امید به روزنه تنگ "انجمن صنفی روزنامه نگاران"

پنجشنبه این هفته که بیاید یک‌بار دیگر قرار است روزنامه‌نگاران تهرانی در یک انتخابات شرکت کنند؛ در انتخابات مجمع عمومی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران.

بعد از تمام فرازونشیب‌ها و حاشیه‌هایی که بعد از انتخاب قبلی این مجمع اتفاق افتاد، حالا دوباره قرار است روزنامه‌نگاران بر سر صندوق رأی بیایند. عباس عبدی، روزنامه‌نگار و یکی از نامزدهای این انتخابات در گفت‌وگو با «شهروند» از جزییات این موضوع می‌گوید.

همان‌طور که اطلاع دارید، جلسه انتخابات مجمع عمومی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران، پنجشنبه بیست‌وسوم آذر، برگزار می‌شود؛ این در حالی است که پیش از این تمام روند انتخاب اعضا طی شده و قرار بود این انجمن به‌زودی فعالیتش را شروع کند؛ اما درنهایت خبر آمد که مجمع منحل شده است. چه اتفاقی برای آن مجمع افتاد و حالا چه باید کرد؟

ما در یک محیط پایدار و استانداردی زندگی نمی‌کنیم که بخواهیم بگوییم تمام مشکلات برای راه‌اندازی مجمع عمومی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران برطرف شده است.

ما می‌دانیم که مسئولانی که باید این مجمع را تأیید کنند، با چه بخش‌هایی مخالف هستند و حتی می‌دانیم که با موارد پیش‌بینی‌نشده‌ای مواجه هستیم.

در این شرایط نباید مستأصل و ناامید شویم، همه ما این مسائل را می‌دانیم، بنابراین نباید خیلی به گذشته نگاه کنیم که قبلا چه اتفاقی افتاده و حالا قرار است چه اتفاقی بیفتد. چرا که توجه به این موضوع، خیلی مشکل ما را حل نمی‌کند؛ یعنی نباید خود را دربند این قضایا کنیم.

‎ برای تشکیل مجمع عمومی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران در دوره قبل، چه مشکلاتی وجود داشت؟
‎یک‌سری موضوعاتی مطرح شده بود و اعلام کرده بودند که یک گروهی نمی‌توانند به عنوان اعضای انجمن کاندیدا شوند؛ درست است که حق این افراد ضایع می‌شود، اما دلیل نمی‌شود که ما از کل حقوق خود بگذریم تا حق مثلا من نوعی ضایع نشود.

آنان قصدشان تضییع حقوق فردی نیست شاید کلیت جمع را نمی‌خواهند پس دلیلی ندارد که ما به هدف آنان کمک کنیم. شاید تأمین و تحقق حقوق دیگران منجر به استیفای حقوق آن گروه هم شود.

بخشی از مسائل پیش آمده برای دور اول انتخابات، بیش از این‌که لزوما ناشی از موضوعات سیاسی جدی باشد، متأثر از مشکلات اداری نیز بود، آن هم به دلیل محدودیت‌هایی که وجود داشت. از این مسائل به راحتی می‌توان عبور کرد، باید در انتخابات شرکت و انجمن را راه‌اندازی کرد.

‎ شما در صحبت‌هایتان اشاره کردید که نباید به گذشته و این‌که چه شد انجمن قبلی به سرانجام نرسید، نگاه کرد، اما آن زمان خیلی‌ها در انتخابات شرکت کردند و حتی در جلسه‌های بعدی حضور پیدا کردند، در حالی که پس از گذشت چندین ماه، اعلام شد که مجمع قبلی منحل شده و این یک نوع بی‌اعتمادی در میان گروه روزنامه‌نگاران ایجاد کرده. شاید باز هم همان مشکلات بر سر مسیر راه‌اندازی انجمن پابرجا باشد؟
‎تا آن‌جا که من می‌دانم آن مشکلات قبلی حل شده است و نگرانی از این بابت وجود ندارد.

‎منظورتان حضور برخی چهره‌ها در انتخابات مجمع است؟
‎بله؛ این مسأله قبل از برگزاری انتخابات دیده شده و هماهنگی‌های لازم انجام شده است، آن مشکل برطرف شده و دیگر نمی‌تواند به عنوان مشکل مطرح شود.

‎چقدر ضرورت دارد که روزنامه‌نگاران در جلسه انتخابات حضور داشته باشند؟
‎بستگی به این دارد که افراد چقدر فکر می‌کنند می‌توانند در سرنوشت‌شان مشارکت داشته باشند.

ما باید به صورت متغیر مستقل راهمان را باز کنیم. آن زمان هم که انجمن صنفی روزنامه‌نگاران فعالیت می‌کرد، این‌طور نبود که مشکلاتی نداشت.

ما باید این انجمن را راه‌اندازی کنیم، جلوتر برویم و موانع را از سر راه برداریم. این وظیفه ماست، حتی اگر مسیر تنگ و باریک باشد.