سنگی که ترامپ به چاه افکند!
یک دیوانه سنگی را به چاهی انداخته که هزار عاقل نتوانند بیرون بیاورند. حالا باید پرسید آیا با سرکوب بیشتر و خفقان و خشونت مشکل اسرائیل حل می‌شود؟ پاسخ روشن است.
کد خبر :
۴۶۸۹۵
بازدید :
۱۲۰۱
چهارشنبه گذشته دیدن و شنیدن سخنان ترامپ در به‌رسمیت‌شناختن بیت‌المقدس به‌عنوان پایتخت اسرائیل برایم خیلی دشوار بود. دیدن آن همه دروغ و زورگویی در توجیه یک کار نادرست واقعا سرگیجه‌آور بود.
او بار‌ها از کلمه صلح و دوستی سخن گفت، ولی متأسفانه واقعیت این است که به جای تک‌تک آن‌ها باید جنگ و دشمنی نشاند. او در نطقش دقیقا برعکس هر دلیلی را گفت که دیگران به خاطر آن‌ها او را از چنین کار خطرناکی منع می‌کردند!
درست مثل آنکه همه بگویند الان روز است و او در چشم همه نگاه کند و با وقاحت بگوید نه، شب است! چرا ترامپ کاری را انجام داد که هیچ‌یک از رؤسای‌جمهور پیشین آن را مجاز ندانستند؟ به خاطر اینکه ترامپ قماربازی است که با بالاترین ریسک بازی می‌کند.
سنت رؤسای‌جمهور آمریکا این بود که معمولا استراتژی خارجی کشور را چندان تغییر نمی‌دادند. ترامپ، اما با بی‌توجهی، این عرصه را هم بی‌نصیب نگذاشته است.
او در عرصه قدرت اولا نگاهش کوتاه‌مدت است و ثانیا روشش بحران ایجاد کن و حکومت کن، است! اگر پاره‌ای رؤسای‌جمهور پیشین مصلحت نمی‌دانستند در این منطقه اوضاع را از اینکه هست بدتر کنند، ترامپ اصولا تلاش می‌کند به بحران دامن بزند.
در سایر عرصه‌ها هم روشش همین است: به هر بخشی نگاه می‌کند دقیقا همان کاری را انجام می‌دهد که همه او را از انجامش نهی می‌کنند.
چرا؟ چون موجودیتش با بحران تلازم بیشتری دارد. آن‌قدر افراط می‌کند که اگر احیانا زمانی روش کمتر افراطی را انتخاب کند همه نفس راحتی بکشند که لااقل آسیب با درجه صد تبدیل به آسیب ۶۰ یا ۷۰ شده است!
بنا بر همین استراتژی بحران بینداز و حکومت کن، او متحدان خود را در نظام بین‌الملل بهتر خواهد شناخت. متحدانش چه کسانی هستند؟ تندترین و رسواترین دولت‌های دنیا.
باید گفت: بزرگ‌ترین عامل امتناع رؤسای‌جمهور پیشین آمریکا در به‌رسمیت‌شناختن بیت‌المقدس به‌عنوان پایتخت اسرائیل در واقع به خاطر مشکلات حقوقی نبود.
متأسفانه در آن منطقه دهه‌هاست که حقوق یک ملت تضییع می‌شود و قدرت‌ها یا سکوت می‌کنند یا طرف محق نبوده‌اند.
مسئله اصلی این است که آن‌ها می‌دانند صلح خاورمیانه یک نزاع مزمن و یک گره کور است. تصور آن‌ها این بود که به نفع خود آن‌ها نیست که این گره کورتر شود. حالا چه شده؟
یک دیوانه سنگی را به چاهی انداخته که هزار عاقل نتوانند بیرون بیاورند. حالا باید پرسید آیا با سرکوب بیشتر و خفقان و خشونت مشکل اسرائیل حل می‌شود؟ پاسخ روشن است.
اگر برای این سؤال کمترین نشانه امیدی بود، دهه‌ها سرکوب و کشتار تا به حال موضوع را تمام کرده بود. ناآرام‌ترشدن خاورمیانه کمابیش به مناطق دیگر هم سرایت می‌کند و متأسفانه باید گفت: به نظر می‌رسد ترامپ در جست‌وجوی یک خاورمیانه ملتهب است.
در این وضعیت باید گفت: ترامپ خطرناک‌ترین دشمن ملت‌های منطقه است و همه باید در برابر اقدامات او هوشیار باشند.
۰
