زندان بدون تفنگ و زندانبان؛ تجربه برزیل
برزیل در جهان چهارمین زندانهای پرجمعیت در جهان را دارد. زندانهای این کشور عموما به دلیل شرایط بد زندانیها، تراکم بیش از حد، خشونت باندهای تبهکار و شورشهای مرگبار زیر ذرهبین هستند.
وقتی تاتیان کوریا دولیما روز اول به سلول تازهاش آمد خودش را در آینه نشناخت. این مادر ۲۶ ساله که دو فرزند دارد و به ۱۲ سال زندان محکوم شده میگوید دیدن دوباره صورتش در آینه تجربهای عجیب بوده است. برزیل در جهان چهارمین زندانهای پرجمعیت در جهان را دارد. زندانهای این کشور عموما به دلیل شرایط بد زندانیها، تراکم بیش از حد، خشونت باندهای تبهکار و شورشهای مرگبار زیر ذرهبین هستند.
تاتیان به تازگی از یکی از همین زندانها به مرکزی منتقل شده که توسط ا. پ. ا. ک. یا انجمن حمایت و کمک به مجرمان در شهر ایتائونا اداره میشود. تاتیان میگوید زندانهای معمول برزیل "زنانگی زندانی را میدزدند"، اما او در زندان ا. پ. ا. ک. اجازه دارد لباسهای خودش را بپوشد و در سلولش آینه، لوازم آرایش و سشوار داشته باشد. با این همه تفاوت میان این دو نوع زندان بیشتر از اینهاست.
بدون زندانبان
نظام زندانهای ا. پ. اک. به عنوان شیوهای امنتر، ارزانتر و انسانیتر در برزیل روزبهروز بیشتر به رسمیت شناخته میشود. تاتیان و دوستش ویویان میگویند زندانهای دیگر "زنانگیشان را از آنها گرفته بودند. "در بیستم ماه مارس سال جاری انجمن کمک و حمایت از مجرمان با افتتاح زندان تازهای در روندونیا در شمال برزیل، تعداد مراکز نگهداری از زندانیان خود را در کشور به ۴۹ رساند.
تمام زندانیانی در این زندانها باید ابتدا دورهای را در زندانهای معمول کشور گذرانده باشند و با اثبات پشیمانی خود، رژیم سختگیرانه کار و تحصیل را که فلسفه اصلی ا. پ. ا. ک. است گذرانده باشند. زندانهای ا. پ. ا. ک. زندانبان یا اسلحه ندارند و در زندان توسط یکی از زندانیها برای ملاقاتیها باز میشود.
این زندانی ملاقاتی را به واحد خانوادگی راهنمایی میکند که فضایی با یک تخت دو نفره است و به زنان زندانی اجازه میدهد ساعاتی را با شرکای زندگیشان در این واحد بگذرانند.در بخش دیگری از زندان، زنان زندانی بر بطریهای صابونی که قرار است خارج از زندان به فروش برسد برچسب و مارک میچسبانند.
زندانهای ا. پ. ا. ک. در سال ۱۹۷۲ توسط گروهی کاتولیک بنیان گذاشته شد و حال به دست یک سازمان غیردولتی ایتالیایی به نام بنیاد ا. و. س. آی و نهاد کمک برادرانه به مجرمان حمایت و رهبری میشود. جاکوبو ساباتیلو معاون بنیاد ا. و. س. آی در برزیل میگوید عشق و کار الویت این زندانها هستند: "اینجا ما همه را به نام خودشان صدا میکنیم نه به شماره و یا با اسم مستعاری که احتمالا در دوران مجرمیت داشتند. "
بهبود
زندانیها در این نظام باید درس بخوانند و گاهی با هماهنگی با دولت محلی کار کنند. اگر از این کار سرباز بزنند و یا جدیت نشان ندهند در خطر بازگشت به زندانهای معمولی قرار میگیرند. بسیاری از زندانها در برزیل بیش از حد تراکم جمعیت دارند و شورشهای خشونت بار در آنها معمول است. آقای ساباتیلو میگیود مواردی از درگیریهای فیزیکی در زندانهای ا. پ. اک. بوده، اما هیچگاه کار به قتل نرسیده است.
به گفته او نبود زندانبان به کاهش تنش کمک میکند. برخی از زنانی که در این زندان هستند حبس ابد دارند و به مرتکب جرمهای سنگینند، اما فضای زندان آرام است. آگویمارا پاتریشیا سیلویا کامپوس که حالا رییس شورای رایزنی با دولت است میگوید" هنوز هم تلاش میکنم شماره شناسایی زندان قدیم خود را فراموش کنم".
خانم کامپوس در پی کشف ۲۶ گرم کراک کوکایین در خانه مشترک او و همسر سابقش ۴ ماه را در زندانهای معمولی برزیل گذراند. جایی که به گفته او زندانیها روی تشکهای کثیف روی زمین میخوابیدند، غذا غیرقابل خوردن بود و "همه در هم میلولیدند".
خانم کامپوس میگوید یکی از شکایتهای همیشگی زنان بازرسی بدنی آنها و ملاقاتیهایشان بود که با برهنگی کامل انجام میشد.
مجرمان سرسخت
شرایط خانم کامپوس مشکل دیگری در زندانهای برزیل را پررنگ میکند. متخصصان میگویند زنان اغلب به دلیل رابطهشان با یک مرد در چنبره جرم گرفتار میشوند و بعد در سلولی با زندانیهای سابقهدار میافتند.
یکی از دلایلی که زندان زنان در برزیل در سالهای گذشته با افزایش جمعیت چشمگیری روبرو شده همین است. خانم کامپوس میگوید وقتی وارد زندان شده چیزی از جرم و جنایت نمیدانسته است: "هم سلولی من سر زن همسایه خود را بریده بود و در یک چمدان با خودش برده بود. "
او که مادر دو کودک است روزها را برای پایان حبس ۸ سالهاش میشمارد. در زندانهای سنتی برزیل هم زندانیها مجازند با کار و تحصیل دوره حبس خود را کاهش دهند با اینهمه انتونیو دو کاروالو یک قاضی که از حامیان زندانهای ا. پ. ا. ک. است میگوید به ندرت از این راهکار در زندانهای معمولی استفاده میشود.
به گفته او اینکه ا. پ. ا. ک. صرفا به دلیل رعایت قانون با این همه تحسین روبرو شده نشانه وضع غمانگیز زندانهای کشور است. او میگوید مطمئن است که سیستم ا. پ. ا. ک. برای اطمینان از رعایت حقوق زندانیان در برزیل راه موثری است.
عشق پشت میلهها
تاتیان فعلا در زندان ا. پ. ا. ک. محبوس است و امتیازات چندانی ندارد و باید برای دستیابی به محوطه نیمه آزاد زندان تلاش کند. تمام زندانیهای تازهوارد ابتدای کار در سیستمی بسته حبس میشوند و باید برای ورود به سیستم نیمه باز زندان فعالیت کنند.
بعد از ورود به این سیستم در صورت ادامه تلاش و رفتار خوب میتوانند هفتهای یک روز از زندان مرخصی بگیرند. حتی با همین نظام بسته تاتیان یک دوست پسر پیدا کرده است.
بر دیوار حیاط بسته زندان پیام ا. پ. ا. ک. نقش بسته است: هیچ کس از عشق فرار نمیکند. او که با همسلولیاش ویویان در سلول نشسته است به یاد میآورد که چطور با نامه نگاری به دو دوست در زندان مردان ا. پ. ا. ک. توانسته اند دو دوست برای خودشان پیدا کنند.
ادواردو انریکه آلوس دو اولیویرا از سازمان کمک برادرانه به مجرمان میگوید این سازمان از برقراری ارتباط بین آدمها و خوب کردن حال تمام زندانیان در حال بهبود استقبال میکند. در حیاط زندان ن. پیام ا. پ. ا. ک. روی دیوار نقش بسته است: هیچ کس از عشق فرار نمیکند.
منبع: بی بی سی