باید و نبایدهای عکاسی از خانواده ترامپ
مهم نیست که در چه نوری، چه جایی، یا چه موقعیتی ترامپ را ببینید، شناسایی او با آن موها، قد بلند، و کت سیاه و عدد ۴۵ که روی پیراهن هایش گلدوزی شده است، قابل شناسایی است.
کد خبر :
۶۸۷۹۴
بازدید :
۲۴۳۵۵
فرادید | داگ میلز، عکاس نشریهی تایمز، است که از سال ۱۹۸۳ کاخ سفید را پوشش میدهد. او در مصاحبه ی اخیرش با جیمز استرین، از تفاوت عکاسی از دونالد ترامپ، رئیس جمهور کنونی ایالات متحده، با چند رئیس جمهور پیش از او گفته است.
آنچه در ادامه میآید، بخشی از مصاحبهی او و بعضی از عکس هایی است که او از ترامپ ثبت کرده است.
چند دقیقه وقت دارید که از رئیس جمهور در اتاق کابینه عکاسی کنید؟
در دوران رئیس جمهورهای قبلی دو تا ۴ دقیقه، اما با ترامپ ۹۰ دقیقه.
که این به لحاظ حرفهای چه معنایی دارد؟
به این معنی است که خیلی چیزها را می توانی بشنوی. چون تقریبا در سراسر اتاق حرکت میکنی، لنز دوربین را مدام تغییر میدهی، و زاویه را عوض میکنی. فرصت کافی داری تا از هر حرکت ترامپ به خوبی عکاسی کنی و همینطور از سایر افرادی که در اتاق هستند، تصویر ثبت کنی. به این معنی است که می توانی ترامپ را خوب بشناسی.
سفر اخیر رئیس جمهور به هانوی چگونه بود؟
در این سفر کسی فکرش را نمیکرد ترامپ در حالی که در کنار کیم جونگ-اون نشسته است، سوال پاسخ دهد، و هیچ کسی هم انتظار نداشت که کیم جونگ-اون به خبرنگار آمریکا پاسخ دهد. به همین علت ما زمان طولانی تری از آن چه که تعیین شده بود، در جلسه حضور داشتیم.
قرار بر این بود که ما از قبل در اتاق باشیم و منتظر ورود روسای جمهور دو کشور بمانیم. این باعث شد که هجوم کمتری رخ دهد. حتی ترامپ هم خم شدن تعداد زیادی عکاس روی سرش را دوست ندارد، اما خوب همیشه نمیتوان چنین چیزی را کنترل کرد.
این دیدار برخلاف دیدارهای قبلی بسیار رسمی و منظم بود. علاوه بر آن عکاسان کرهی شمالی و آمریکایی در موقعیتهای مختلف قرار گرفته بودند.
عکاسان کرهی شمالی دوست دارند که در موقعیت بلندتری قرار بگیرند، چون ترامپ از کیم جونگ-اون بلندتر است-بنابراین عکاسان آمریکایی زانو زدند و عکاسان کرهی شمالی بالای سر عکاسان آمریکایی یا روی نرده بان ایستادند، برای همین در عکسها تفاوت قد ترامپ و کیم جونگ-اون دیده نمیشود.
ترامپ در جمع بازیکنان تیم فوتبال آمریکا در مسابقات قهرمانی در لحظاتی که سرود ملی در حال پخش است.
آیا هرگز نگران واکنش رئیس جمهور به عکس هایت هستی؟
رئیس جمهور ترامپ فردی به وضوح دیداری است و روزانه نیویورک تایمز و توئیتر را نگاه میکند؛ بنابراین کاملا با عکسهایی که من میگیرم آشناست. بعضی از من میپرسند آیا توجه ترامپ باعث میشود که من در عکس گرفتن دقت بیشتری کنم و مثلا عکسهایی که در آنها از توجه و تحسین خبری نیست را کنار بگذارم؟ و من میگویم، خیر.
رئیس جمهور به من دربارهی عکسهایی که اصلا خوشش نیامده گفته است. او نسبت به دوربین هوشیار است و در حین عکاسی توصیههایی به من میکند.
من توصیههای او را می شنوم و اینکه عکس خوب از بد را تشخیص میدهد، ارج مینهم. اما واقعیت این است که من از چیزی عکاسی میکنم که در جلوی چشمانم قرار دارد.
من از قبل برنامه ریزی نمیکنم. اصلا فرقی نمیکند که در عکسهای من او غمگین یا شاد است یا بسیار تحسین برانگیز است یا نیست. اینها به من ارتباطی ندارد. من سوژه را در وضعیتی که هست ثبت میکنم.
تلاش میکنم عکسی را ثبت کنم که بیشترین قابلیت داستان گویی را دارد. غمگین یا شاد بودن او در یک دیدار یا جلسه توسط لنز دوربین من ثبت می شود، خلق نمی شود.
ترامپ و همسرش، ملانیا، در مقابل بنای یادبود لینکلن
آیا عکس گرفتن از این رئیس جمهور با عکس گرفتن از ۴ رئیس جمهور قبلی تفاوتی دارد؟
اوباما فوتوژنیکترین و ترامپ آیکونیکترین رئیس جمهوری است که تا به حال عکس هایشان را ثبت کرده ام.
مهم نیست که در چه نوری، چه جایی، یا چه موقعیتی ترامپ را ببینید، شناسایی او با آن موها، قد بلند، و کت سیاه و عدد ۴۵ که روی پیراهن هایش گلدوزی شده است، قابل شناسایی است.
ایوانکا، بزرگترین دختر ترامپ
دسترسی به ترامپ بسیار آسانتر از دسترسی به سایر رئیس جمهوریهایی بوده که تا قبل از او با آنها کار کرده ام. او قدرت گردش اخبار را به خوبی میداند.
او به خوبی از شغل عکاسی و مسائل حرفهای آن مثل زاویهی دوربین مطلع است.
گفته میشود که اوباما جلسات کمتری با مطبوعات برگزار میکرد و حتی موقعیتهای خیلی کمتری برای حضور عکاسان مهیا میشد، آیا در مورد ترامپ هم چنین چیزی صدق میکند؟
آدمهایی که برای اوباما کار میکردند بسیار مراقب بودند تصاویری که از اوباما عرضه میشوند و در رسانههای جریان اصلی یا رسانههای اجتماعی به گردش در میآیند، قابل قبول و مطلوب باشند.
موقعیتهای کمی پیش میآمد که ما اجازهی عکاسی داشتیم. اغلب جلسات توسط عکاسان دولت پوشش داده می شد. برای همین همواره نسبت به این مسئله انتقادهایی وجود داشت.
ترامپ در جمع خبرنگاران
ترامپ رسانهها را متهم به عرضهی اخبار دروغین کرده است و به خصوص از نیویورک تایمز و واشنگتن پست به عنوان رسانههایی که بیشتر از سایر رئیس جمهورها روی او تمرکز کرده اند، انتقاد میکند. چه نظری دارید؟
این حرف ناراحتم میکند. ما فقط وظیفه مان را انجام میدهیم و تا کنون هیچ عکس جعلیای از او ثبت نکرده ایم. در ضمن هیچ خیر جعلیای هم توسط نیویورک تایمز منتشر نشده است.
این حرف ناراحتم میکند. ما فقط وظیفه مان را انجام میدهیم و تا کنون هیچ عکس جعلیای از او ثبت نکرده ایم. در ضمن هیچ خیر جعلیای هم توسط نیویورک تایمز منتشر نشده است.
همسر ترامپ در سفر به مصر
آیا زمانهایی که در دسترس شماست، بر رفتار خود کنترل بیشتری دارد؟
او چندان کنترل شده نیست. افرادش بسیار تلاش میکنند که همه چیز تحت کنترل باشد، اما او همیشه کاری غیر منتظره انجام میدهد.
او چندان کنترل شده نیست. افرادش بسیار تلاش میکنند که همه چیز تحت کنترل باشد، اما او همیشه کاری غیر منتظره انجام میدهد.
او سیاستمدار نیست و به اصطلاح دست آموز هم نیست.
او بیش از سایر رئیس جمهورهای آمریکا، بدون برنامه ریزی حرف میزند و بیش از آنها خود واقعی اش را عرضه میکند، او کارهای پیشینیان خود را تکرار نمیکند.
سخنگوی کاخ سفید، نانسی پلوسی، در حال تشویق ترامپ
چه چیزی در پوشش عکسهای روسای جمهور پیش از ترامپ متفاوت بود؟
هر دولت با دولت دیگر متفاوت است. باید اعتماد همهی دولتها را جلب کنی که بدانند عادلانه کار میکنی و هیچ سناریویی وجود ندارد.
هر دولت و هر رئیس جمهوری رفتاری متفاوت با عکاسان دارد.
ریگان یک بازیگر بود برای همین وقتی که روی صحنه قرار میگرفت، کاریزمای لازم را داشت. شخصیت او با کلام و زبان بدنش پرنفوذتر و باصلابتتر میشد.
بوش بهترین رابطه را با عکاسان داشت، چون ۸ سال معاون رئیس جمهور قبل از خود بود. او بسیاری از عکاسان را به اسم کوچکشان میشناخت و حتی برایشان اسم مستعار «سگهای عکس» را گذاشته بود.
او ما را به محافل خصوصی اش دعوت میکرد. او به کاری که میکردیم احترام میگذاشت و نخستین رئیس جمهوری بود که بعد از ۱۱ سپتامبر در دفترش گریه کرد.
فضا در دوران کلینتون بسیار متفاوت بود. دسترسی ما به کاخ سفید بسیار بیشتر شد. او بسیار پرشور بود و هرگز دست از کار کردن بر نمیداشت. او این توانایی را داشت که بعد از هر سخنرانی میان جمعیت برود و ۳۰ تا ۴۰ دقیقه برای جمعیت دست تکان دهد.
اما بعد از رسوایی لوینسکی دیگر مثل قبل با عکاسها رابطهی خوبی نداشت.
ترامپ به کت مخصوص خدمه ی نیروی هوایی تکیه داده است
بخشی از کار شما ثبت تاریخ است.
بله ما در زمان تاریخیای به سر میبریم. از زمان روی کار آمدن ترامپ هر چه عکاس در این شهر میشناسم مشغول عکاسی از او هستند. چون انتظار موقعیتهای دراماتیک بیشتر شده است. اصلا نمیتوانی پیش بینی کنی که با ترامپ چه اتفاقی خواهد افتاد.
عکاسی از سایه ی ترامپ
مثلا مثل همان وقتی که نیویورک تایمز را دشمن مردم خواند.
بله، که من بسیار بر آشفتم.
اما ظاهرا بعد از عکاسی از او و کیم جونگ-اون از شما به عنوان بهترین عکاسان یاد کرده است؟
بله او ما را بهترین عکاسان جهان لقب داد. او خیلی از عکسهای من را دوست داشت، اما همه شان را نه. اما وظیفهی من جلب علاقمندی او به عکسها نیست. به من ربطی ندارد که او از عکسها خوشش میآید یا نه. فکر میکنم میداند که من مدتی طولانی در آن مکان حضور داشتم و یک عکاس با انصاف و بدون سناریو هستم.
منبع: Nytimes.com
ترجمه: سایت فرادید
۰