حاضر به بیش از یک میلیارد وهشتصد میلیون خودرو در مدت مشابه تا سال ۲۰۳۵ پرده برداشت که در این میان درخواست برای تولید مشتقات نفتی برای خودروها در روز تا پنج میلیون بشکه خواهد بود و درخواست برای تولید نفت در سراسر جهان در ۲۰ سال آینده برای همه مصارف به بیش از ۲۰ میلیون بشکه تا سال ۲۰۳۵ میلادی خواهد رسید.
همه پیشبینیها حاکی از این است که با توجه به افزایش تعداد خودروهای الکتریکی، این موضوع باعث کاهش تقاضا برای تولید نفت نخواهد شد. قیمت کنونی هر بشکه نفت بین ۵۰ تا ۵۲ دلار در حال تغییر است و این ثبات قیمت با وجود طوفان و وضعیت غیرعادی در ایالات متحده آمریکا است که این وضعیت ناپایدار جوی باعث بسته شدن برخی از تصفیهخانههای بزرگ تگزاس شده است. علاوه بر وجود مشکلات جغرافیایی و طبیعی در آمریکا، جنگ و نزاع در برخی از کشورهای نفتی خاورمیانه همچنان پابرجاست و وضعیت غیرعادی ونزوئلا یکی از کشورهای بزرگ صادر کننده نفت نیز همچنان مبهم است.
اما با وجود تمامی این مشکلات قیمت هر بشکه نفت به ۶۰ دلار در بشکه هم نرسیده و در میانگین ۵۰ دلار ثابت مانده است و این به دلیل تقاضای بازارهای جهانی به رغم کاهش میانگین ذخیرههای نفتی آمریکا است.
همچنین با توجه به افزایش تولید نفت شیل (نفت سنگ) آمریکا ، موازنه بازارهای جهانی نامتعادل بوده و این موضوع از اهداف کشورهای عضو و غیر عضو سازمان اوپک با هدف توافقنامه سال پیش بین این کشورها برای کاهش تولید بیش از یک میلیون و هشتصد هزار بشکه در روز از تولید این سازمان است. پیشتازان این توافقنامه کشورهای روسیه وعربستان از بزرگترین کشورهای تولید کننده نفت در جهان به شمار می روند.
این توافقنامه کشورهای عضو این سازمان را به اجرای دقیق آن مجاب کرد، این در حالی است که در گذشته توافقنامههای این سازمان کمتر از سوی کشورهای عضو به درستی اجرا میشد. از بین کشورها روسیه اغلب در توافقنامهها فقط به صورت شفاهی به آنها پایبندی نشان داده و در عمل هیچگونه تعهدی را برای خود در قبال توافقنامهها برای خود ملزم نمیدانست.
اما اکنون ولادمیر پوتین و روسیه به دنبال تحقق منافع هرچه بیشتراقتصادی از نفت به دلیل نامناسب بودن شرایط اقتصادی این کشور هستند وبا وجود قدرتنمایی روسیه در خاورمیانه دربرابر سیاستهای مداخلهجویانه آمریکا به خصوص در سوریه، در بخش اقتصاد داخلی آنها نیازمند عدم کاهش قیمت نفت و رسیدن به یک ثبات اقتصادی داخلی هستند.
اما پیشبینیها درباره این توافقنامه بین اعضای اوپک حاکی از تمدید اجرای آن از سوی کشورهای صادرکننده عضو این سازمان و نیز کشورهای غیر عضو در نشست ماه نوامبر آینده (آذر ماه ۹۶) و نشست این سازمان در ۳۰ نوامبر (۹ آذر ۱۳۹۶) درشهر وین اتریش است، زیرا به گفته برخی از کارشناسان و تحلیلگران نفتی بازار این ماده به رغم کاهش تولید نفت،هنوز از ثبات قابل قبولی برخوردار نیست.
از سوی دیگر، بیژن زنگنه، وزیر نفت کشور ایران با بادآوری تولید حدود سه و نیم میلیون بشکه در روز کشورش را متعادل ارزیابی کرده و رغبت چندانی به افزایش تولید نشان نداده است. به گفته مهندسان شرکتهای نفتی خارجی شاغل در ایران، با توجه به تحریمهای آمریکا بر این کشور، ایرانیان با روشهای جایگزین برای این تحریمها توانستهاند توان تولید خود را با وجود قدیمی بودن تکنولوژی استخراج و تصفیه نفت بالا نگه دارند. اما در مقابل خالد الفالح وزیر نفت کشور عربستان که با هدف تنظیم عرضه و تقاضای بازار و تثبیت قیمت، تولید این کشور را کاهش داده، معتقد است هنوز بازار طلای سیاه ثبات قابل قبول را نداشته و درصدد کاهش تولید اوپک یا ثابت ماندن آن از سوی کشورهای عضو سازمان اوپک و دیگر کشورهای تولید کننده نفت در جهان است.
بدون شک نفت به عنوان یکی از مواد اساسی نیاز بشر باقی خواهد ماند و نظریه های جایگزین شدن انرژیهای دیگر از جمله انرژیهای تجدیدپذیر بر این ماده در سالها و دهههای نزدیک آینده چندان دقیق به شمار نمیرود. اما این سوال مهم برای کشورهای تولیدکننده نفت باقی خواهد ماند که آیا کاهش تولید نفت از سوی این کشورها به جای دفاع از سهم تولید خود در بازار جهانی برای آنها بهتر خواهد بود یا عدم پیروی از این سیاست در کوتاه مدت باعث کاهش شدید این ماده در بازارهای بزرگ جهانی خواهد شد؟ و البته پاسخ به این سوال در گرو تصمیمگیریهای کشورهای تولیدکننده بر اساس عرضه و تقاضای این ماده در بازارهای جهانی و نیز تولید نفت شیل آمریکا و انواع نفت در کشورهای دیگر جهان خواهد بود.
۰