"زاپاتیست"های مکزیک، می‌خواهند یک زن به قدرت برسد
روستاییان شورشی در سال ۱۹۹۴ فعالیت خود را آغاز کردند و در حال حاضر حدود ۳۰۰ هزار نفر از آنها در بخش‌های گوناگون مناطق کوهستانی مکزیک زندگی می‌کنند.
کد خبر :
۵۰۸۷۲
بازدید :
۴۵۲۷
فرادید | روستاییان شورشی در سال ۱۹۹۴ فعالیت خود را آغاز کردند و در حال حاضر حدود ۳۰۰ هزار نفر از آنها در بخش‌های گوناگون مناطق کوهستانی مکزیک زندگی می‌کنند.
به گزارش فرادید به نقل از گاردین، در کافه Tierradentro مکزیک جنوبی، شهر "سن کریستوبال د لاس کساس" در ایالت چیاپاس انواع مختلف اُملت‌ها سرو می‌شود. در جامعه‌ای که "آزادی" و "دموکراسی" حکم فرما است، اما "عدالت" بیشترین هزینه را می‌پردازد.
در روز اول ژانویه ۱۹۹۴، قرار داد تجارت آزاد آمریکای شمالی(Nafta) پایه ریزی شد، این سازمان اقتصادی شامل سه عضو آمریکا، کانادا و مکزیک می‌شود.
به گزارش فرادید به نقل از گاردین، در کافه Tierradentro مکزیک جنوبی، شهر "سن کریستوبال د لاس کساس" در ایالت چیاپاس انواع مختلف اُملت‌ها سرو می‌شود. در جامعه‌ای که "آزادی" و "دموکراسی" حکم فرما است، اما "عدالت" بیشترین هزینه را می‌پردازد.
در روز اول ژانویه ۱۹۹۴، قرار داد تجارت آزاد آمریکای شمالی(Nafta) پایه ریزی شد، این سازمان اقتصادی شامل سه عضو آمریکا، کانادا و مکزیک می‌شود.
توافقنامه تجارت آزاد بین آمریکا، مکزیک و کانادا (نفتا) که به توقف رشد اقتصادی در این کشور انجامید با امضای رئیس جمهور سابق مکزیک در اول ژانویه ۱۹۹۴ آغاز شد. این توافقنامه به اتخاذ سیاست‌های نئولیبرالی در مکزیک منجر شد و این کشور را با تغییر رویکرد سیاستمداران خود در قبال رشد اقتصادی روبرو ساخت.
همچنین در پی اثرات این توافقنامه بسیاری از سیاست‌های صنعتی و توسعه محور در این کشور حذف و نقش سرمایه گذاری‌ها و تجارت‌های بی نظم بین المللی در این کشور بیشتر شد و سیاست‌های اقتصادی نیز تشدید یافت. در همین دوران ارتش آزادی بخش روستاییان (EZLN) زاپاتیستا در شهر سن کریستوبال د. لاس کساس شکل گرفت.
از سال ۱۹۹۴، این گروه با هجوم نظامی، پارلمانی و اقتصادی خود به دولت مکزیک اعلان جنگ کرد و ایالت چیاپاس را به تصرف خود درآورد. زنان که یک سوم نیروهای شورشی را تشکیل می‌دادند، با پا‌های برهنه و با سلاح‌های چوبی - زندانیان را آزاد و نظامیان را سوزاندند. تمامی این شورش‌ها اعتراض به قرن‌ها ظلم و ستم مالکین و دولت بود.
بدنه اصلی این جنبش از افراد بومی ساکن مناطق روستایی تشکیل شده است. با این حال حامیان جنبش در مناطق شهری و در سطح بین المللی نیز به فعالیت می‌پردازند.
پس از گذشت بیست و چهار سال، رستوران‌های شهر سن کریستوبال د لاس کساس به دلیل شهرت جنبش زاپاتیست، رونق پیدا کرده‌اند، ورزشکاران و شهروندان این جریان با گذاشتن نقاب مخصوص، موسیقی انقلابی و فروش تی شرت‌هایی با تصاویر چگوآرا و مارکوس، اعلام کردند: " چهارمین جنگ جهانی علیه نئولیبرالیسم آغاز شده است."
Manuel Heredia می‌گوید، "زاپاتیستا گروه بزرگی است." "امروزه می‌بینیم بسیاری از آمریکایی‌ها، بریتانیایی‌ها، ایتالیایی و .. به سن کریستوبال د لاس کساس سفر می‌کنند. آنها می‌خواهند بدانند از سال ۱۹۹۴ تا کنون در این منطقه چه گذشته است."
امروزه گروه زاپاتیستا-که هرگز خلع سلاح نشده است- ادعا می‌کند کنترل چیاپاس را در اختیار دارد. در این منطقه ۵۰،۰۰۰ خانواده و نزدیک به ۳۰۰،۰۰۰ نفر زندگی می‌کنند. Heredia می‌گوید، تصور آنان از "یک دولت کار آمد" این است که چند روز در هفته را برای دیدار مردمی اختصاص دهد و مسائل آنها را سازماندهی کند.
او می‌افزاید، "زاپاتیستا گروهی مستقل و خود مختار است." "بیشتر روستا‌های منطقه در کوه‌ها و جنگل‌های بزرگ Lacandon واقع شده اند. سیستم آموزشی، بهداشتی، امنیتی و دولت خود را دارند. دولت مکزیک نیز اکثرا با آنها کاری ندارد."
هیچ اتوبوس گردشگری در روستا‌های زاپاتیستا وجود ندارد، اما بازدیدکنندگان می‌توانند به کافه Tierradentro و یا مراکز گردشگری منطقه بروند. نزدیک‌ترین این مراکز Oventic است که در ارتفاعات واقع شده است و تنها دو ساعت با سن کریستوبال فاصله دارد.
از سال ۱۹۹۴، این گروه با هجوم نظامی، پارلمانی و اقتصادی خود به دولت مکزیک اعلان جنگ کرد و ایالت چیاپاس را به تصرف خود درآورد. زنان که یک سوم نیروهای شورشی را تشکیل می‌دادند، با پا‌های برهنه و با سلاح‌های چوبی - زندانیان را آزاد و نظامیان را سوزاندند. تمامی این شورش‌ها اعتراض به قرن‌ها ظلم و ستم مالکین و دولت بود.
بدنه اصلی این جنبش از افراد بومی ساکن مناطق روستایی تشکیل شده است. با این حال حامیان جنبش در مناطق شهری و در سطح بین المللی نیز به فعالیت می‌پردازند.
پس از گذشت بیست و چهار سال، رستوران‌های شهر سن کریستوبال د لاس کساس به دلیل شهرت جنبش زاپاتیست، رونق پیدا کرده‌اند، ورزشکاران و شهروندان این جریان با گذاشتن نقاب مخصوص، موسیقی انقلابی و فروش تی شرت‌هایی با تصاویر چگوآرا و مارکوس، اعلام کردند: " چهارمین جنگ جهانی علیه نئولیبرالیسم آغاز شده است."
Manuel Heredia می‌گوید، "زاپاتیستا گروه بزرگی است." "امروزه می‌بینیم بسیاری از آمریکایی‌ها، بریتانیایی‌ها، ایتالیایی و .. به سن کریستوبال د لاس کساس سفر می‌کنند. آنها می‌خواهند بدانند از سال ۱۹۹۴ تا کنون در این منطقه چه گذشته است."
امروزه گروه زاپاتیستا-که هرگز خلع سلاح نشده است- ادعا می‌کند کنترل چیاپاس را در اختیار دارد. در این منطقه ۵۰،۰۰۰ خانواده و نزدیک به ۳۰۰،۰۰۰ نفر زندگی می‌کنند. Heredia می‌گوید، تصور آنان از "یک دولت کار آمد" این است که چند روز در هفته را برای دیدار مردمی اختصاص دهد و مسائل آنها را سازماندهی کند.
او می‌افزاید، "زاپاتیستا گروهی مستقل و خود مختار است." "بیشتر روستا‌های منطقه در کوه‌ها و جنگل‌های بزرگ Lacandon واقع شده اند. سیستم آموزشی، بهداشتی، امنیتی و دولت خود را دارند. دولت مکزیک نیز اکثرا با آنها کاری ندارد."
هیچ اتوبوس گردشگری در روستا‌های زاپاتیستا وجود ندارد، اما بازدیدکنندگان می‌توانند به کافه Tierradentro و یا مراکز گردشگری منطقه بروند. نزدیک‌ترین این مراکز Oventic است که در ارتفاعات واقع شده است و تنها دو ساعت با سن کریستوبال فاصله دارد.
در این مراکز از بازدید کننندگان استقبال می‌شود و با نمایش علائمی به آنها اعلام می‌کنند: "در اینجا، مردم فرمان می‌دهند و دولت اطاعت می‌کند."
ورودی منطقه یک دروازه است که مردی جوان با دریافت مشخصات، ملیت و حرفه بازدیدکنندگان و انتقال به کمیته پذیرش، تصمیصم می‌گیرد که به او اجازه ورود بدهد یا خیر.
مطمئن نیستم؛ اما پس از یک انتظار طولانی، فرد دیگری (راهنما) با ماسک به همراه یک پزشک مکزیکی و معلم ایتالیایی وارد شد تا تائید نهایی صورت پذیرد. راهنمایی که به سختی اسپانیایی صحبت می‌کرد، گفت: "در این منطقه عکسبرداری ممنوع است."
فصل تعطیلات مدرسه است و این بازدید کوتاه. چندین هکتار زمین کشاورزی قهوه و میوه، مدرسه‌ای برای ۱۵۰ کودک و یک مرکز بهداشتی، یک مغازه برای فروش موزیک‌های زاپاتیستی، سالنی با یک صحنه و صندلی برای حداقل ۲۰۰ نفر در منطقه وجود داشت.
حق پرسیدن سوالی نداشتیم. اما در شب‌های آخر و روز‌های پایانی بازدید به یک خانه چوبی تزئین شده با تصاویری از قیام ۱۹۹۴ دعوت شدیم.
سه زاپاتیست که ماسک بر صورت داشتند به همراه چهار نفر دیگر در کنارمان نشستند و سپس سوالاتی درباره مشخصات ما پرسیدند.
خانم جوان Tzotzil که اسمش را نمی‌دانیم گفت: "به تمامی سوالات شما پاسخ خواهم داد. بسیار جوان‌تر از آن هستم که وقایع ۱۹۹۴ به خوبی به یاد بیاورم، اما تفاوت میان آن زمان و حال را به خوبی می‌دانم: امروزه ما هویت داریم."
"در گذشته ناشناخته بودیم و در حال حاضر در سراسر جهان شناخته شده ایم. در سال ۱۹۹۴، هیچ بیمارستان یا مدرسه‌ای نداشتیم و سخت کار می‌کردیم در صورتی که امروزه همگی آنها را داریم و شرایط کاری کمی بهتر است."
او افزود: زاپاتیست‌ها با وجود خصومت همیشگی دولت مکزیک، همچنان پا بر جا مانده اند. "به دولت نیازی نداریم و از آنها کمکی نمی‌خواهیم. ما دولت بومی و معضلات خودمان را داریم، مهم این است که راه خود را پیدا می‌کنیم. از گذشته تا کنون تمامی تغییراتِ رخ داده را به خوبی سازماندهی کرده‌ایم."
این در حالی است که زاپاتیست‌ها جهانی شدن را رد می‌کنند و توسط گروه‌های بریتانیایی، آمریکایی و اروپایی پشتیبانی می‌شوند. زن جوان گفت: "حکومتی جدید در حال شکل گیری است، تصمیم گیری در مورد نحوه زندگی توسط جوامع صورت می‌گیرد، نه دولت."
"چرا ماسک می‌زنیم؟ درک کنید که ما جز فقیر‌ترین افراد یک جامعه بودیم و سپس به حاشیه‌ها رانده شدیم. اکنون نیز به مقامات اعتمادی نداریم. اگرچه اکنون زندگی مستقلی داریم، اما هنوز ترس‌هایی وجود دارد. زمانی که بیگانگان را می‌بینیم، صورت هایمان را می‌پوشانیم."
"هنوز در جامعه مکزیک بازداشت‌های خودسرانه، قتل، آزار و اذیت و خشونت وجود دارد و همچنین تفاوت‌های بزرگی بین زنان و مردان قائل هستند. در قیام ما، زنان نقش کلیدی ایفا کردند و اکنون رهبران گروه هستند. در حال حاضر در جامعه‌ای برابر زندگی می‌کنیم."
فصل تعطیلات مدرسه است و این بازدید کوتاه. چندین هکتار زمین کشاورزی قهوه و میوه، مدرسه‌ای برای ۱۵۰ کودک و یک مرکز بهداشتی، یک مغازه برای فروش موزیک‌های زاپاتیستی، سالنی با یک صحنه و صندلی برای حداقل ۲۰۰ نفر در منطقه وجود داشت.
حق پرسیدن سوالی نداشتیم. اما در شب‌های آخر و روز‌های پایانی بازدید به یک خانه چوبی تزئین شده با تصاویری از قیام ۱۹۹۴ دعوت شدیم.
سه زاپاتیست که ماسک بر صورت داشتند به همراه چهار نفر دیگر در کنارمان نشستند و سپس سوالاتی درباره مشخصات ما پرسیدند.
خانم جوان Tzotzil که اسمش را نمی‌دانیم گفت: "به تمامی سوالات شما پاسخ خواهم داد. بسیار جوان‌تر از آن هستم که وقایع ۱۹۹۴ به خوبی به یاد بیاورم، اما تفاوت میان آن زمان و حال را به خوبی می‌دانم: امروزه ما هویت داریم."
"در گذشته ناشناخته بودیم و در حال حاضر در سراسر جهان شناخته شده ایم. در سال ۱۹۹۴، هیچ بیمارستان یا مدرسه‌ای نداشتیم و سخت کار می‌کردیم در صورتی که امروزه همگی آنها را داریم و شرایط کاری کمی بهتر است."
او افزود: زاپاتیست‌ها با وجود خصومت همیشگی دولت مکزیک، همچنان پا بر جا مانده اند. "به دولت نیازی نداریم و از آنها کمکی نمی‌خواهیم. ما دولت بومی و معضلات خودمان را داریم، مهم این است که راه خود را پیدا می‌کنیم. از گذشته تا کنون تمامی تغییراتِ رخ داده را به خوبی سازماندهی کرده‌ایم."
این در حالی است که زاپاتیست‌ها جهانی شدن را رد می‌کنند و توسط گروه‌های بریتانیایی، آمریکایی و اروپایی پشتیبانی می‌شوند. زن جوان گفت: "حکومتی جدید در حال شکل گیری است، تصمیم گیری در مورد نحوه زندگی توسط جوامع صورت می‌گیرد، نه دولت."
"چرا ماسک می‌زنیم؟ درک کنید که ما جز فقیر‌ترین افراد یک جامعه بودیم و سپس به حاشیه‌ها رانده شدیم. اکنون نیز به مقامات اعتمادی نداریم. اگرچه اکنون زندگی مستقلی داریم، اما هنوز ترس‌هایی وجود دارد. زمانی که بیگانگان را می‌بینیم، صورت هایمان را می‌پوشانیم."
"هنوز در جامعه مکزیک بازداشت‌های خودسرانه، قتل، آزار و اذیت و خشونت وجود دارد و همچنین تفاوت‌های بزرگی بین زنان و مردان قائل هستند. در قیام ما، زنان نقش کلیدی ایفا کردند و اکنون رهبران گروه هستند. در حال حاضر در جامعه‌ای برابر زندگی می‌کنیم."
شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد زاپاتیست‌ها آماده اند تا بخش بزرگی از سیاست‌های مکزیک را سازماندهی کنند. اگرچه آنها قبلا نیز گفته بودند که در انتخابات ایالتی شرکت نمی‌کنند و تنها یک رهبر منتخب دارند؛ María de Jesús Patricio Martínez -که با نام "ماریچوی" شناخته می‌شود- امیدوار است در انتخابات ریاست جمهوری ماه مه به عنوان اولین کاندیدای بومی زن حضور پیدا کند.
او خودش زاپاتیست نیست، اما جزو ۲۵ میلیون بومی (مکزیک) است که در مقابل جنگل زدایی، معدن و پروژه‌های بزرگی که کشور را ویران می‌کنند، ایستاده است.
یکی از رهبران زاپاتیست‌ها می‌گوید: "جهانِ بزرگ برای تمامی انسان‌ها جا دارد، تنها مشکلی که وجود دارد، نظام سرمایه داری است؛ زیرا همه چیز تحت سلطه است و اجازه نمی‌دهد که نفس بکشیم. بدتر از همه، سرمایه داری هیچ پایانی ندارد - هیچ مرگ، بدبختی، ویرانی و تخریبی کافی نیست. بیشتر از آن می‌خواهند، جنگِ بیشتر، مرگِ بیشتر و تخریبِ بیشتر."
منبع: گاردین
ترجمه: وب‌سایت فرادید
یکی از رهبران زاپاتیست‌ها می‌گوید: "جهانِ بزرگ برای تمامی انسان‌ها جا دارد، تنها مشکلی که وجود دارد، نظام سرمایه داری است؛ زیرا همه چیز تحت سلطه است و اجازه نمی‌دهد که نفس بکشیم. بدتر از همه، سرمایه داری هیچ پایانی ندارد - هیچ مرگ، بدبختی، ویرانی و تخریبی کافی نیست. بیشتر از آن می‌خواهند، جنگِ بیشتر، مرگِ بیشتر و تخریبِ بیشتر."
منبع: گاردین
ترجمه: وب‌سایت فرادید
ستاره بنی‌هاشمی
۰
