کابوس حمام خون در کنسرت
«ایزابل بودری»، دختر ٢٢ساله فرانسوی که جمعه‌شب برای شرکت در کنسرت به «باتاکلان»، رفته بود، به طرز معجزه‌آسایی از حمله تروریستی داعش نجات پیدا کرد.
کد خبر :
۶۱۹۸
بازدید :
۱۴۰۴
«ایزابل بودری»، دختر ٢٢ساله فرانسوی که جمعه‌شب برای شرکت در کنسرت به «باتاکلان»، رفته بود، به طرز معجزه‌آسایی از حمله تروریستی داعش نجات پیدا کرد.
او روز بعد در صفحه شخصی‌اش در شبکه اجتماعی فیس‌بوک نوشت که چگونه از این حمله نجات پیدا کرده است.
به گفته ایزابل، او خودش را به مردن می‌زند و پس از یک ساعت با ورود مأموران پلیس و فرار تروریست‌ها از مخفیگاه خود در میان اجساد بیرون می‌آید.
او نوشت: «هیچ‌وقت فکر نمی‌کنید که برای شما اتفاق بیفتد ولی این فاجعه برای من جمعه‌شب در کنسرت اتفاق افتاد. قبل از حمله، فضا بسیار شاد بود و همه می‌خندیدند. ناگهان مردانی در آستانه در ورودی ظاهر شدند و شروع کردند به فریادکشیدن. هیچ‌کس فکرش را نمی‌کرد که حمله شده است. فکر می‌کردیم این هم بخشی از کنسرت است. اما آنچه دیدیم فقط یک حمله تروریستی نبود بلکه یک قتل‌عام تمام‌عیار بود. دوجین آدم بغل‌دست خود من به زمین افتادند. حمام خون راه افتاده بود. فریادهای مردی که جسد دوستانش را در آغوش گرفته بود فضا را می‌شکافت. بهت‌زده و تنها تصمیم گرفتم خودم را به مردن بزنم و برای یک‌ساعت بین جسدهای بی‌جان بی‌حرکت باقی ماندم. نفسم را در سینه حبس کرده بودم، سعی می‌کردم کوچک‌ترین تکانی نخورم، گریه نمی‌کردم تا ترسی را که آن مردان دنبال دیدنش بودند، نشانشان ندهم. من فوق‌العاده خوش‌شانس بودم که نجات پیدا کردم. خیلی‌ها چنین شانسی نداشتند».
او همچنین با ابراز تأسف از این اتفاق نوشت: «همه کسانی که مثل من آن شب به کنسرت آمده بودند هیچ گناهی نداشتند. ما فقط می‌خواستیم جمعه‌شب را خوش بگذرانیم. در دنیای ظالمی زندگی می‌کنیم و اتفاقاتی نظیر آنچه برای ما افتاد تباهی انسانیت را نشان می‌دهد؛ تباهی آن کسانی که لاشخوروار بر ما حکومت می‌کنند. من تا آخر عمرم آنها را فراموش نمی‌کنم».
ایزابل همچنین درباره نجات‌پیداکردنش نوشت: «شاید به این دلیل نجات پیدا کردم که مردانی که به ما حمله کردند کسانی را که جلو استیج بودند، هدف قرار دادند و من در گوشه‌ای از سالن ایستاده بودم».
او ادامه داد: «نمی‌توانم باور کنم چنین اتفاقی افتاده است. هر لحظه منتظرم یکی پیدا شود و بگوید کابوس دیده‌ام. ولی نجات‌پیداکردن از چنین فاجعه‌ای به من اجازه می‌دهد که قدردان قهرمانان آن باشم. این قهرمانان چه کسانی هستند؟ آن مردی است که بدن نیمه‌جانش را طوری قرار داد تا من در مسیر گلوله قرار نگیرم. آن زوجی است که آخرین سخنانی که بر زبان راندند از عشق بود و من فهمیدم که خوبی در جهان هنوز نمرده است. آن پلیس‌هایی هستند که توانستند جان صدهانفر را نجات دهند. آن راننده‌ای است که مرا مجانی سوار کرد و به خانه رساند. آن زنی است که در خانه‌اش را به روی ما گشوده بود. آن دوستی است که به من سرپناه داد و برایم لباس تازه خرید تا مجبور نباشم لباس غرقه‌به‌خون را تن کنم. همه شما هستید با پیام‌های حمایتتان. شما مرا مطمئن کردید که این جهان توان بهترشدن را دارد».
او پست فیس‌بوک خود را این‌گونه پایان داد: «برای همه ٨٠ نفری که در سالن کنسرت کشته شدند و فرصت این را پیدا نکردند که مثل من صبح امروز را ببینند و برای همه دوستان و خانواده‌هایشان متأسفم. هیچ‌چیز این غم را جبران نمی‌کند. ولی از یک چیز مطمئنم و آن اینکه در آخرین لحظات آنچه قربانیان به آن می‌اندیشیدند عشق بود. در لحظاتی که بین جسدها دراز کشیده بودم و منتظر بودم تا یک گلوله به زندگی ٢٢ ساله‌ام پایان دهد، چهره تک‌تک کسانی که دوست داشتم را به یاد آوردم. به این فکر کردم که چقدر آنها را دوست دارم و به این فکر کردم که ما نباید اجازه دهیم قاتلان ما پیروز شوند. دیشب زندگی خیلی از مردم تغییر کرد و این بستگی به ما دارد که بخواهیم این تغییر در جهت مثبت باشد یا منفی. ما نباید هرگز قاتلان را فراموش کنیم. ما همواره باید یاد کشته‌شدگان را زنده نگه داریم». پست فیس‌بوکی ایزابل تاکنون مورد پسند بیش از یک‌میلیون‌و ٥٠٠ هزارنفر قرار گرفته و ٥٠٠ هزاربار به اشتراک گذاشته شده است.
او روز بعد در صفحه شخصی‌اش در شبکه اجتماعی فیس‌بوک نوشت که چگونه از این حمله نجات پیدا کرده است.
به گفته ایزابل، او خودش را به مردن می‌زند و پس از یک ساعت با ورود مأموران پلیس و فرار تروریست‌ها از مخفیگاه خود در میان اجساد بیرون می‌آید.
او نوشت: «هیچ‌وقت فکر نمی‌کنید که برای شما اتفاق بیفتد ولی این فاجعه برای من جمعه‌شب در کنسرت اتفاق افتاد. قبل از حمله، فضا بسیار شاد بود و همه می‌خندیدند. ناگهان مردانی در آستانه در ورودی ظاهر شدند و شروع کردند به فریادکشیدن. هیچ‌کس فکرش را نمی‌کرد که حمله شده است. فکر می‌کردیم این هم بخشی از کنسرت است. اما آنچه دیدیم فقط یک حمله تروریستی نبود بلکه یک قتل‌عام تمام‌عیار بود. دوجین آدم بغل‌دست خود من به زمین افتادند. حمام خون راه افتاده بود. فریادهای مردی که جسد دوستانش را در آغوش گرفته بود فضا را می‌شکافت. بهت‌زده و تنها تصمیم گرفتم خودم را به مردن بزنم و برای یک‌ساعت بین جسدهای بی‌جان بی‌حرکت باقی ماندم. نفسم را در سینه حبس کرده بودم، سعی می‌کردم کوچک‌ترین تکانی نخورم، گریه نمی‌کردم تا ترسی را که آن مردان دنبال دیدنش بودند، نشانشان ندهم. من فوق‌العاده خوش‌شانس بودم که نجات پیدا کردم. خیلی‌ها چنین شانسی نداشتند».
او همچنین با ابراز تأسف از این اتفاق نوشت: «همه کسانی که مثل من آن شب به کنسرت آمده بودند هیچ گناهی نداشتند. ما فقط می‌خواستیم جمعه‌شب را خوش بگذرانیم. در دنیای ظالمی زندگی می‌کنیم و اتفاقاتی نظیر آنچه برای ما افتاد تباهی انسانیت را نشان می‌دهد؛ تباهی آن کسانی که لاشخوروار بر ما حکومت می‌کنند. من تا آخر عمرم آنها را فراموش نمی‌کنم».
ایزابل همچنین درباره نجات‌پیداکردنش نوشت: «شاید به این دلیل نجات پیدا کردم که مردانی که به ما حمله کردند کسانی را که جلو استیج بودند، هدف قرار دادند و من در گوشه‌ای از سالن ایستاده بودم».
او ادامه داد: «نمی‌توانم باور کنم چنین اتفاقی افتاده است. هر لحظه منتظرم یکی پیدا شود و بگوید کابوس دیده‌ام. ولی نجات‌پیداکردن از چنین فاجعه‌ای به من اجازه می‌دهد که قدردان قهرمانان آن باشم. این قهرمانان چه کسانی هستند؟ آن مردی است که بدن نیمه‌جانش را طوری قرار داد تا من در مسیر گلوله قرار نگیرم. آن زوجی است که آخرین سخنانی که بر زبان راندند از عشق بود و من فهمیدم که خوبی در جهان هنوز نمرده است. آن پلیس‌هایی هستند که توانستند جان صدهانفر را نجات دهند. آن راننده‌ای است که مرا مجانی سوار کرد و به خانه رساند. آن زنی است که در خانه‌اش را به روی ما گشوده بود. آن دوستی است که به من سرپناه داد و برایم لباس تازه خرید تا مجبور نباشم لباس غرقه‌به‌خون را تن کنم. همه شما هستید با پیام‌های حمایتتان. شما مرا مطمئن کردید که این جهان توان بهترشدن را دارد».
او پست فیس‌بوک خود را این‌گونه پایان داد: «برای همه ٨٠ نفری که در سالن کنسرت کشته شدند و فرصت این را پیدا نکردند که مثل من صبح امروز را ببینند و برای همه دوستان و خانواده‌هایشان متأسفم. هیچ‌چیز این غم را جبران نمی‌کند. ولی از یک چیز مطمئنم و آن اینکه در آخرین لحظات آنچه قربانیان به آن می‌اندیشیدند عشق بود. در لحظاتی که بین جسدها دراز کشیده بودم و منتظر بودم تا یک گلوله به زندگی ٢٢ ساله‌ام پایان دهد، چهره تک‌تک کسانی که دوست داشتم را به یاد آوردم. به این فکر کردم که چقدر آنها را دوست دارم و به این فکر کردم که ما نباید اجازه دهیم قاتلان ما پیروز شوند. دیشب زندگی خیلی از مردم تغییر کرد و این بستگی به ما دارد که بخواهیم این تغییر در جهت مثبت باشد یا منفی. ما نباید هرگز قاتلان را فراموش کنیم. ما همواره باید یاد کشته‌شدگان را زنده نگه داریم». پست فیس‌بوکی ایزابل تاکنون مورد پسند بیش از یک‌میلیون‌و ٥٠٠ هزارنفر قرار گرفته و ٥٠٠ هزاربار به اشتراک گذاشته شده است.
۰
