مُشت آهنین رزمی کار ایرانی

در سال‌های اخیر بارها شنیده‌ایم که برخی از ورزشکاران در سراسر ایران با تمرینات فراوان توانسته‌اند به یک رکورد جالب دست پیدا کنند و در پی ثبت آن در کتاب گینس هستند. این‌بار اما وقتی رکورد مشت‌زنی به کیسه بوکس توسط یک ورزشکار بوکانی به گوشمان خورد، شاید در لحظه اول برایمان باور‌کردنی نبود.

وقتی از این ملی‌پوش کیک‌بوکسینگ درخواست کردیم مستنداتش را ارایه کند و تاییدیه رکوردشکنی‌اش را ملاحظه کردیم، این موضوع برایمان قابل باور شد که یک ایرانی می‌تواند در ٤ ساعت ٥٠‌هزار ضربه آپرکات بزند که معادل هر ثانیه ٤ ضربه است! به همین بهانه با حسین بهامین همکلام شدیم تا درباره رکورد جهانی مشت‌زنی‌اش توضیحاتی را ارایه کند.

از زمین فوتبال تا کیک‌بوکسینگ
حسین بهامین در ابتدای گفت‌وگوی خود با «شهروند» می‌گوید تا قبل از ٣٠ سالگی در روستایی که اطراف بوکان در استان آذربایجان ‌غربی است، فوتبال را به صورت محلی دنبال می‌کرد که اتفاق جالبی باعث رفتن او به سمت رشته‌های رزمی شد: «وقتی فوتبال بازی می‌کردم،‌ به خاطر فیزیک درشتی که داشتم، برای بقیه دردسرساز می‌شدم.

دوستانم به من اعتراض کردند که خشن بازی می‌کنم و به من گفتند که بهتر است به یک رشته رزمی بروی. تقریبا ٣٠ ساله بودم که به رشته کیک‌بوکسینگ روی آوردم. من در سال‌های اخیر چند باری به ‌عنوان عضو و کاپیتان تیم‌ملی کیک‌بوکسینگ به مسابقات آسیایی و جهانی رفتم و مدال طلا کسب کردم. آخرین افتخارم مربوط به فستیوال هنرهای رزمی در دهلی‌ نو در ‌سال ٢٠١٦ است که کمربند طلایی را به دست آوردم.»

جرقه رکوردشکنی
«نخستین‌بار که به فکر رکوردشکنی در مشت‌زنی به کیسه بوکس افتادم، ٥‌ سال قبل بود. وقتی ٣٧‌سال داشتم، رکوردم را در ایران ثبت کردم. آن موقع ٢٤‌هزار و ٨٠٠ ضربه آپرکات را در ٢ساعت و ١٨ دقیقه و ٢٠ ثانیه زدم که رکورد جدیدی بود.» این صحبت‌های حسین بهامین نشان می‌دهد که او خیلی دیر کارش را برای رسیدن به یک رکورد فوق‌العاده آغاز کرده و البته در سال‌های اخیر با وجود ثبت رکورد در ایران همچنان به تلاش و تمرینات خود در این زمینه ادامه داده است.

رستگاری در ٤٢ سالگی
این رزمی‌كار بوکانی تصمیم گرفت بعد از چند ‌سال برای این‌که رکوردش به صورت رسمی در سطح جهانی ثبت شده باشد، به ترکیه برود و زیر نظر سازمان جهانی IFAO که زیر شاخه‌ای به سازمان ثبت هنرهای رزمی دارد، رکوردش را به ثبت برساند. او چندی پیش در استانبول این ثبت رکورد را با حضور ٣ داور ناظر از طرف کنفدراسیون جهانی IFAO و نماینده سازمان جهانی ثبت رکورد هنرهای رزمی IMARO انجام داد. بهامین که حالا ٤٢‌سال دارد، در این‌باره می‌گوید: «این اتفاق به صورت رسمی رخ داد و تصویربرداری هم از سوی مسئولان سازمان انجام شد.

در این رکوردگیری توانستم در ٤ ساعت، ٥٠‌هزار و یک ضربه روی کیسه ٩٠ کیلویی، به ارتفاع یک‌ونیم متر بزنم. این اتفاق در حاشیه مسابقات جهانی کیک‌بوکسینگ رخ داد و من از این فرصت به‌خوبی استفاده کردم. قرار است چند ماه دیگر طی مراسمی مدرک رسمی‌ام اهدا شود.»

درخواست ٢٠٠ میلیونی برای ثبت گینس!
قطعا معتبرترین ثبت‌کننده رکوردهای جهان کتاب گینس است که البته شرایط سختی برای ثبت هر رکوردی دارد. بهامین نیز از تلاش خود و اتفاقات عجیبی که در این راه برایش رخ داده، می‌گوید: «برنامه بعدی من ثبت این رکورد در گینس است.

در این چند‌ سال هم دنبال این کار بودم اما متاسفانه فدراسیونی که مسئولیت ثبت رکوردها را در ایران دارد، به من گفت ثبت رکورد در گینس ٢٠٠‌میلیون تومان هزینه دارد! مگر من چه درآمدی دارم که بتوانم ٢٠٠‌میلیون تومان برای ثبت رکورد بدهم؟ البته این مبلغ خیلی بیشتر از واقعیت بود. حالا که خودم از طریق فردی متوجه شدم، چطور می‌توانم رکوردم را در گینس ثبت کنم، فهمیدم که ١٥‌میلیون تومان هزینه دارد. مدارک خودم را ارسال کردم و ٣ ماه دیگر جوابش می‌آید که این رکورد در گینس قابل ثبت هست یا خیر.»

تجربه عجیب در راه رکوردشکنی
این رزمی‌کار بوکانی از راه سختی که برای ثبت رکورد خارق‌العاده ٤ ساعت مداوم ضربه آپرکات طی کرده، می‌گوید: «باور کنید دیگر خودم هم نمی‌توانم رکورد خودم را بزنم. وقتی در ترکیه داشتم رکورد ٤ ساعت مشت‌زنی را می‌زدم، بعد از ٢ ساعت‌و‌نیم آب بدنم تمام شد. حتی یک ثانیه هم اجازه استراحت نداشتم و از زیربغل‌هایم خون می‌آمد! احتمال حمله قلبی‌ام بسیار بالا بود اما من همه این خطرها را به جان خریده بودم.

اگر بررسی کنید، من در ثانیه ٤ ضربه به کیسه بوکس زدم که معتقدم بهترین و آماده‌ترین ورزشکار دنیا هم نمی‌تواند آن را تکرار کند. شاید فقط یک ربات بتواند رکورد مرا تکرار کند! این رکورد هم نیاز به استقامت بالا داشت و هم سرعت بالا که من با تمرینات زیاد توانستم به دست بیاورم.»

درخواست کمک از مسئولان ورزش
من در روستایی در ١٥ کیلومتری بوکان زندگی می‌کنم. همیشه برای این‌که استقامت بدنم بالا برود، مسیر بین روستا تا شهر را می‌دوم. سختی‌های زیادی کشیدم و از مسئولان هم کمک خواستم اما متاسفانه هیچ حمایتی از من نشد.

مگر چند‌ سال می‌توانم ورزش کنم که هیچ توجهی نه به قهرمانی‌هایم شده، نه به رکوردی که زدم؟ باور کنید خجالت می‌کشم از مسئولان شهرم و مردم بخواهم که به خاطر ثبت یک رکورد به من پول بدهند. مدارکم را به وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک ارسال کردم اما باز هم حمایتی ندیدم. رکوردشکنی من در رسانه‌های خارجی هم بازتاب زیادی داشت و امیدوارم مسئولان ورزش کشور برای این‌که یک رکورد ملی به نام ایران ثبت شود، از من حمایت کنند. قرار است در کشور همسایه یعنی ترکیه طی مراسمی از من تقدیر کنند اما در ایران کسی سراغم را نگرفت.»