روایت وزیر بهداشت از طبابت سران عرب/ با بسازبفروشی پولدار نشدم!

بی‌شک وقتی درباره یک وزیر پرکار و پرانرژی صحبت می‌شود بعید است نام دکتر سیدحسن قاضی‌زاده هاشمی، وزیر بهداشت در دولت یازدهم از ذهنتان عبور نکند، کسی که در سالهای وزارتش آن‌قدر خبرساز بوده که... .

کد خبر : ۱۴۲۹۵
بازدید : ۶۲۱۰
بی‌شک وقتی درباره یک وزیر پرکار و پرانرژی صحبت می‌شود بعید است نام دکتر سیدحسن قاضی‌زاده هاشمی، وزیر بهداشت در دولت یازدهم از ذهنتان عبور نکند، کسی که در سالهای وزارتش آن‌قدر خبرساز بوده که... .

به گزارش خبرگزاری مهر، بی‌شک وقتی درباره یک وزیر پرکار و پرانرژی صحبت می‌شود بعید است نام دکتر سیدحسن قاضی‌زاده هاشمی، وزیر بهداشت در دولت یازدهم از ذهنتان عبور نکند، کسی که در سالهای وزارتش آن‌قدر خبرساز بوده که شاید تا پایان دوره همان‌طور که رکوردار عمل چشم در کشور است رکورد خبرسازی در این وزارتخانه را هم بر دوش بکشد.

دکتر هاشمی هنوز یک سال و نیم از وزارتش باقی مانده و می‌گوید بعد از پایان این دوره دیگر قصد ادامه ندارد و می‌خواهد به دنیای قبل از وزیر شدنش برگردد، حتی وقتی از او می‌پرسیم با توجه به محبوبیتش بین مردم برای رئیس جمهور شدن برنامه‌ای دارد یا خیر، با قاطعیت آن را رد می‌کند و می‌گوید مرد سیاست نیست و برای کار دیگری ساخته شده است. مجله مهر در آستانه نوروز به وزارت بهداشت رفت و برای دقایقی توانست به‌صورت اختصاصی با وزیر بهداشت هم‌کلام شود تا درباره خودش، زندگی‌اش، خبرساز بودنش و... بگوید:

شما در شبکه های اجتماعی خیلی فعال هستید. این حضور فعال شما در چنین فضایی بیشتر برایتان حاشیه‌ساز و مشکل‌ساز بوده یا خیر؟
من قبل از کار وزارت هم در شبکه‌های اجتماعی حضور داشتم و به این کار علاقه دارم. فکر می‌کنم با توجه به آشنایی‌ام به این فضا می‌توانم از این فرصت استفاده و دغدغه‌های ذهنی‌ام را منتقل کنم. تا به حال هم برای من مشکلی به وجود نیاورده است و اگر وقت کنم دوست دارم به این کارم همچنان ادامه دهم.

گفته می‌شود یکی از علتهایی که شما تا این حد در حوزه کاری‌تان فعال هستید و حضور مؤثری هم دارید؛ می‌خواهید در آینده رئیس جمهور کشور بشوید، چقدر این صحبت درباره شما صحت دارد؟
حرف که زیاد زده می‌شود. برای من همین وزارت هم زیاد است و خودم را لایق این کاری که انجام می‌دهم هم نمی‌دانم. من پزشک هستم و تخصصم نیز در زمینه چشم‌پزشکی است. این کارم را هم خیلی خوب بلد هستم. بنابراین فکر نکنم به درد کارهای دیگری بخورم.

شما خیلی بین مردم محبوبید و یکی از مهمترین علتها این است که وزیر بسیار فعال و کوشایی هستید، به‌طوری که تا به حال فکر نکنم در این سمت کمتر وزیری به‌اندازه شما فعال بوده باشد، به همین علت است که می‌گویند این کارهای شما مقدمه‌ای برای حضور در سمت ریاست جمهوری است.
معتقد هستم در کشور ما تنها روحانیون می‌توانند رئیس جمهور خوبی باشند. منظورم افراد روحانی که ملبس به این لباس‌اند است، البته این عقیده شخصی است. خوشبختانه من یک پزشک هستم. بنابراین تصمیم من این است که در حوزه خودم فعالیت داشته باشم و در عین حال از جنس سیاست نیستم. اگر بودم بعد از گذشت یکی دو سال از انقلاب به‌دلیل وجود موقعیت‌های زیادی که بود و با بسیاری از دوستانم هم شروع کردیم مانند مهندس زنگنه، دکتر آخوندی، مهندس حجتی، دکتر جهانگیری و فیروزآبادی در سیاست می‌ماندم، اما من از این جنس نیستم و در مسیری وارد شدم که کشور برای آن زحمت کشید، مردم هزینه کردند، خودم هم تلاش کردم و در حال حاضر آنچه را هستم با هیچ‌چیز عوض نمی‌کنم. این چهار سال هم که آمدم و وزارت را به‌عهده گرفتم با اصرار مکرر آقای روحانی پذیرفتم، چندان علاقه‌ای به قدرت ندارم.

شما بین نمایندگان مجلس هم محبوب بودید به‌طوری که تا به حال سابقه نداشته وزیر بهداشتی به‌اندازه شما مورد تأیید صلاحیت نمایندگان قرار بگیرد.
چقدر مهم است که آدم محبوب باشد؟ این‌همه آدمها محبوب بودند و الآن نیستند، چه فایده‌ای دارد واقعاً؟ این مسئله اعتباری است. به‌نظر من یک جای دیگر باید محبوب بود. اگر فکر می‌کنید فعالیتم زیاد است این تصور شماهاست؛ چون تصور من این است که چنین روزهایی در زندگی تکرار نمی‌شود. یک دوره چهارساله‌ای من را مأمور یک کاری کرده‌اند، هر ساعت آن هم به عقب برنمی‌گردد. من هم قرار نیست ادامه بدهم چون می‌خواهم به سر کار اصلی خودم و طبابت برگردم. دیگر تصمیم دارم همه زمانم را برای آنچه دوست دارم بگذارم. حالا این چهار سالی را که در اختیار من قرار داده شده فرصتی می‌دانم که برای مردم کم نگذارم. حالا یک‌سری برای فعالیت‌های من القاب و اهداف مختلف می‌گذارند، مثلاً یک نفر می‌گوید حرکت پوپولیستی است، یکی می‌گوید دنبال پست و مقام است، یکی می‌گوید دنبال این چیزها است و... من این شهرت را قبل از وزارت هم داشتم و الآن به دستش نیاوردم. برای همین هرکس هرچه می‌خواهد بگوید، چیزی که آدم دوست دارد باشد بهتر است تا اینکه مردم یا افراد دیگر بگویند.

شما کنار فعال بودنتان؛ اخبار خیلی سریع به دستتان می‌رسد و خیلی سریع هم نسبت به آن واکنش نشان داده و وارد عمل می‌شوید، خودتان شخصاً اخبار را رصد می‌کنید یا مدیر رسانه یا مدیر برنامه‌ای دارید؟
من بیشتر اخبار را خودم می‌بینم و به دیگران هم منعکس کرده‌ام. موبایل دستم است و اخبار را از طریق سایت‌هایی که می‌شناسم رصد می‌کنم. دو سه سایت هستند که اسم آنها را نمی‌برم چون تبلیغ آنها می‌شود اما حوادثی را که اتفاق می‌افتد بیشتر منعکس می‌کنند و من هم متأسفانه مجبور هستم خبرهای بد را ببینم و از طریق همین سایت‌ها متوجه اتفاقات می‌شوم.

به‌جز این موضوع که شما به‌سرعت از اخبار مطلع می‌شوید سریعاً هم در آنجا حضور پیدا می‌کنید. شاید وزرای دیگر هم مانند شما واکنش سریعی نشان بدهند اما به‌سرعت شما در آنجا حضور پیدا نمی‌کنند. از دیدار بیماران تا حضور در بیمارستان‌ها و حتی بعد از اخباری که درباره گرد و خاک اهواز منتشر شد جزو اولین کسانی بودید که اهواز رفتید.
درمورد گرد و خاک اهواز باید بگویم در دولت جلسه‌ای بود و من آنجا گفتم باید به اهواز برویم. به خانم ابتکار هم گفتم "بیا با هم برویم."، به یاد ندارم چه مسئله‌ای پیش آمد اما دکتر جهانگیری به من گفت از طرف دولت به اهواز بروم. من هم رفتم.

به سرعت رسیدنتان به چه برمی‌گردد؟
به ماشین‌هایی که من را به آنجا می‌برد. (خنده)

مدل ماشینتان چیست؟
من که خودم پشت فرمان نمی‌نشینم، یعنی اجازه ندارم، همین امروز هم نشستم راه را گم کردم، اما دو ماشین دارم. یک بنز که البته خبرساز هم شده بود و یک مگان که می‌گویند مگان ماشین وزراست. (خنده)

پس مدیر برنامه ندارید تا به شما اخبار را برساند؟
من که فوتبالیست و هنرپیشه نیستم تا مدیر برنامه داشته باشم. من به این کارها علاقه دارم و کار من در حال حاضر به‌عنوان وزیر بهداشت هم همین است.

آن زمانی که قرار بود سریال «در حاشیه» پخش شود حرف و حدیث‌های زیادی به وجود آمده بود و پزشک‌ها شاکی بودند و مردم اعتراض داشتند. صحبتی که در مطبوعات شد این بود که شما به‌عنوان یک شخصیت محبوب بین مردم در مقابل شخصیت محبوب دیگری به‌نام مهران مدیری قرار گرفته‌اید. این چالشی که پیش آمده بود موجب شد تا پزشکان طرفدار شما باشند و مردم طرفدار مهران مدیری، یعنی یک تیم‌بندی رخ داده بود، این مقابله با مردم برای شما نگران کننده نبود؟
خیلی از دوستانم به من می‌گفتند "داری اشتباه می‌کنی و این کار آسیب زیادی به تو خواهد زد". واکنش‌ها را هم دنبال می‌کردم، اما من کاری را انجام دادم که عقیده‌ام بود و نمی‌توانستم به‌جز آن فکر دیگری کنم. تصورم این بود وقتی مردم به جامعه پزشکی آن هم در قالب اغراق و طنز بی‌اعتماد شوند؛ سلامتی‌شان آسیب می‌بیند. این کارم در جهت دفاع از صنف خودمان نبود، چراکه بیشترین انتقاد را من داشتم، البته در خفا نه در تریبون‌های عمومی. من به علاقه مردم نسبت به خودم آگاه بودم و می‌دانستم حتما آسیب خواهد رساند، اما آنچه فکر می‌کردم مربوط به سلامت مردم است؛ از حوزه مسئولیتم اشکال کردم. آقای مهران مدیری از دوستان خیلی خوب من است و خیلی لطف کرد و 5‌ــ‌4 بار همدیگر را دیدیم و درباره همین موضوع صحبت کردیم. خودش هم واقعاً از آن برنامه راضی نبود، البته من نمی‌توانم از جانب ایشان وقتی نیستند صحبت کنم؛‌ به همین دلیل توضیح بیشتری نمی‌دهم. اما هم ایشان و هم دیگران تلاش کردند تا به‌نحو دیگری سریال پیش برود. خود ایشان و آقای مهدوی که تهیه کننده بود بزرگواری کردند و داستان تعدیل شد و در نهایت «در حاشیه» به آن چیزی تبدیل شد که دیدید. با وجود این تلاش‌هایی که کردم از هر دو طرف مورد اتهام واقع شدم، هم کسانی که از یک هنرمند توانمند مانند مهران مدیری خاطرات خوبی دارند و از کارهایش لذت می‌برند، هم جامعه پزشکی که فکر می‌کردند من در حقشان کوتاهی کردم، اما من تا جایی که از دستم برآمد تلاش کردم، یک مقدار مؤثر بود و یک مقدار هم مؤثر نبود. قرار بود «در حاشیه» 90 قسمت باشد، تهیه کننده و سازمان به‌دلیل تغییر و تحولات به نتایج دیگری رسیدند و 30 قسمت را ساختند و سپس به بخش دوم پرداخته شد و 30 قسمت بعد مدیریت جدید خواست در زندان باشد و زندان در اختیار قوه قضائیه است و آنها نیز یک‌سری محدودیت‌ها دارند و نتیجه آنچه شد که دیدید. البته من هم موفق به دیدن آن نشدم.

با وجود آنکه شما برای سریال «در حاشیه» در دفاع از پزشکان برآمدید پزشکان و جامعه پزشکی از شما گلایه داشتند که بیشتر توجه شما به مردم است و به جامعه پزشکی آن‌طور که باید توجه نمی‌کنید.
طبیعی است که صنف پزشکی معترض باشد. صنف یک انتظاراتی دارد که من نمی‌توانم آنها را برآورده کنم. آنها تمام مطالباتشان را از من می‌خواهند در حالی که واقعاً من همه نظام نیستم و خودم به‌نوعی کارمندم، مجلس و دولت باید تصمیم بگیرند. بحث تعرفه‌ها به خزانه، نظر رئیس جمهور، نظر مجلس و قوانین موجود برمی‌گردد، من نمی‌توانم استثنا قائل شوم. به هر حال تا قبل از آنکه وزیر بهداشت کشور بشوم من هم مانند آنها حرف می‌زدم؛ اما امروز مسئولیت سلامت مردم را به من سپرده‌اند، نماینده‌هایشان به من رأی داده‌اند، من نمی‌توانم طرف صنف بایستم، من باید طرف مردم بایستم. اما با نماینده‌های صنف نیز باید نهایت همکاری را داشته باشم. آنها هم کسانی هستند که از صنف آمده‌اند و در سازمان نظام پزشکی رأی گرفته‌اند. هیچ‌وقت ارتباط وزارت بهداشت به این خوبی که الآن با سازمان نظام پزشکی است، نبوده، حدود 6‌ــ‌5 نفر از رؤسای دانشگاه را از نظام پزشکی انتخاب کرده‌ام. همیشه با هم دوست و همراه بوده‌ایم. این مشکل همه‌جای دنیا وجود دارد. شما به آمریکا و اروپا هم بروید بالاخره پزشک‌ها با وزارت‌خانه مشکل دارند، خیلی بیشتر از آنچه الآن در کشور شاهد هستیم. اتفاقی که در این دولت افتاد اکثریت جامعه پزشکی همراهی کردند چون هم متوجه مشکلات من هستند و هم باور دارند در حقشان کوتاهی نمی‌کنیم، در عین حال شرایطشان نسبت به 10 سالی که پشت سر گذاشته‌اند کاملاً متفاوت است، اما این بدان معنا نیست که ناراضی وجود نداشته باشد، بالاخره در یک خانواده یک عده‌ای راضی هستند یک عده‌ای ناراضی. در جامعه پزشکی آنهایی که رضایت دارند ساکت‌اند، اما آنهایی که ناراضی‌اند صدایشان بلند است. اتفاق دیگری که افتاد و من نمی‌توانم آن را خیلی باز کنم جریاناتی خارج از جامعه پزشکی وجود دارد که در ایجاد التهاب و التهاب آفرینی مؤثر بوده چه آنهایی که مخالف دولت هستند چه آنهایی که به‌طور کلی دنبال عمیق‌تر کردن شکاف‌های اجتماعی‌اند که رصد می‌شوند و با برخی از آنها برخورد شده و برخی از آنها هم شناخته نمی‌شوند.

حاشیه‌های اعتراض رادیولوژیست‌های تهرانی در مخالفت با تصمیم شما موجب شد تا در مقابل وزارتخانه تجمع کنند. شما هم در واکنش به این اعتراض‌ها گفته‌اید «شایسته نیست خواهر و مادر افراد توسط یک مرد سونوگرافی شود درحالی که در بازدیدی که از بیمارستان نیویورک داشتم سونوگرافی را پرستارها انجام می‌دهد.»، ماجرای این چالش چه بود؟
در مورد رادیولوژیست‌ها صحبت این بود که مردم برای کنترل حاملگی با استفاده از دستگاه سونوگرافی هیچ ضرورتی ندارد حتماً یک رادیولوژیست کارش را انجام بدهد، اگر رادیولوژیست بود چه‌بهتر اگر نداشتیم این کار را یک متخصص زنان که دوره دیده هم می‌تواند انجام دهد. از نظر من یک پرستار هم می‌تواند این کار را انجام دهد. حرفی که من زدم این بود شما که این‌قدر ادعا دارید حتی نیویورک هم بروید آنجا یک پرستار این کار را انجام می‌دهد و هیچ پزشکی وقتش را برای سونوگرافی نمی‌گذارد، نظارت می‌کنند؛ اما همه این کارها در کل آمریکا توسط پرستار صورت می‌گیرد. نیویورک را به‌عنوان یک شهر پیشرفته مثال زدم، در اروپا هم همین‌طور است، در ایران هم این‌طور باید باشد، مگر من چشم‌پزشک نیستم؟ مگر ما سونوگرافی نداریم؟ پیشرفته‌ترینش سونوگرافی در این بخش است که سونوگرافی زنان هم با آن قابل مقایسه نیست، این کار را هم یک پرستار انجام می‌دهد و هر زمان که لازم باشد این کار را شخصاً نیز انجام داده‌ام. من گفته‌ام جاهایی که مردم نیاز دارند، دستگاه سونوگرافی هم هست و رادیولوژیست نیست این کار را یا پرستار انجام بدهد یا متخصص زنان، اعتراض‌ها سر پول بود، گفتند "اگر این کار را بکنید درآمد ما پایین می‌آید."، من باید به فکر درآمد آنها باشم؟ مگر منابع دیگری تعریف نشده؟ ما باید به فکر مردم باشیم. هر نقل دیگری جز آنچه گفتم منتشر شده باشد دروغ می‌گویند. اصل موضوع این بوده و کوتاه هم نمی‌آییم و فکر می‌کنم اکثریت رادیولوژیست‌های عزیز هم با من هم‌عقیده هستند و حتماً جانب مردم و انصاف را می‌گیرند.

شما به‌عنوان چشم‌پزشک رکورددار عمل چشم هم هستید، حتی گفته می‌شود هواپیمای اختصاصی شما را به کشورهای حوزه خلیج فارس می‌برد تا چشم امیران و وزیران کشورهای عربی را عمل کنید، کشورهای عربی کار شما را خیلی قبول دارند؟
اصلاً این‌طور نیست. هر مریضی بیاید من عملش می‌کنم، برای من فرقی نمی‌کند آن بیمار چه‌کسی می‌خواهد باشد. در هر صورت همه مریض‌ها که ایرانی نمی‌شوند، در ضمن من پزشک امرا نیستم.

قبل از وزارت چطور؟
آنها آمده‌اند؛ اما من بیشتر مسئولان کشوری را عمل کرده‌ام تا بخواهم عربها را عمل کنم.

شما حتی پیرمرد نابینای 70ساله‌ای را عمل کرده‌اید که توانسته بینایی‌اش را به دست آورد. دختر را که بر اثر تزریق پنی‌سیلین نابینا شده بود هم عمل کردید، به مناطق دوردست هم می‌روید و چشمهای کسانی را که توان مالی هم ندارند عمل می‌کنید، شاعر تویسرکانی هم در مدح شما شعر گفته... .
بله، به هر حال در زندگی کاری هر پزشکی از این اتفاقات زیاد می‌افتد.

روزی چند ساعت می‌خوابید؟
روزی 6‌ــ‌5 ساعت، برخی موارد هم پیش آمده کمتر بخوابم؛ اما معمولاً در همین حدود استراحت دارم.

چرا وقتی شما به‌عنوان چشم‌پزشک رکورددار عمل هم هستید خودتان عینک می‌زنید؟ چرا خودتان عمل نمی‌کنید؟
من عینکی نبودم، 8 سال است که عینک می‌زنم.

چرا در این 8 سال عمل نکرده‌اید؟
منتظر هستم با آب مروارید عمل کنم.

پس به عمل چشم اطمینان دارید؟
بله، بچه‌های خودمم هم عمل کرده‌اند. خیلی از دوستانم هم عمل کرده‌اند.

گفته می‌شود شما پولدارترین وزیر هستید و ثروت شما هم از طریق همین کار پزشکی به دست آمده است.
عیبی دارد؟ اینکه پولدارترین وزیر هستم را چندان قبول ندارم؛ اما پولدار هستم. خوبی‌اش این است که من هیچ‌وقت در عمرم کار اقتصادی نکردم. با سرمایه‌ام نه شرکتی، نه بسازبفروشی و... هیچ‌چیز راه نینداختم و این سبک سرمایه گذاری را قبول هم ندارم. معتقد هستم کشور برای من سرمایه گذاری کرده و باید تنها متوجه کار تخصصی خودم باشد، البته به‌جز این چهار سال. به‌نظر من آنهایی که پست و موقعیت علمی دارند و بعد از به دست آوردن سرمایه به‌سمت کارهای اقتصادی کشیده می‌شوند خودشان را ارزان فروخته‌اند. من کلاً اهل تجمل نیستم که برایم درآمدم مهم باشد. این کارهایی را که انجام می‌دهم هم برای پول نیست، پول خودش آمده. کار را به‌دلیل عشقی که داشتم و فکر می‌کردم آرامم می‌کند و یک هنر است انجام می‌دهم. هدف پول نبود، اما اگر غیر از این بود زندگی‌ام زیر و رو می‌شد، به هر حال با یک رانتی، زمینی، ماشینی، فرصت طلبی و... می‌توانستم سرمایه‌ام را از این چیزی که هست بیشتر کنم، اما آنچه را دارم از مسیر سالم به دست آورده‌ام.

شما از جمله سیاستمدارانی هستید که همسرانتان هم در جمعها حضور دارند. اگر همسر شما بخواهد دوره بعد وزیر شود شما مشکلی با این موضوع ندارید؟
خدا را شکر لیلی کوچک‌زاده، همسر من اهل این کارها نیست. در یک خانه نمی‌شود هر دو در حوزه اجتماعی فعال باشند، این‌طور باشد زندگی از بین می‌رود، بچه‌ها هم به‌شدت آسیب می‌بینندما از اول این کارها را تقسیم کردیم. در خانه رئیس ایشان است و من هم در بیرون خانه کار می‌کنم.

فرزندان شما هم با این موضوع مشکلی ندارند؟
نه، دو فرزند اولم فاطمه و مریم ازدواج کرده‌اند و علیرضا پسرم هنوز محصل است. یک نوه هم دارم. آنها هم همه‌شان سرشان گرم کار و درس است و خیلی در این زمینه گلایه‌مند نیستند. مردم فکر می‌کنند پزشکی شغل خوبی است اما واقعاً پزشکی شغل سختی است و زحمت دارد و مسئولیت آن سنگین است.

عید مسافرت می‌روید؟
بله، حتماً.

سفر خارجی؟
به هر حال در این کره خاکی زیر آسمان آبی جایی پیدا می‌شود که برای تعطیلات به آنجا برویم. البته تا 6 فروردین تعطیل هستیم. بعد از آن را باز باید به سر کار برگردم.
۰
نظرات بینندگان
اخبار مرتبط سایر رسانه ها
    سایر رسانه ها
    تازه‌‌ترین عناوین
    پربازدید