مسافران شهر فقر و خشونت

خط اصلی قطار زیمبابوه که بین شهر‌های هراره و Bulawayo قرار دارد، در سال ۱۹۰۷ بازگشایی شد. این خطوط زمانی برقی شده بود، اما بر اثر اعمال خرابکارانه‌ی شهروندان کابل‌های مسی آن ربوده شد، و سیستم‌های سیگنال و موتور آن از کار افتاد. جانشین موگابه، امرسون منانگاوا، از توسعه‌ی خطوط قطار شهری برای احیای اقتصاد کشور حمایت می‌کند. اما درآمد قطار شهری بسیار اندک است و مانع از پیشرفت کار می‌شود.

کد خبر : ۶۸۰۳۳

۰۱ اسفند ۱۳۹۷ - ۱۰:۲۸

بازدید : ۳۲۰۰

فرادید | هر روز صبح مسافران خواب آلود رهسپار خطوط ریلی تنها قطار شهری زیمبابوه می‌شوند تا راس ساعت شش از مبداء که شهر Cowdray Park است حرکت کرده و بعد از پیمودن ۲۰ کیلومتر در ایستگاه شهری Bulawayo پیاده شوند.

خدمات قطار درون شهری در ماه نوامبر گذشته بعد از ۱۳ سال تعلیق دوباره در زیمبابوه راه اندازی شد. در واقع شبکه‌ی ریلی کشور در دوران ریاست جمهوری رابرت موگابه، که نزدیک به ۴ دهه بر این کشور حکومت و در سال ۲۰۱۷ خلع شد، کاملا فرسوده شده بودند.

در شهر Cowdray Park هیچ ساختمان و ایستگاهی وجود ندارد. مسافران از یک واگن قدیمی که حالا تبدیل به یک دفتر فروش بلیط شده، بلیط تهیه می‌کنند و سوار قطار می‌شوند.

قطار در مسیر چندین بار توقف می‌کند تا مسافران بین راهی را که از خانه‌های اطراف و بعد از بالا آمدن از تپه‌ها خود را به ریل رسانده اند، سوار کند.

قطار مملو از جمعیت است و تقریبا هیچ فاصله‌ای بین مسافران وجود ندارد.

اندکی بعد از ساعت ۷ قطار به ایستگاه قدیمی و فرسوده‌ی مقصد می‌رسد و حدود ۲۰۰۰ کارگر، بچه‌ی مدرسه‌ای و سایر مسافرانی که مقصدشان مرکز شهر است، از قطار به سمت شهر سرازیر می‌شوند.

ماشوما، یکی از مسافران ۶۱ ساله قطار، که در کمال ناباوری امروز توانست یک صندلی خالی فتح کند، می‌گوید: «قیمت بلیط اتوبوس که همان موقع هم بسیار گران بود، دو دلار افزایش یافته است.»

«بلیط قطار فقط ۵۰ سنت است. بچه‌ها مجبورند با اتوبوس به مدرسه بروند، ولی تردد خودم با قطار باعث می‌شود که پول بیشتری برای خرید نان و سبزیجات ذخیره کنم. زیمباوه ای‌ها در سختی زندگی می‌کنند. همین حالا هم بسیاری از شهروندان سوء تغذیه دارند.»

ماه گذشته بود که دولت زیمبابوه اعلام کرد قیمت سوخت دوبرابر خواهد شد. اعلام این خبر منجر به اعتراضات خشونت آمیز، اعلام وضعیت امنیتی، و سرآخر اعمال فشار به اتوبوس‌ها برای افزایش نرخ شان شد.

شهر Bulawayo سابقا دو خط قطار شهری داشت که کارگران را از این سوی شهر به آن سوی آن منتقل می‌کردند، هراره، پایتخت زیمبابوه، هم دارای سه خط قطار شهری بود. مردم اسم این خطوط را خطوط آزادی گذاشته بودند، چون با صرف کمترین هزینه می‌توانستند در شهر تردد کنند.

بسیاری از خطوط قطار در سال ۲۰۰۶ از رده خارج شدند و خط Cowdray Park در حال حاضر تنها خط قطار زیمبابوه است که دوباره راه اندازی شده است.

جانشین موگابه، امرسون منانگاوا، از توسعه‌ی خطوط قطار شهری برای احیای اقتصاد کشور حمایت می‌کند. اما درآمد قطار شهری بسیار اندک است و مانع از پیشرفت کار می‌شود.

شبکه‌ی ریلی زیمبابوه، که شامل خطوطی که دو سوی آبشار ویکتوریا را به هم وصل می‌کنند نیز می‌شود، توسط استعمارگران بریتانیایی ساخته شد و در دوران طلایی خود که دهه‌ی ۹۰ میلادی بود، ۱۰۰ لوکوموتیو و ۳۰۰۰ واگن مسافربری داشت.

امروز زیمبابوه کمتر از ۱۰۰ لوکوموتیو و فقط در حدود ۱۰۰ واگن دارد.

امروز قطار‌های دیزلی روی خطوط تردد می‌کنند که خیلی دیرتر به مقصد می‌رسند و رانندگان قطار مجبورند برای ارتباط با مسافران از برنامه‌های کاربردی واتس اپ یا پیغام متنی استفاده کنند.