مدیران دهه شصت

محمدعلی ابطحی | شاید برای این ادعا تعجب کنید که در خیلی کشور‌های دنیا و به خصوص ایران، بار سنگین تجربیات دهه شصت مشکل بزرگی است. تجربه البته که چیز خوبی است. کسانی مدیران خوبی در آن دوران بوده‌اند. اما اتفاق مهم انقلاب ارتباطات همه‌چیز را درهم ریخته است.

رهبری انقلاب اسلامی اخیرا در یک سخنرانی که کمتر به آن توجه شد، چیزی در این خصوص گفته بودند که انقلاب ارتباطات مشابه انقلاب صنعتی است که اساسا دنیای متفاوتی درست کرد. بنا بر همین مبنا کسانی که بار سنگین تجربه مدیریت دهه شصت را دارند، حد‌اقل این است که مقاومت اولیه در آن‌ها برای مدیریت جدید زیاد است.

وقتی هم که به روز شدند، تجربه سابق آن‌ها دیگر سرمایه محسوب نمی‌شود. خیلی‌ها، اما نمی‌توانند بفهمند که دوران پسا ارتباطات دوران کاملا متفاوتی شده است. هرچه مدیران به تجربه‌های دهه شصتی بیشتر متکی باشند، یعنی کمتر می‌توانند مدیران خوبی برای امروز باشند. نمونه برعکسش وزیر ارتباطات است.

از دکتر عارف تا آمد نیوز مخالفش بودند، تنها به دلیل اینکه تجربه مدیریت پیشا ارتباطاتی ندارد، در کارش خیلی موفق‌تر است. مسائل حوزه کاری‌اش را می‌داند. نمونه‌اش جلوگیری قاچاق موبایل که کاملا به شیوه مدرن شکل گرفت و موفق شد.

حتی مدیران همین وزارتخانه هم که بار تجربه قبل را دارند، مانع سرعت کار در این وزارتخانه‌اند. مدیرانی که هنوز کارتابل دارند و فقط به ورق کاغذی اعتماد می‌کنند و اخبار و نامه‌ها را باید روی کاغذ ببینند و پرینت در اتاق کارشان سروصدا می‌کند و حداکثر تکنولوژی، فعال بودن دستگاه فکس‌شان است، نمی‌توانند مدیران موفقی برای این جامعه باشند.

از بیست سال پیش سرمایه زیادی از بیت المال صرف دولت الکترونیک شده است. همه شعار حمایت از آن را داده‌اند. اما به دلیل عدم‌باورمدیران به دولت الکترونیک عملیاتی نشده است. باز نشستگی که سنت پذیرفته‌شده جهانی است برای دوران پسا‌ارتباطی خیلی ضروری‌تر است. فقط حیف که مدیران ۳۰، ۴۰ ساله همچنان عاشق خدمتند و پست‌های عالی را به جوان‌ها نمی‌دهند.