زوج‌های هنری موفق در سینمای ایران
در میان تمام این زوج‌های موفق، اما شاید بتوانیم عنوان بهترین زوج سینمای ایران را بدهیم به زوج محمدرضا گلزار- مهناز افشار. زوجی که اول بار ابراهیم شیبانی در فیلم زهر عسل از این دو در کنار هم بهره گرفت و بعدتر این همکاری به فیلم‌هایی، چون سیزده گربه روی شیروانی، کما، آتش بس کلاغ پر و تله ختم شد، فیلم‌هایی که به‌خصوص چهارتای آخر جزو پرفروش‌ترین فیلم‌های‌سال ساختشان بودند.
کد خبر :
۶۳۸۰۹
بازدید :
۴۲۵۴
این روز‌ها فضای مجازی پر است از تبلیغات و اخباری که از اکران فیلم تحسین‌شده «بمب؛ یک عاشقانه» خبر می‌دهند. فیلمی که در جشنواره گذشته توانست نگاه‌های مثبت فراوانی را متوجه خود کند و ارزش افزوده‌ای شود در کارنامه پیمان معادی که چه در مقام بازیگر و چه کارگردان نخستین فیلمش برف روی کاج‌ها هواداران پروپاقرص زیادی به‌دست آورد.
درحال حاضر می‌توان گفت: صفحات مجازی منتسب به این فیلمنامه‌نویس سابق جزو پرمخاطب‌ترین صفحات میان سلبریتی‌های وطنی است. یکی از ویژگی‌هایی که تبلیغات فیلم بمب بر بزرگ‌نمایی آن اصرار دارد، زوج لیلا حاتمی- پیمان معادی است. زوجی که پیشتر در فیلم جدایی اصغر فرهادی هم جواب داده و هیچ بعید نیست بعد از اکران این فیلم شیمی بین این دو بازیگر نگاه دیگر کارگردانان و تهیه‌کنندگان را هم به خود جلب کرده و لیلا و پیمان هم به کاروان زوج‌هایی که در سینمای ایران کنار هم قرار گرفته و به‌واسطه خوش آمدن به چشم بیننده این همکاری را در فیلم‌های دیگری نیز تکرار کرده‌اند، بپیوندند. اتفاقی که اگر رخ دهد، برای سینمای ایران اتفاق خوبی خواهد بود. دو بازیگر از طیف فرهیخته سینمای ایران که مقبولیتی عام نیز دارند و حضورشان می‌تواند تضمینی باشد برای کیفیت بالای فیلمی که در آن حاضرند.
زوج ترانه علیدوستی و شهاب حسینی هم، چنین کیفیتی دارند. آخرین زوج واقعا موفق سینمای ایران که آخرین همکاری‌شان آخرین اسکار سینمای ایران را به دست آورده، بار نخست در فیلم درباره الی در کنار هم قرار گرفتند، در فیلمی پر از ستاره‌های ریز و درشت که حضور این‌دو به چشم آمد و شهاب و ترانه با هم زوجی ساختند که چند‌سال بعد در فیلم فروشنده هم تکرار شد. البته شهاب و ترانه در بین این دو فیلم فرهادی سریال محبوب و موفق شهرزاد را نیز داشتند. سریالی که به‌رغم تمام شایعات ایجاد شده پیرامونش به‌نحو عجیبی موفق شد و به‌خصوص در زمان توزیع سری نخست سریال کمتر خانواده‌ای را می‌شد یافت که در دورهمی‌هاشان حرفی از شهرزاد و قباد وسط نیاید.
با این‌که نخستین زوج‌های سینمای بعد از انقلاب ایران در آخرین سال‌های دهه شصت شکل گرفتند (عده‌ای زوج خسرو شکیبایی- بیتا فرهی در‌هامون و برخی دیگر هم زوج ابوالفضل پورعرب- نیکی کریمی در عروس را نخستین زوج موفق سینمای ایران محسوب می‌کنند)؛ اما بیراه نیست اگر بگوییم پرتکرارترین زوج‌های سینمای ایران را در سال‌های اخیر شاهد بوده‌ایم. مثل زوج باران کوثری- نوید محمدزاده که در عصبانی نیستم و لانتوری موفق نشان داده شدند؛ زوج لیلا حاتمی- علی مصفا که علاوه بر زندگی شخصی‌شان در فیلم‌هایی، چون در دنیای تو ساعت چند است، پله آخر، چیز‌هایی هست که نمی‌دانی، آسمان محبوب، میکس و البته لیلا و نیز سریال‌های کیف انگلیسی و پریدخت تماشاگران را عاشق شیمی میان‌شان کردند؛ زوج لیلا حاتمی- شهاب حسینی که در پرسه در مه و دوران عاشقی نشان دادند می‌توانند در کنار هم بدرخشند و البته لیلا حاتمی- حامد بهداد که در فیلم‌هایی، چون هر شب تنهایی، نارنجی‌پوش و سعادت‌آباد دیده و محبوب شدند.
در میان تمام این زوج‌های موفق، اما شاید بتوانیم عنوان بهترین زوج سینمای ایران را بدهیم به زوج محمدرضا گلزار- مهناز افشار. زوجی که اول بار ابراهیم شیبانی در فیلم زهر عسل از این دو در کنار هم بهره گرفت و بعدتر این همکاری به فیلم‌هایی، چون سیزده گربه روی شیروانی، کما، آتش بس کلاغ پر و تله ختم شد، فیلم‌هایی که به‌خصوص چهارتای آخر جزو پرفروش‌ترین فیلم‌های‌سال ساختشان بودند.
زوج ترانه علیدوستی و شهاب حسینی هم، چنین کیفیتی دارند. آخرین زوج واقعا موفق سینمای ایران که آخرین همکاری‌شان آخرین اسکار سینمای ایران را به دست آورده، بار نخست در فیلم درباره الی در کنار هم قرار گرفتند، در فیلمی پر از ستاره‌های ریز و درشت که حضور این‌دو به چشم آمد و شهاب و ترانه با هم زوجی ساختند که چند‌سال بعد در فیلم فروشنده هم تکرار شد. البته شهاب و ترانه در بین این دو فیلم فرهادی سریال محبوب و موفق شهرزاد را نیز داشتند. سریالی که به‌رغم تمام شایعات ایجاد شده پیرامونش به‌نحو عجیبی موفق شد و به‌خصوص در زمان توزیع سری نخست سریال کمتر خانواده‌ای را می‌شد یافت که در دورهمی‌هاشان حرفی از شهرزاد و قباد وسط نیاید.
با این‌که نخستین زوج‌های سینمای بعد از انقلاب ایران در آخرین سال‌های دهه شصت شکل گرفتند (عده‌ای زوج خسرو شکیبایی- بیتا فرهی در‌هامون و برخی دیگر هم زوج ابوالفضل پورعرب- نیکی کریمی در عروس را نخستین زوج موفق سینمای ایران محسوب می‌کنند)؛ اما بیراه نیست اگر بگوییم پرتکرارترین زوج‌های سینمای ایران را در سال‌های اخیر شاهد بوده‌ایم. مثل زوج باران کوثری- نوید محمدزاده که در عصبانی نیستم و لانتوری موفق نشان داده شدند؛ زوج لیلا حاتمی- علی مصفا که علاوه بر زندگی شخصی‌شان در فیلم‌هایی، چون در دنیای تو ساعت چند است، پله آخر، چیز‌هایی هست که نمی‌دانی، آسمان محبوب، میکس و البته لیلا و نیز سریال‌های کیف انگلیسی و پریدخت تماشاگران را عاشق شیمی میان‌شان کردند؛ زوج لیلا حاتمی- شهاب حسینی که در پرسه در مه و دوران عاشقی نشان دادند می‌توانند در کنار هم بدرخشند و البته لیلا حاتمی- حامد بهداد که در فیلم‌هایی، چون هر شب تنهایی، نارنجی‌پوش و سعادت‌آباد دیده و محبوب شدند.
در میان تمام این زوج‌های موفق، اما شاید بتوانیم عنوان بهترین زوج سینمای ایران را بدهیم به زوج محمدرضا گلزار- مهناز افشار. زوجی که اول بار ابراهیم شیبانی در فیلم زهر عسل از این دو در کنار هم بهره گرفت و بعدتر این همکاری به فیلم‌هایی، چون سیزده گربه روی شیروانی، کما، آتش بس کلاغ پر و تله ختم شد، فیلم‌هایی که به‌خصوص چهارتای آخر جزو پرفروش‌ترین فیلم‌های‌سال ساختشان بودند.
همکاری گلزار- افشار اگرچه به‌دلیل تغییر فاز مهناز افشار و دوری‌اش از سینمای عامه‌پسند از سال‌های میانی دهه هشتاد به این‌سو در دنیای سینما قطع شد، اما این همکاری در فضای سریال‌های شبکه نمایش خانگی دو بار دیگر نیز تکرار شد. اولی سریال نصف و نیمه عشق تعطیل نیست بود که در میانه راه متوقف شد و دیگری، اما عاشقانه منوچهر‌هادی که مخاطبان بسیاری به‌دست آورد.
هیچ علاقه‌مندی در سینمای ایران نمی‌تواند خاطره زوج هدیه تهرانی- فریبرز عرب‌نیا را در فیلم‌های سلطان و شوکران فراموش کند یا زوج هدیه تهرانی- ابوالفضل پورعرب در فیلم‌های غریبانه و دست‌های آلوده.
گاهی هم در سینما زوج کارگردان- بازیگر به نتایج درجه‌یکی ختم می‌شود. معروف‌ترین نمونه در سینمای ایران همکاری مسعود کیمیایی- بهروز وثوقی است؛ یا در سینمای بعد از انقلاب همکاری کیمیایی با فریبرز عرب‌نیا یا محمدرضا فروتن یا حتی فریماه فرجامی؛ همکاری داریوش مهرجویی با خسرو شکیبایی یا عزت‌الله انتظامی، همکاری تهمینه میلانی با نیکی کریمی و البته ده‌ها نمونه دیگر که به‌راحتی قابل دسترسی است.
۰
