انحصار رسانه‌ای در خانه ملت

چندی است که «خانه ملت»، خبرگزاری رسمی مجلس، به مرکزی برای ارائه برخی داده‌های محرمانه بدل شده است؛ اطلاعاتی که اغلب به این سادگی در اختیار خبرنگاران دیگر رسانه‌ها قرار نمی‌گیرد و گویا حالا مونوپول یک رسانه خاص شده است؛ آن‌هم رسانه‌ای که بیشتر نقش روابط‌عمومی مجلس را ایفا می‌کند.

انتشار دو خبر در فاصله کمتر از یک ماه برای هر خبرنگاری که پیگیر سوژه‌های مهم خبری مجلس باشد، عجیب و حیرت‌آور است؛ یکی جزئیات تخلف چهار‌هزار میلیاردی احمدی‌نژاد و دیگری جزئیاتی از تخلف و کشف سکه‌های طلا در خانه حمید بقایی. منبع خبر تخلف احمدی‌نژاد، رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس است و منبع خبر بقایی، نادر قاضی‌پور.

غلامرضا تاجگردون یک روز پس از اعلام این خبر، در مصاحبه‌ای دیگر به نقد لاریجانی پرداخته و گفته: «گزارش دیوان محاسبات تقدیم لاریجانی شد؛ اما اقدامی نشد»؛ یعنی علی لاریجانی در رأس مجلس ایران سال‌ها گزارش دیوان درباره تخلف احمدی‌نژاد را در اختیار داشته و کاری صورت نداده، عاقبت امر هم خبر نه در یک نشست خبری و با حضور خبرنگاران که به شکل اختصاصی از زبان رئیس کمیسیون بودجه مجلس اعلام می‌شود؛ بدون هیچ امکانی برای پرسش و پاسخ.

در خبر کشف سکه و برخی اقلام دیگر در منزل حمید بقایی نیز این سؤال پیش‌رو است که چرا چنین اخباری در چنین بازه زمانی مطرح می‌شود؟ آیا امکان انتشار کشفیات سکه و افشای خطای مالی خانواده بقایی در سال‌های پیش امکان‌پذیر نبود؟ پشت پرده ماجرا چیست؟ اینکه «خانه ملت» هروقت دلش بخواهد دست در انبان خبرهای محرمانه کرده و یکی، دو مطلب رو کند؟ پرسش مهم دیگر اینکه «چرا چنین خبر مهمی در قالب یک اطلاعیه ازپیش‌تعیین‌شده و البته به‌طور صوری از زبان نادر قاضی‌پور روی خط خبر می‌رود»؟

نمونه متأخر انحصار رسانه‌ای در مجلس، برگزیدن خبرنگاران خاص برای حضور در برخی سفرهای علی لاریجانی و حذف برخی خبرنگاران دیگر است. برای نمونه با وجود اینکه برخی سایت‌های درجه سه می‌توانند در برخی سفر‌ها همراه رئیس مجلس شوند؛ اما هیچ‌گاه از رسانه‌های اصلاح‌طلب دعوتی برای این همراهی صورت نگرفته است.

همین یکی، دو شب پیش با پایان‌یافتن نشست سران قوا، خانه ملت از سخنرانی و حضور روحانی و لاریجانی در جمع خبرنگاران خبر می‌دهد و مشخص نمی‌کند حضور معدودی خبرنگار برگزیده از خود مجلس و صداوسیما در نقش روابط‌عمومی، کجایش به حضور مقام مسئول در جمع خبرنگاران شباهت دارد؟

به هر شکل، رسانه‌سازی در تجربه تاریخی ایران اتفاق تازه‌ای نیست. از نهادهای نظامی گرفته تا قوای سه‌گانه، هرکدام برای خودشان دم‌و‌دستگاه رسانه‌ای به راه انداخته‌اند و انحصار رسانه‌ای آفت این مطبوعه‌سازی‌هاست.

علی لاریجانی در ماجرای برجام چهره یک مرد میانه در قدرت را از خود به نمایش گذاشت. هرچند بعدتر در بزنگاه‌های سیاسی متعدد، از پایداری او در برابر «جبهه پایداری»‌ها تقدیر به عمل آمده؛ اما انحصارطلبی کنونی در جریان آزاد اطلاعات اخبار مجلس، زنگ خطری است برای او و مردان مشاور نزدیک به او.

چرخش از میانه‌روی و بازگشت به انحصار یک‌شبه اتفاق نمی‌افتد. گام‌به‌گام مسیری طی می‌شود و در نهایت شکل و شمایل یک نهاد در افکار عمومی گونه‌ای دیگر ترسیم می‌شود. انحصار خبرهای مهم به دست تن‌ها یک خبرگزاری و حذف گاه‌و‌بیگاه خبرنگاران به دلایل عجیب‌وغریب، تلنگری است که دیر یا زود باید از جانب مقام‌های مسئول در مجلس ایران پاسخ داده شود.