ببینید؛ سفر در زمان؛ غذای رعیت پدرسوخته یا ادای کافه‌های امروزی؟ آبدوغ‌خیار چطور شاهانه شد؟
وقتی به او گفتند غذای رعیت، آبدوغ‌خیار است، باور نمی‌کرد که این مخلوط ساده‌ی آب، دوغ و خیار غذایی کامل باشد.
آبدوغ‌خیار ، غذای ساده‌ی تابستانی که روزگاری نماد سفره‌ی رعیت بود، حالا به یکی از اقلام منوی رستوران‌های لاکچری تبدیل شده است. غذایی که تهیه‌اش تا چند سال پیش آسان و ارزان بود، امروز می‌تواند برای یک خانواده چهار نفره، حداقل ۸۰۰ هزار تومان هزینه داشته باشد.
بر اساس روایتی تاریخی، زمانی ناصرالدین‌شاه تصمیم گرفت غذایی را بخورد که مردم عادی می‌خورند. وقتی به او گفتند غذای رعیت، آبدوغ‌خیار است، باور نمی‌کرد که این مخلوط ساده‌ی آب، دوغ و خیار غذایی کامل باشد . اما پس از چشیدن آن با مواد درجه‌یک، با تعجب گفت: «این رعیت پدرسُوخته عجب غذاهایی می‌خورند!»
این جمله تاریخی، امروز دست‌مایه طنز و بازتعریف مجددی از آبدوغ‌خیار شده که حالا با عنوان «آبدوغ‌خیار لاکچری» در برخی کافه‌ها و رستوران‌ها عرضه می‌شود؛ با مواد باکیفیت‌تر، تزیینات مفصل و بسته‌بندی‌های فانتزی .
اما آبدوغ‌خیار تنها در ایران محبوب نیست. نمونه‌هایی مشابه این غذا با نام Tarator در کشورهای همسایه از جمله ترکیه، ارمنستان و کشورهای بالکان نیز وجود دارد. Tarator نوعی سوپ سرد بر پایه ماست و خیار است که قدمت آن به یونان باستان بازمی‌گردد. در امپراتوری عثمانی این غذا با افزودن گردوی خردشده و سرکه مصرف می‌شد.
در نهایت، چه در شکل ساده‌ی خانگی و چه در قالب لوکس رستورانی، آبدوغ‌خیار هنوز هم جایگاه خود را در روزهای گرم تابستان حفظ کرده؛ اگرچه دیگر نمی‌توان آن را غذای ارزان رعیت دانست.
منبع: عصر ایران
