خودتحقیری ایرانیان
این میزان از انرژیای که ما برای خودتحقیری صرف میکنیم حقیقتا مایه شگفتی است. شاید هم تقاص آن سالهایی را میدهیم که معتقد بودیم غربیها از عواطف انسانی تهیاند و ما مظهر همه ارزشهای بشری هستیم. امان از افراط و تفریط!
کد خبر :
۶۰۳۵۴
بازدید :
۲۰۵۰
سید عبدالجواد موسوی | با شوق و ذوق فیلمی را نشانم میدهد که در آن آتشنشانان کروات درست در هنگام تماشای یکی از مهیجترین بازیهای تیم ملیشان به هنگام شنیدن آژیر خطر بدون لحظهای درنگ بیخیال تماشای فوتبال میشوند و عازم ماموریت. پایین فیلم هم نوشته بود: حالا اگر ایرانیها بودند...
این جمله را خودش هم تکرار میکند: واقعا اگر ایرانیها بودند حاضر بودند این مسابقه مهم را از دست بدهند؟ به او میگویم: قطعا آتشنشانان ایرانی هم همین کار را میکردند! و بعد برایش شاهد مثال میآورم از رشادتهای آتشنشانان.
از رشادتهایی که شنیدهام. از ماجرای ساختمان پلاسکو که هنوز داغش تازه است؛ و از دیگر داستانهایی که خود او هم شنیده بود و برای تاثیرگذاری بیشتر ماجرایی را که خودم شاهد بودم برایش تعریف کردم: خواب بودم که با سر و صدای عیال از خواب بیدار شدم. بالکن خانه آتش گرفته بود.
آتش داشت به داخل اتاق بچه میرسید. هول هولکی بچه را از اتاق بیرون آوردم. آنقدر دستپاچه شده بودم که نمیفهمیدم چه میکنم. دور خودم میچرخیدم. ذهنم قفل شده بود. حتی نتوانستم به تلفن خودم را برسانم و به آتشنشانی زنگ بزنم. دوباره به اتاقی که به بالکن میرسید برگشتم تا ببینم آتش تا به کجا رسیده. دیدم ماموران آتشنشانی از داخل خیابان مشغول اطفای حریق هستند.
چه کسی آنها را خبر کرده بود؟ احتمالا همسایهها. در کمتر از یکی دو دقیقه آتش خاموش شد. نمیدانستم با چه زبانی از آنها تشکر کنم. آنقدر شریف و محجوب بودند که انتظار قدردانی هم نداشتند. فقط کاغذی را جلویم گذاشتند که امضا کنم. خودم هم باورم نمیشد اینقدر سریع و خوب بتوانند جلوی یک فاجعه را بگیرند.
منظور اینکه ما عادت کردهایم مدام بزنیم توی سر خودمان و بگوییم ما ایرانیها چنینیم و چنان. این میزان از انرژیای که ما برای خودتحقیری صرف میکنیم حقیقتا مایه شگفتی است. شاید هم تقاص آن سالهایی را میدهیم که معتقد بودیم غربیها از عواطف انسانی تهیاند و ما مظهر همه ارزشهای بشری هستیم. امان از افراط و تفریط!
۰