معجزه فوتبال
در زمانه سرخوردگی باید به ما انگیزه جنگیدن بدهند و در روزگاری که اخبار بد از شش جهت بر ما باریدن گرفته، باید شادی و هیجان را برای ما به ارمغان بیاورند. اما این همه ماجرا نیست. بزرگترین معجزه فوتبال در این روزها به وجود آوردن فضایی همدلانه است تا در آن فضا، کرد و ترک و بلوچ و فارس و عرب و شیعه و سنی و درویش و اهل حق و باحجاب و بیحجاب و انقلابی و ضدانقلاب ذیل یک پرچم جمع شوند و یکصدا فریاد بزنند: «ایران».
کد خبر :
۵۸۷۲۷
بازدید :
۷۸۱
سید عبدالجواد موسوی | بعد از انقلاب شادی جمعی کم داشتهایم. آنقدر که میتوانیم به راحتی به یاد بیاوریم آخرین باری که دور هم بدون در نظر گرفتن هیچ مرز و دیواری جمع شدهایم کی بود. بعد از آزادسازی خرمشهر، پیروزی در مقابل استرالیا بود که همه مردم را به خیابان کشاند و بعد از آن هم اگرچه به خیابان آمدن بعد از پیروزی تیمهای فوتبال مد شد، اما کمتر پیش آمد مثل بازی ایران و استرالیا شادی همگانی داشته باشیم تا اینکه جمعه شب یک بار دیگر معجزه فوتبال به دادمان رسید و ...
چهره مهربانش را به ما نشان داد تا از یاد نبریم هنوز هم میتوانیم به آینده امیدوار باشیم. سالهاست که دیگر خیلی چیزها سر جایش نیست. هنرمندان برجای منتقدان سیاسی تکیه زدهاند و روزنامهنگاران در نقش منجیان ظاهر شدهاند و... الخ. در این آشفته بازار فوتبالیستها هم دیگر صرفا فوتبالیست نیستند.
چهره مهربانش را به ما نشان داد تا از یاد نبریم هنوز هم میتوانیم به آینده امیدوار باشیم. سالهاست که دیگر خیلی چیزها سر جایش نیست. هنرمندان برجای منتقدان سیاسی تکیه زدهاند و روزنامهنگاران در نقش منجیان ظاهر شدهاند و... الخ. در این آشفته بازار فوتبالیستها هم دیگر صرفا فوتبالیست نیستند.
آنها باید بار بسیاری از کمکاریها و ناکارآمدیها را بر دوش بکشند. در زمانه قهر و خشونت باید سفیر صلح و دوستی باشند.
در زمانه سرخوردگی باید به ما انگیزه جنگیدن بدهند و در روزگاری که اخبار بد از شش جهت بر ما باریدن گرفته، باید شادی و هیجان را برای ما به ارمغان بیاورند. اما این همه ماجرا نیست. بزرگترین معجزه فوتبال در این روزها به وجود آوردن فضایی همدلانه است تا در آن فضا، کرد و ترک و بلوچ و فارس و عرب و شیعه و سنی و درویش و اهل حق و باحجاب و بیحجاب و انقلابی و ضدانقلاب ذیل یک پرچم جمع شوند و یکصدا فریاد بزنند: «ایران».
حقیقت این است که ما توانایی متحد شدن را از دست دادهایم و حتی در نماز صبح عید فطر به جای آنکه سرود اتحاد سر دهیم تا بتوانیم از آزمون تحریم و تهدید سربلند بیرون آییم به آتش تفرقه و تشتت دامن میزنیم.
به جرات میتوان گفت: امروز هیچ اتفاق سیاسی و فرهنگی و اقتصادی و اجتماعی قادر نیست همه مارا با این همه اختلافات رنگارنگ کنار یکدیگر بنشاند. اینکه فوتبال عهدهدار چنین نقشی شده است اگرچه جای خوشحالی دارد، اما بسیار نگرانکننده نیز هست.
تصور بفرمایید بخت با مردان تیم ملی همیشه یار نباشد یا فردا روزی بر اثر بیدرایتی مسوولان، مربی نه چندان توانمندی بر سر کار آید آن وقت چه باید کرد؟ به نظر میرسد فوتبال در این روزها آخرین سرمایه اجتماعی ما باشد. تدبیر و خرد و میهندوستی اقتضا میکند با همه وجود این سرمایه را قدر بدانیم و بیشتر از اینها حواسمان به فوتبال باشد. برای فردای این میهن و آرامش خودمان هم که شده نگذاریم این سرمایه بازیچه مطامع سیاسی ما شود. متاسفانه این روزها فوتبال تنها دلخوشی ماست.
۰