جنجال استیضاح شفاهی هیأت رئیسه مجلس؛ ماجرا چیست؟

جنجال استیضاح شفاهی هیأت رئیسه مجلس؛ ماجرا چیست؟

درحالی که تصور و پیش بینی فعالان سیاسی و رسانه‌ای از مطرح کردن استیضاح هیأت رئیسه تذکر دادن به اعضا بود، اما یک روز پس از انتشار خبر استیضاح شفاهی، دوباره خبر رسید که ۱۰۰ نفر از نمایندگان به صورت کتبی با استیضاح هیأت رئیسه موافقت کرده اند.

کد خبر : ۸۱۷۳۷
بازدید : ۵۵۶۵
جنجال استیضاح شفاهی هیأت رئیسه مجلس؛ ماجرا چیست؟
فرادید | تقریباً یک ماه از انتخاب هیأت رئیسه مجلس یازدهم گذشته است، اما برخی نمایندگان در روز‌های گذشته به صورت شفاهی خواستار استیضاح هیأت رئیسه شده اند. براساس گزارش‌ها دخالت برخی اعظای هیأت رئیسه مجلس در انتخابات کمیسیون‌ها علت این استیضاح است.

به گزارش فرادید، خبر استیضاح هیأت رئیسه مجلس یازدهم را سایت اعتماد آنلاین به نقل از یک نماینده مجلس منتشر کرد. او که نخواسته نامش فاش شود، در این رابطه گفته که در هیچ دوره‌ای به این شکل برای انتخاب هیات رییسه کمیسیون‌ها به صورت رسمی و سازمان یافته مهندسی صورت نگرفته بود.

این نماینده مجلس همچنین گفته که یکی از نمایندگان شاخص تهران در اعتراض به این روند تهدید به استعفا کرده است.

علت استیضاح هیات رییسه مجلس از زبان این نماینده، مداخله سازمان یافته برخی اعضای هیات رییسه در توزیع نمایندگان در کمیسیون ها، طراحی انتخابات رییس و اعضای هیات رییسه کمیسیون‌های تخصصی مجلس قید شده است.

البته پیش از مطرح شدن موضوع استیضاح هیأت رئیسه، جو مجلس یک بار به دلیل دخالت دو عضو هیات رئیسه در جریان انتخابات کمیسیون برنامه وبودجه متشنج شده بود که در نهایت با پذیرش اشتباه از سوی برخی از اعضای هیات رئیسه، مشاجره و تنش خاتمه یافت.
اعتماد آنلاین در ادامه گزارش خود آورده است که "بر اساس انتخابات کمیسیون‌های تخصصی مجلس دکتر الهیات ریاست یک کمیسیون را برعهده گرفته است که در آن دو اقتصاددان مطرح نیز کاندیدای ریاست بودند. در این‌کمیسیون به دفعات مکرر اعضای کمیسیون تغییر کردند و افرادی که هیچ سابقه ای در حوزه برنامه و بودجه و اقتصاد نداشتند جایگزین افراد با این سوابق شدند. "

تهدید شفاهی کتبی شد؟

درحالی که تصور و پیش بینی فعالان سیاسی و رسانه‌ای از مطرح کردن استیضاح هیأت رئیسه تذکر دادن به اعضا بود، اما یک روز پس از انتشار خبر استیضاح شفاهی، دوباره خبر رسید که ۱۰۰ نفر از نمایندگان به صورت کتبی با استیضاح هیأت رئیسه موافقت کرده اند.

در این باره اعتماد آنلاین به نقل از یک نماینده مجلس نوشته است که "تعداد امضاءکنندگان استیضاح هیات‌رییسه مجلس به یکصد نفر رسید و پیش‌بینی می‌شود از این تعداد نیز بگذرد. "

این نماینده همچنین گفته قطعا رفتار این چنینی در انتخابات سال دوم هیات‌رییسه تاثیر بسزایی خواهد گذاشت وبسیاری از افراد موثر در اجرای این شیوه حذف خواهند شد.

او گفته قرار بر این بوده که رئیس مجلس هرکاری می‌کند با نمایندگان مشورت کند و نظر استمزاجی آن‌ها را بگیرد؛ اما این کار نشد.

این نماینده همچنین تاکید کرده که این رفتار‌ها با سوگند هیات‌رییسه در رعایت بی طرفی منافات دارد.

چرا هیأت رئیسه مجلس وارد فاز استیضاح شد؟

برخی از تحلیلگران سیاسی معتقدند که تلاش برای استیضاح هیأت رئیسه یک شگرد برای امتیازگیری است و طبیعتاً هیچگاه به عمل تبدیل نخواهد شد. آن‌ها می‌گویند که بحث فشار و تهدید برای امتیاز گیری همواره و در تمامی‌مجالس مسبوق به سابقه است و خیلی زود فروکش خواهد کرد، اما جنس تهدید‌ها و سرعت مطرح شدن بحث استیضاح اندکی ترسناک و قابل تامل است.

با این حال از ۱۴ کمیسیون تخصصی مجلس تکلیف هیات رئیسه ۱۱کمیسیون، تا روز دوم تیرماه مشخص و پرونده آن برای یکسال بسته شد. البته انتخاباتش مانند خیلی از اتفاقات دیگری که در میان صندلی‌های سبز مجلس یازدهم رخ داد، کم عجیب و غریب نبود؛ مناسباتی که به نظر می‌رسد بیشتر از آنکه درون میدان رقابت رقم خورده باشد، خارج از این رینگ و در پستو‌های لابی و گفت: وگو رقم خورده است.

در این راستا برخی از نمایندگان که در انتخابات هیأت رئیسه جای نگرفتند یا موفق به حضور در کمیسیون مورد نظرشان نشدند، قصد دارند با موضوع استیضاح از هیأت رئیسه امیتاز بگیرند.

برخی از کارشناسان سیاسی نیز معتقدند قرار گرفتن طیف نمایندگان نزدیک به قالیباف، پایداری‌ها و یاران احمدی نژاد وارد اختلافات شده اند و در ماه‌های آینده این اختلاف نظر‌ها بیشتر خود را نشان خواهد داد.

هیأت رئیسه کمیسیون‌ها به چه کسانی رسید؟

یکی از کمیسیون‌هایی که انتخاباتش جنجال‌برانگیز شد، کمیسیون برنامه و بودجه بود. چالش انتخابات در هیات رئیسه کمیسیون برنامه و بودجه که از قضا در زمره محبوب‌ترین کمیسیون‌ها نیز قرار دارد کم نبود. غلامرضا تاجگردون نماینده گچساران که ۶ سال ریاست کمیسیون برنامه و بودجه را در مجالس نهم و دهم به عهده داشت، در مجلس یازدهم با حواشی که بر سر اعتبارنامه‌اش رخ داد، اصلا در انتخابات کاندیدا نشد و ترجیح داد وارد میدان رقابت با اصول‌گرایانی که از روز اول شمشیرشان را برای او از رو بسته بودند نشود؛ رقابتی که نتیجه‌اش کاملا مشخص بود.

اما این تنها حاشیه در انتخابات هیات رئیسه این کمیسیون نبود؛ وقتی روز‌های گذشته بازار گمانه‌زنی‌های برای ریاست کمیسیون‌ها حسابی داغ شده بود، شمس‌الدین حسینی، وزیر اقتصاد دولت محمود احمدی‌نژاد به عنوان یکی از مهم‌ترین گزینه‌های احتمالی برای کمیسیون اقتصادی مطرح می‌شد، هرچند احتمال حضور آن در کمیسیون برنامه و بودجه هم وجود داشت، اما احتمالش کمتر می‌رفت تا این‌که درست در روز‌های آخر اسم او در لیست اعضای کمیسیون برنامه و بودجه به چشم خورد و جالب‌تر این‌که او برای هیچ‌کدام از کرسی‌های ریاست و نایب رئیسی وارد میدان نشد و صندلی ریاست کمیسیون برنامه و بودجه به عنوان یک پیش‌کش به نماینده همدان و رقیب قالیباف که در جریان انتخابات هیات رئیسه مجلس یازدهم حاضر به ترک رینگ رقابت برای رئیس شدن شهردار اسبق تهران شد، تعارف شد.
از دیگر سو حضور احمدی‌نژادی‌ها در مجلس یازدهم یکی از موضوعاتی بود که از همان روز‌های انتخابات مورد توجه قرار گرفت و آن‌ها توانستند ۱۳ کرسی مجلس را تحت لیست وزرای دولت نهم و دهم به دست بیاورند و البته صندلی‌های دیگری نیز به مدیران میانی و استانداران دولت احمدی‌نژاد رسید. ورود پرتعداد آن‌ها به خانه ملت به معنای کنار نشستن و نگاه کردن از دور نبود آن‌ها هم در ماجرای اولین انتخابات هیات رئیسه مجلس نقش پررنگی داشتند و هم در جریان انتخابات کمیسیون‌ها چندان بیکار ننشستند.
البته با نگاهی به هیات رئیسه ۱۱ کمیسیون مجلس می‌توان گفت: تجمع آن‌ها در دو کمیسیون برنامه و بودجه و انرژی بیشتر از همه به چشم می‌خورد؛ به طوری که ریاست کمیسیون برنامه و بودجه و همینطور کمیسیون انرژی به دست حمیدرضا حاجی‌بابایی، وزیر آموزش و پرورش دولت دهم و ریاست کمیسیون انرژی به فریدون عباسی، رئیس سازمان انرژی اتمی دولت محمود احمدی‌نژاد سپرده شد.
میرتاج‌الدینی، معاون پارلمانی رئیس جمهور در دولت دهم هم از دیگر مدیران دولت احمدی‌نژاد بود که کرسی نایب رئیسی دوم در کمیسیون برنامه و بودجه به نام او رقم خورد.

در این میان اصلاح‌طلبان که حضورشان درمجلس یازدهم به تعداد انگشتان دست هم نمی‌رسید در ماجرای انتخابات هیات رئیسه کمیسیون‌ها هم چندان رغبت برای حضور نداشتند و درمیان ۶۶ کرسی تنها جلال محمودزاده و آرش زره‌تن لهونی بود که توانستند به ترتیب کرسی نایب رئیسی کمیسیون کشاورزی و دبیر دوم کمیسیون برنامه و بودجه را به خود اختصاص بدهد.
اگر «غلامرضا تاجگردون» را به دلیل حواشی که متوجه او است از دایره اصلاح‌طلبان مجاز برای شرکت در رقابت هیات رئیسه کنار بگذاریم، «مسعود پزشکیان» از زمره نمایندگانی بود که می‌توانست در لیست داعیه‌داران ریاست بر کمیسیون بهداشت قرار بگیرد، اما او هم عطای هیات رئیسه را به لقایش بخشید و وارد این رقابت نشد. هرچند در جریان گمانه‌زنی‌ها برای کمیسیون‌های تخصصی نام «علیرضا زاکانی» در کمیسیون اقتصادی و «مصطفی میرسلیم» در کمیسیون صنایع و معادن به چشم می‌خورد، اما این دو هیچ ظهور و بروزی در این ۱۱ کمیسیون نداشتند و به نظر می‌رسد هردو برای نشستن بر کرسی‌های کمیسیون اصل ۹۰ آماده می‌شوند. به نظر می‌رسد در نهایت توافقی صورت بگیرد به این معنا که یکی (به احتمال قوی زاکانی) عازم مرکز پژوهش‌ها و دیگری (احتمالا میرسلیم) به عنوان رئیس کمیسیون اصل ۹۰ انتخاب شود.
در میان گرایشات سیاسی اعضای هیات رئیسه ۱۱ کمیسیون فارغ از آنکه به جز یک کرسی همه یکپارچه اصول‌گرا هستند، اما در بین ۶۶ کرسی هیات رئیسه اصول‌گرایان شورای ائتلاف با ۹ کرسی بیشترین سهم و اصلاح‌طلبان با دو کرسی کمترین سهم را به خود اختصاص دادند. البته وضع پایداری‌ها هم چندان خوب نبود و توانستند سه کرسی را به خود اختصاص بدهند. از سوی دیگر مستقلین و اعتدال‎گرایان هم توانستند ۸ کرسی را تصاحب کنند.

احمدی‌نژادی‌ها هم هرچند تعدادشان زیاد نبود، اما با دو کرسی ریاست و یک کرسی نایب رئیسی در وضعیت بهتری نسبت به پایداری‌ها قرار گرفتند البته تعیین تکلیف دو کمیسیون فرهنگی و حقوقی و قضایی به دلیل به حدنصاب نرسیدن این دو کمیسیون ماند برای روزهای آینده و باید دید سرنوشت این دو کمیسیون به کجا خواهد رسید.

۰
نظرات بینندگان
اخبار مرتبط سایر رسانه ها
    سایر رسانه ها
    تازه‌‌ترین عناوین
    پربازدید