چند نکته درباره سردر سه میلیارد تومانی دانشگاه شریف

چند نکته درباره سردر سه میلیارد تومانی دانشگاه شریف

سردر جدید دانشگاه صنعتی شریف شهریورماه افتتاح شد، اما حاشیه‌های هزینه هنگفت آن تمامی ندارد. تخمین زده شده است که ساخت آن ۲۰ برابر سردر دانشگاه تهران و ۵ برابر سردر تربیت مدرس هزینه برداشته است. یکی از بحث‌هایی که بین دانشجویان و رسانه‌ها مورد توجه است فعالیت‌های دانشجویی و فرهنگی است که می‌شد با این بودجه انجام داد.

کد خبر : ۴۳۸۱۴
بازدید : ۲۶۷۸۰
نقش ایوان میلیاردی دانشگاه شریف
سیروس برزو کارشناس تاریخ فضانوردی در روزنامه شرق نوشت: در خبری با عنوان «با بودجه ساخت سردرِ دانشگاه شریف، چه فعالیت‌های فضایی در خود دانشگاه می‌توانست صورت بگیرد؟» در تارنمای اسپاش خواندم که برای ساخت سردرِ جدید دانشگاه صنعتی شریف، سه‌ میلیارد تومان هزینه شده است.

جدا از تحلیل جالب و تفکر‌برانگیزی که ذیل این عنوان آمده و هزینه پرتاب ماهواره‌های مختلف را بررسی و با مخارج این سردر مقایسه کرده، به نظر من باید به نکات دیگری هم توجه کرد.

هیچ‌کس نمی‌تواند در این ادعا که یکی از پایه‌های فناوری فضایی جهان روسیه است، شک کند. نگارنده به دلیل اقامت طولانی در این کشور و ارتباط با فضانوردان و کارشناسان فضایی آن دیار، بارها فرصت بازدید از بسیاری از مؤسسه‌ها، شرکت‌ها و ارگان‌های مربوط به صنایع و فناوری‌های فضایی روسیه را داشته‌ام.
هیچ‌یک از این مؤسسات، ظاهر آن‌چنان باعظمتی ندارند؛ حتی ورودی محقر برخی از آنها، در مرحله اول انسان را به شک می‌اندازد که آیا نشانی را درست آمده‌ام؟! دیوارهای آجری با قدمتی بعضا بیش از نیم‌قرن و درهای آهنی یا چوبی کهنه، ظاهرا با آنچه در ورای آنها اتفاق می‌افتد، هیچ نسبتی ندارد.
دوستانی که برحسب اتفاق از چنین مکان‌هایی بازدید کرده‌اند، می‌توانند صحت سخنان من را شهادت دهند. از شهرک ستارگان (که تاکنون بیش از ٥٠٠ نفر برای سفر به فضا در آن آموزش دیده‌اند) تا شرکت‌های عظیم صنایع فضایی مانند انرگیا و زوزدا (که سازندگان ناوهای کیهانی و تجهیزات فضایی هستند)، چنین وضعیتی دارند.
این امر درباره دانشگاه‌های مربوط به این فناوری هم صدق می‌کند. دانشگاه صنعتی شریف بدون‌ شک در عمر چنددهه‌ای خود، نخبگان تراز اولی را آموزش و به کشور تحویل داده است که متأسفانه امروز بسیاری از آنان در ایران حضور ندارند و با توجه به ورودی آن، هنوز توانایی‌هایی دارد که اگر به آن توجه شود، می‌تواند افتخارهای بزرگی را نصیب تاریخ علم و صنعت ایران کند.

مدیرانی که درباره این نقوش ایوان تصمیم می‌گیرند، کاش به‌جای صرف چنین هزینه‌هایی (که اصولا تأثیری در اعتبار دانشگاه صنعتی شریف ندارد)، به فکر بالابردن سطح توانایی‌های دانشجویان این دانشگاه باشند که به‌حق می‌توان مدعی شد دانشجویان آن از زبده‌ها و نخبه‌هایی هستند که موجبات تعالی فناوری را در ایران فراهم کرده‌اند و متأسفانه به ‌دلیل کم‌توجهی مسئولان، از منابع بزرگ فرار مغزها در ایران محسوب می‌شوند.

آیا همان‌طور که در مطلب بالا آمده، بهتر نبود به‌جای این نقش ایوان، برای ساختن و به‌پایان‌رساندن «دانشکده مهندسی هوا‌فضا» که ٩ سال است منتظر آن هستیم، تلاش می‌شد؟ البته شاید سؤال ما درباره دانشکده مهندسی هوا‌فضا اصولا بی‌مورد باشد؛ زمانی که می‌بینیم حاصل زحمات چندساله استادان و دانشجویان فرهیخته این دانشگاه، ماهواره‌ای می‌شود به نام «شریف‌ست» که در آذر ١٣٩٢ قرار بود رونمایی شود و قول پرتاب آن در ١٣٩٣ داده شد...

وعده‌ای که بعدا به دهه فجر سال ۹۴ و پایان سال ۹۵ موکول شد و به روایتی به «دوستی» (لابد برای نشان‌دادن حسن‌نیت برجامی به ١+٥!) تغییر نام داد. ماهواره‌ای که بنا بر گفته رضا روستاآزاد، رئیس سابق دانشگاه صنعتی شریف، «روی سکو هم رفت؛ اما پرتاب نشد!» و قول پرتاب «به‌زودی» آن همچنان ادامه دارد!
از سوی دیگر، باید توجه داشت در سال‌های اخیر بیش از ٩٠٠‌ هزار نفر از فارغ‌التحصیلان دبیرستان‌ها در آزمون ورودی مؤسسه‌های آموزش عالی شرکت می‌کنند و فقط بخش کوچکی از آنها بخت راهیابی به مؤسسه‌های آموزشی عالی مانند شریف را می‌یابند.

طبق آمار صندوق بین‌المللی پول، ایران بین ٩١ کشور جهان از نظر مهاجرت مغزها، مقام اول را دارد و بنا بر آمار مجلس شورای اسلامی در سال ۱۳۸۹، ۶۰‌ هزار نفر از ایرانیانی که در این سال مهاجرت کرده‌اند، در زمره مهاجران نخبه دسته‌بندی می‌شوند.
بنا بر گزارش مجله نیوزویک، «مسئولان واحد مهندسی برق دانشگاه استانفورد با گروهی از دانشجویان خارجی مواجه شده‌اند که بالاترین نمرات را در آزمون سخت دکترای این رشته به دست آورده‌اند... و بیشتر آنها ایرانی‌هایی بوده‌اند که از دانشگاه صنعتی شریف فارغ‌التحصیل شده بودند».
پس نباید تعجب کرد زمانی که حاصل زحمات بیش از صد نفر از استادان و دانشجویان فرهیخته این دانشگاه، همچنان در گوشه‌ انبار سازمان فضایی خاک می‌خورد، این افراد تصمیم به رفتن بگیرند و بیجا نخواهد بود اگر سردرِ سه‌میلیاردی دانشگاه صنعتی شریف را مصداق عینی شعر «نقش ایوان» سعدی بدانیم.
۰
نظرات بینندگان
  • ناشناس ارسالی در

    بهتر بود راجع به این اثر معماری حداقل از چندتا معمار بعنوان متخصص این رشته هم مصاحبه میگرفتین

    اینکه بودجه کجا خرج میشه و چه و چه که اکثر فضاهای اداری ما درگیرش هستن
    اما اینکه این سردر ۳ میلیارد هزینه داشته بعنوان یه معمار باید گفت هزینه سنگینیه
    اون رواق های طاقی زیر بی تناسب به کلیت طراحی هست و ادغام در کل طرح نشده اصطلاحا چسبانده شده بهش

    کلیت طراحی هم میتونست یه مسابقه یا پروژه دانشجویی باشه بین دانشجویان معماری همون دانشگاه
    اینجوری هم هزینه کمتر بود هم خود دانشجویان در هویت دانشگاهشون سهیم بودن هم استعدادشون عملی بروز میکرد

  • ناشناس ارسالی در

    در حالی که در مناطق محرم کشور دانش آموزان در مدارس کپری درس می خوانند درداور است برای ساختن یک سر درب برای دانشگاه سه میلیارد هزینه می شود !!

  • ناشناس ارسالی در

    چقدر اين سر در زشت و بي معني است
    متاسفانه هر كجا دست به تعمير زده شده و يا ساختماني احداث شده اينقدر بي هويت و زشت و نامانوس طراحي شدن كه ادم و ياد افغانستان مي ندازن

  • ناشناس ارسالی در

    سر در شیک و در خور آن دانشگاه می باشد ولی اگر هزینه سه میلیاردی برای آن انجام شده پس مدیریت منابع و هزینه برای آن انجام نشده که این امر نخبه بودن افراد آن دانشگاه را زیر سوال می بردیا لااقل در این مورد نخبه نیستند

  • ناشناس ارسالی در

    چه غم انگیز

  • ناشناس ارسالی در

    ادمهای با مغز مایه دردسرند برای ما همان بهتر که بروند

  • صمد ارسالی در

    کشوری مثل ایران پول کم نداره
    سردرش خیلی هم خوبه
    برید پول واسه بقیه کارا هم گیر بیارید
    اختلاسگر یه روز چند میلیارد کمتر بدزده

اخبار مرتبط سایر رسانه ها
    سایر رسانه ها
    تازه‌‌ترین عناوین
    پربازدید