بهای سنگین چرخش به چپ در آمریکا

از زمان انتخابات سال ۲۰۱۸، وقایع حول و حوش دموکرات‌ها هر روز عجیب‌تر از قبل می‌شود. حزب دموکرات، همواره طی دهه‌های گذشته یک حزب چپ میانه‌رو بوده نه یک حزب چپ ناب که در احزاب اروپایی مشاهده می‌کنیم.

در اولین دور مناظرات دموکرات‌ها در ماه ژوئن، خیلی از دموکرات‌ها چشم بسته به دام ایدئولوژی چپ افراطی افتادند و همین امر موجب ترس دموکرات‌ها شده است که آیا با چنین رویکردی توانایی شکست دونالد ترامپ را خواهند داشت یا نه؟ دو دور مناظرات دموکرات‌ها برخی از کارشناسان را به این نتیجه رسانده که این حزب از یک شکاف عمیق برخوردار است و تحلیل‌های فراوانی روی این مساله ترتیب داده‌اند.

الین کامارک، کارشناس مطالعات حکومتی و از اعضای موسسه بروکینگز از دو مناظره دموکرات‌ها نوشته و می‌گوید: در مناظره دوم، اما برخی از نامزد‌ها به‌نظر می‌رسد که مشق‌های خود را به خوبی فرا گرفته و نگاهی به تاریخ انداخته‌اند. با عنایت به برخی محذورات، در آمریکا اعضای رای دهندگان به آهستگی تغییر می‌کنند.

در نزدیک به چهار دهه اخیر ترکیب ایدئولوژیک رای‌دهندگان تقریبا دست‌نخورده باقی مانده است. همان‌طور که در جدول یک مشاهده می‌کنید، داده‌های جدول نشان می‌دهد که در آن نه محافظه‌کار ناب دیده می‌شود نه یک چپ تمام‌عیار (لیبرال‌های رادیکال).

هر حزبی برای پیروزی نیاز به ائتلاف آرای میانه‌رو‌ها دارد، اما جنس آن نوع ائتلاف‌ها بسیار متفاوت است. اگرچه در انتخابات اخیر ریاست‌جمهوری تعداد لیبرال‌ها افزایش یافت، اما همچنان غلبه با محافظه‌کاران است.

بازی کردن تنها روی پایگاه حزبی بازی بسیار خطرناکی است. برای مثال، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا شاید بزرگ‌ترین اشتباه عمر خود را می‌کند که بیش از حد زمان صرف پایگاه آرای خود می‌کند و مدام روی مباحث نژادی، بیگانه‌هراسی و مسائل ضدمهاجرتی متمرکز می‌شود.

او هزینه این رویکرد خود را در انتخابات سال ۲۰۱۸ دید و پایگاه زنان حومه‌نشین را از دست داد. به همین منظور دموکرات‌ها و برخی جمهوری‌خواهان می‌گویند که او هزینه آن را در انتخابات سال ۲۰۲۰ هم خواهد دید. اما اگر تکیه بر پایگاه حزبی برای جمهوری‌خواهان بد است، تنها بازی کردن در پایگاه حزبی جبهه مقابل نیز برای دموکرات‌ها سم مهلک است. دلیل ساده‌ای هم دارد چرا که پایگاه حزبی دموکرات‌ها کوچک است.

هیچ‌کس نمی‌تواند آرای میانه‌رو‌ها را نادیده بگیرد. برای دموکرات‌ها که این آرا حیاتی است و بیش از جمهوری‌خواهان به آن نیاز دارند.

جدول شماره ۲ نشان می‌دهد که دموکرات‌ها زمانی پیروز شده‌اند که توانسته‌اند بیش از ۵۵ درصد از آرای میانه‌رو‌ها را به‌دست آورند. در هفته‌ای که گذشت، رقابت دموکرات‌ها وارد فاز تازه و البته واقع‌گرایانه‌ای شد. به‌نظر می‌رسد برخی نامزد‌ها پیغام را دریافت کردند و متوجه شدند که به سمت چپ افراطی غلتیدن چقدر می‌تواند خطرناک باشد. در شب اول از راند اول مناظرات دموکرات‌ها تنها جان دیلانی از راه‌حل‌های واقعی گفت و قول محالی نداد. سناتور امی کلوبشار هم گفت که ایده‌های وی توسط واقعیت‌گرایی زمین‌گیر شده است.

برای ۴۵ دقیقه آن‌ها به سناتور برنی سندرز و الیزابت وارن، به‌دلیل بحث حیاتی سلامت همگانی حمله کردند. این دو زمانی مورد حمله قرار گرفتند که گفتند لازمه اجرای طرح سلامت همگانی از بین بردن بیمه‌های بخش‌خصوصی است. تیم رایان، نماینده کنگره از اوهایو گفت که اعضای اتحادیه (بیمه‌ها) تاکنون بسیار خوب برای سلامت همگانی جنگیده‌اند.

او بر این باور است که اعضای اتحادیه از اینکه برنی سندرز قرار است آن‌ها را از طرح‌هایشان دور کند، ناراحت خواهند شد. او گفت: مشکل طرح برنی سندرز این است که قرار است حتی مهاجران غیرقانونی نیز تحت پوشش سلامت همگانی قرار گیرند. وارن و برنی سندرز به رایان حمله کردند، اما میانه‌رو‌ها دست از مبارزه برنداشتند.

دو دور مناظره دموکرات‌ها تفاوت چندانی با یکدیگر نداشت، اما در راند دوم، جو بایدن، نماد میانه‌رو‌ها ایستاد و هر مشتی را پاسخ داد. با این حال همچنان دیکته دموکرات‌ها دارای غلط‌های قابل توجهی است. آن‌ها همچنان روی بیمه‌های همگانی مبارزه می‌کنند، اما هنوز مشخص نیست که آمریکایی‌ها می‌توانند بیمه‌های خصوصی خود را حفظ کنند یا نه؟

بایدن از یک طرح میانه حمایت کرد که همان اوباماکر به علاوه یک انتخاب دیگر است. او گفت که لایحه سندرز برای مالیات‌ها هزینه ۳۲ تریلیون دلاری برجای خواهد گذاشت. دموکرات‌ها همچنین در راند دوم مناظرات، درباره مهاجرت نیز صحبت کردند و سایر نامزد‌ها به بایدن و اوباما حمله کردند، چرا که در دولت اوباما برخی از آن‌ها از کشور اخراج شدند.

در این مناظره هریس، بوکر و دی‌بلاسیو به بایدن حمله می‌کردند، اما به‌عکس مناظره اول، بایدن بسیار پرانرژی ظاهر شد و هر تکی را پاتک می‌زد. او به دیگران یادآوری کرد که همکاری وی با اوباما موجب خواهد شد که آرای سیاهان به سبد وی ریخته شود و از پیش هم آرای لیبرال‌ها به وی اختصاص یافته است. البته عملکرد بایدن تا آن حد خوب بود که موجب بند آمدن خونریزی شود و او شاید برخی از میانه‌رو‌ها را ناامید کرده باشد.

میانه‌رو‌هایی که انتظار داشتند تا بایدن از لاک خود بیرون بیاید و راهی جدید خلق کند. با این حال این امید هم به‌وجود آمده است که هنوز جبهه میانه‌رو‌ها در داخل حزب دموکرات فعال است و این جبهه جایی است که تاریخ آمریکا نشان داده، جای خوبی است. این جبهه شاید مسیر را به نامزد اصلی دموکرات‌ها نشان دهد.