سولو: داستانی از جنگ ستارگان

نیویورک تایمز | ای. او. اسکات، «این هیچ گاه در مورد تو نبود»، شخصی در جایی این را به «هن سولو» می‌گوید، که بسیار هم عجیب است چرا که نام فیلم «سولو» (Solo» است. من نمی‌خواهم قضیه را شخصی کنم، ولی سوالات زیادی در آن وجود دارد، در آن ۴۱ سالی که از وقتی که اولین قسمت از «جنگ ستارگان» (Star Wars) را دیدم - خب! در اصل چهارمی، «یک امید تازه» (A New Hope)؛‌ای خدا! - که هیچ گاه برای آن‌ها پاسخی به من داده نشده است. نام خانوادگی «هن سولو» از کجا می‌آید؟ او و «چوباکا» (Chewbacca) چطور با هم ملاقات کردند؟ آن برگ برنده او در بازی «ساباک» (Sabacc) که به او مالکیت Millennium Falcon را داد چه بود؟ چگونه او فرار «کسل» (Kessel) را در کمتر از ۱۲ پارسک انجام داد؟

«سولو: داستانی از جنگ ستارگان» (Solo: A. Star Wars Story) به تمامی این سوالات و حتی سوالاتی دیگر پاسخ می‎دهد. این چیز بدی نیست، ولی این قسمت را، که توسط «ران هاوارد» (Ron Howard) کارگردانی شده و نگارش فیلمنامه آن بر عهده «جاناتان کاسدن» (Jonathan Kasdan) و «لارنس کاسدن» (Lawrence Kasdan) بوده است، تبدیل به یکی از آن بلاک باستر‌های جمع و جوری کرده که می‌خواهد در نقش یک صفحه ویکیپدیا عمل کند. (این فیلم در جشنواره فیلم کن، در روز بیست و پنجم ماه مِه اکران شد.)

قبل از بازگشت به عنوان یک انتقامجوی کهنسال در «بیداری نیرو» (The Force Awakens)، «هن سولو» به مانند یک رفیق صمیمی برای مجموعه «جنگ ستارگان» بود. شما می‌دانستید که این مرد قصه‌های دیوانه وار زیادی در مورد قماربازها، قاچاقچی‎ها و شخصیت‌های عجیب و غریب دیگری که قبل از پیوستن به شورشیان (Rebellion) با آن‌ها ملاقات کرده، در ذهن دارد، ولی تقریبا هیچ گاه آن قدری فرصت پیش نمی‌آمد تا بتوانید آن‌ها را بشنوید. شاید این واقعا به صلاح مجموعه بود، ولی از طرف دیگر، چرا او را با یک نویسنده مجهول و یکی از آن انتشاراتی که از نویسندگان به خاطر چاپ کتاب‌هایشان پول دریافت می‎کند، همراه نکنیم و به سراغ واکاوی ماجرا‌های او برویم؟