زنجیره آسیبهای اجتماعی و وظیفه دولت
هیچکس با آسیب به دنیا نمیآید؛ آسیبها را سیاستها و برنامههای اجرائی به وجود میآورند. وقتی یک آسیب به وجود آمد، آسیب بعدی و آسیبهای بعدی را به وجود میآورد. تا زمانی که به آنها رسیدگی نکنیم، هر آسیبی منشأ چند آسیب دیگر خواهد شد.
کد خبر :
۵۰۶۲۰
بازدید :
۱۰۵۶
مصطفی اقلیما، رئیس انجمن علمی مددکاران اجتماعی ایران | چه کسی مسئول بروز آسیبها در یک کشور است؟ پاسخ این است که قوانین و سیاستهای یک جامعه، مسئول هر چیزی است که در جامعه اتفاق میافتد و دولت مسئول اجرای این قوانین و سیاستهاست.
وقتی درباره اختلاس و حیفومیل در بانکها اینهمه اعتراض میشود، ولی دولت حاضر نیست دراینباره بحث یا اظهار نظر کند که چه کسی این سرقتها را انجام داده و پولها را برده است، واضح است که آسیبهای اجتماعی روزبهروز در جامعه بیشتر میشود. در جامعه فقط یک مشکل نداریم و مسائل ما بسیار زیاد است.
به علت فقر، بیکاری، تورم و اینکه قانون اجرا نمیشود و هرکسی هر قانونی را به دلخواه مینویسد و اجرا میکند، خودبهخود و هر روز مشکل پدید میآید. متأسفانه هیچ مسئلهای پیگیری نشده است. اگر یکی از این آسیبها پیگیری و علتیابی و برای رفع آن یا تنبیه خلافکار اقدام میشد، بار دیگر آن آسیب را نمیدیدیم.
مشکل این است که الان همه میدانند هر اتفاقی که بیفتد، بعد از دو روز به مسئلهای کهنه تبدیل میشود و هیچکس درباره آن صحبت نمیکند.
همه آنهایی که مرتکب خلاف میشوند، میدانند اگر امروز این مسئله در رسانهها مطرح شود، فردا دیگر کسی از آن صحبت نخواهد کرد. حتی اسمی از شخص متخلف برده نمیشود. بهاینترتیب فردا یک خبر دیگر و پسفردا خبری دیگر مطرح میشود، ولی هیچ خبری پیگیری نمیشود؛ فقط عنوان میشود.
تا زمانی که علتها برطرف نشود، آسیبها برجا میماند. هیچ کودکی در هنگام تولد معتاد، روسپی یا دزد نیست. همه اینها در خانواده بهعنوان قسمتی از جامعه، مدرسه، محیط اجتماعی و تحتتأثیر سیاستها و برخورد با آن پدید میآید.
چگونه میتوان در شرایطی که حقوق کارمند یک میلیون تومان است و خط فقر چندین برابر آن، از کارمند توقع داشت پاکدست بماند؟ این حقوق، پول ایابوذهاب و کرایه او هم نمیشود.
در چنین شرایطی طبیعی است که کمکاری، پرداختن به چند شغل و در نتیجه کمکاری در همه آنها یا دزدی پیش بیاید. هرکسی ناچار به نوعی تخلف میشود.
راننده به بهانه گرانشدن بنزین کرایه خود را به دلخواه بالا میبرد و در عمل کسی نمیتواند با او برخورد کند. فروشنده هر قیمتی را روی کالا میگذارد و شما هم چارهای جز خرید آن ندارید.
وقتی دولت باعث گرانی ٢٥ درصدی میشود و درعوض، حقوقها را ٨ تا ١٠ درصد افزایش میدهد، هیچکس از او بازخواست نمیکند. دلار گران میشود و به چهارهزارو ٨٠٠ تومان میرسد و سخنگوی دولت در تلویزیون وعده میدهد اگر مردم دلار نخرند، گرانتر نمیشود. این در حالی است که دلاری که در بازار فروخته میشود، در نهایت همان دلاری است که دولت میفروشد.
هیچکس با آسیب به دنیا نمیآید؛ آسیبها را سیاستها و برنامههای اجرائی به وجود میآورند. وقتی یک آسیب به وجود آمد، آسیب بعدی و آسیبهای بعدی را به وجود میآورد. تا زمانی که به آنها رسیدگی نکنیم، هر آسیبی منشأ چند آسیب دیگر خواهد شد.
۰