فراز و فرود تنش یکساله آمریکا و کره شمالی
با ورود «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری آمریکا به کاخ سفید، مناقشات بین این کشور با کره شمالی به حدی تشدید یافت که سال گذشته احتمال رو در رویی نظامی بین آنها دور از ذهن نبود، اما سرانجام دو طرف به حل وفصل اختلافات پشت میز مذاکره تمایل نشان دادند که البته این موضوع با موانعی جدی همراه است.
کد خبر :
۵۳۶۶۱
بازدید :
۱۳۴۲
تیرگی روابط میان آمریکا و کره شمالی پس از مدتها مجادله و کشمکش، سرانجام در روزهای پایانی سال ۱۳۹۶ رو به تعدیل نهاد و نرمتر شد. موقعیتی که موجب شد مقامات آمریکایی از به کاربردن واژه هایی، چون «مرد موشکی»، «دیوانه» و ... برابر «کیم جونگ اون» رهبر کره شمالی صرف نظر و به جای آن صفت «مرد عاقل» را برای وی برگزینند.
البته نمیتوان به طور دقیق بیان کرد که این انعطاف مواضع تا چه اندازه میتواند در عمل، به بهبود روابط دوجانبه این دو کشور کمک کند.
اواخر سال گذشته بود که پس از بهبود روابط دونالد ترامپ و کیم جونگ اون برخی رسانههای جهان خبر دیدار احتمالی رهبران واشنگتن و پیونگ یانگ را اعلام کردند؛ خبری که موجب شگفتی جامعه بین الملل شد.
اکنون بیش از یکسال است که مقامات آمریکا برای مذاکره با رهبر کره شمالی وی را به مذاکره دعوت میکنند، اما پس از مشاهده پیشرفت در مسیر تعاملات، کابینه ترامپ با ارائه پیش شرطهای مورد نظر خود این گفت: وگوها را با چالش مواجه کرده است.
** مسیر سنگلاخ حل اختلاف
«مایک پمپئو» رئیس سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) در گفت: وگویی که سال گذشته با «فاکس نیوز ساندی» داشت، به طور شفاف از خواستههای کاخ سفید پرده برداشت.
وی مشکلات اقتصادی کره شمالی را از مهمترین دلایل تمایل رهبر این کشور برای مذاکره با آمریکا برشمرد و اعلام کرد که آمریکا امتیازی به این کشور اعطا نمیکند.
مخالفت نکردن و عدم دخالت کره شمالی در روابط واشنگتن و سئول به ویژه در زمینه مانور مشترک آمریکا و کره جنوبی و همچنین توقف آزمایشهای موشکی و هستهای از طرف کره شمالی از دیگر پیش شرطهای مورد نظر رئیس سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا محسوب میشد. ضمن اینکه به گفته ترامپ، در جریان گفت: وگوهای احتمالی آمریکا با این کشور آسیایی، باید زرادخانه کره شمالی از تسلیحات هستهای پاکسازی شود.
شروط اعلامی آمریکا این پرسش را به وجود میآورد که در صورت کوتاه آمدن رهبر کره شمالی در اعطای امتیاز به کاخ سفید، این کشور در مراحل بعد چه امتیازهایی را از دست خواهد داد؟ بدون شک در صورت کوتاه آمدن کیم جونگ اون برابر لیست خواستههای گزاف واشنگتن، وی باید منتظر مطالبات بیشتری از سوی کاخ سفید باشد.
افزون بر مواردی که به عنوان پیش شرط مذاکره از طرف عالیترین مقام سازمان سیا عنوان شد؛ دیگر مسئولان ایالات متحده نیز بخشی از ایدههای ضروری مورد نظر خود را برابر کره شمالی مطرح کردند.
«سارا ساندرز» یکی از سخنگویان دولت ترامپ، در زمینه گفت: وگوهای دوجانبه با بیان اینکه، آمریکا هیچ وظیفهای در قبال کره شمالی ندارد، توقف آزمایشهای موشکی و هستهای را از بایدهای اصلی کیم جونگ اون دانست.
به باور این مسئول کاخ سفید در صورت عدم تمایل کره شمالی برای تن دادن به مطالبات واشنگتن، دیدار ترامپ و رهبر کره شمالی منتفی است.
افزون بر آن، «مایک پنس» معاون اول ترامپ نگاهی کاملا متفاوت داشت و با وجود همه گزینههای پیش رو بر لزوم تقابل با کره شمالی تاکید کرد؛ این امر نشان میدهد که سران کاخ سفید ضمن خود برتر بینی و نگاه از بالا به پایین به مذاکره با کره شمالی برخورد میکنند؛ موضوعی که آینده گفت: وگوهای دو کشور را با تردید روبه رو میکند.
نقطه نظرات ضد و نقیض مقامات آمریکایی درباره راههای حل وفصل تنشها بین واشنگتن و پیونگ یانگ نشان دهنده چالشهای بنیادی در ابتدای مذاکرات است و این امر موجب میشود تا نتوان به آینده این گفت: وگوها و حل مسالمت آمیز اختلافات فرسوده و چند دههای این دو بازیگر خوشبین بود.
نکته حائز اهمیت دیگر این که حل اختلاف هستهای آمریکا و کره شمالی ارتباطی تنگاتنگ با برجام و رفتار ترامپ با این توافق تاریخی دارد. اقدامات ضد برجامی جمهوریخواهان و نقض بندهای متعدد این توافق از سوی آمریکاییها بیش از پیش در خدشه دار شدن اعتماد رهبر کره شمالی به مذاکره با تیم ترامپ موثر است.
دور از ذهن به نظر میرسد که این دو کشور بتوانند به توافقی همچون برجام دست یابند چرا که بخش عمده موفقیتها در توافق هستهای ایران و ۱+۵ به دلیل فراهم شدن زمینه و بسترهایی بود که اینک وجود ندارد. مذاکرات هستهای در حالی بین ایران و قدرتهای بزرگ صورت گرفت که در ایالات متحده، دموکراتها به رهبری «باراک اوباما» در راس امور قرار داشتند؛ دولتی که به مراتب بیش از جمهوریخواهان به دیپلماسی و مذاکره معتقد بود.
اینک، اما در آمریکا دولتی زمامداری این کشور را به دست گرفته است که هیچ ترسی از نقض آشکار، پذیرفتهترین هنجارها و قوانین بین المللی ندارد. دولت ترامپ تنها به منافع کشور خود میاندیشد و به بازی برد - برد در توافقات بین المللی بی اعتقاد است.
یکی از عوامل موثر در تصمیم گیریهای آمریکا برای بیان خواستههای خود ارتباط مستقیمی با میزان قدرت و توان کشور مقابل دارد. در موضوع برجام طرف مقابل غرب، ایرانی بود که نقش شایان توجهی در معادلات منطقهای و بین المللی ایفا میکند و به دلیل قدرت چانه زنی و دیپلماتیک بالا یکی از بازیگران مهم منطقه به شمار میرود؛ موضوعی که در مورد کره شمالی صدق نمیکند. این کشور با وجود برخورداری از قدرت موشکی و هستهای بالا، اما به دلیل باقی ماندن در شرایط انزوا، پیوستگی و روابط حسنهای با جهان خارج ندارد.
ترامپ به دنبال آن است که افزون بر تامین جامع خواستههای آمریکا در توافق هسته ای، دستاورد دموکراتها را در برجام زیر سئوال ببرد؛ بنابراین میتوان گفت که حتی اگر رهبران آمریکا و کره شمالی موفق به نشستن پشت میز مذاکره شوند، اما دستیابی به توافقی کامل و جامع همچون توافق ایران و ۱+۵ دور از انتظار خواهد بود، چون رایزنیهای احتمالی واشنگتن و پیونگ یانگ با آنچه در دوره دموکراتها میان ایران و قدرتهای بزرگ صورت گرفت، تفاوتهای بسیار زیادی دارد.
۰