ماراتن کلاسهای تابستانی؛ تعطیلات منهای کرونا
بچه دو سال در خانه مانده و از همه چیز عقب است. در این دو سال به خاطر کرونا در هیچ دوره و کلاسی ثبتنامش نکرده بودیم و حالا باید جبران کنیم.
مریم طالشی | کلاس اسکیت، کلاس شنا، کلاس زبان، کلاس نقاشی و کلاس موسیقی. اینها فهرست کلاسهایی است که فرزندشان را ثبتنام کرده اند.
یک تابستان مگر قرار است چقدر طول بکشد اما؟ این تابستان البته با تابستانهای قبل فرق میکند. دقیقترش را بخواهیم بگوییم با دو تابستان قبل فرق میکند. حالا همه خوب میدانند که تا حد خیلی زیادی سایه کرونا از سرمان کنار رفته و دیگر میشود تحویلش نگرفت و برای روزهای آتی برنامه ریزی کرد.
روزهای پیشرو برای دانشآموزان، روزهای فراغت است یا همان به اصطلاح اوقات فراغت که دلشان میخواهد به بهترین و مفیدترین شکل آن را سپری کنند.
والدین هم همین را میخواهند، آنقدر که گاهی در بهینه گذراندن اوقات فراغت دانشآموزان دچار افراط میشوند؛ درست مثل والدینی که اول مطلب در مورد آن گفتیم و در جواب اینکه چرا فرزندتان را در این همه کلاس ثبتنام کرده اید، پاسخ شان این بود: «طبیعی است دیگر.
بچه دو سال در خانه مانده و از همه چیز عقب است. در این دو سال به خاطر کرونا در هیچ دوره و کلاسی ثبتنامش نکرده بودیم و حالا باید جبران کنیم.»
جبران دور ماندن دو ساله دانشآموزان از اوقات فراغت دلخواه البته این روزها یک جورهایی همهگیر شده است. هرکس تلاش میکند روزهای بهتری را برای فرزندش در تابستان پیشرو رقم بزند تا عقبماندگی ناشی از کرونا را بیاثر کند.
«من فکر میکنم دور ماندن دانشآموزان از برنامههای فراآموزشی در تابستان باعث شده آنها به تفریحات دوران قرنطینه مثل بازی در خانه و سرگرم شدن با بازیهای آنلاین خو بگیرند و این اصلاً چیز خوبی نیست. من به عنوان مادر یک دانشآموز دختر ۱۱ ساله دوست دارم دخترم در فضاهای عمومی شرکت کند و کنار همسالانش آموزشهای لازم را فرا بگیرد.
دختر من همیشه در کلاسهای کانون پرورشی شرکت میکرد که در دوران کرونا نتوانست در این دورهها شرکت کند. دورههایی مثل سفالگری و مجسمه سازی که خیلی به آنها علاقهمند بود. امسال تصمیم گرفتم علاوه بر اینها او را در یکی، دو کلاس دیگر هم ثبتنام کنم، چون خودش هم خیلی ذوق دارد و دلش میخواهد در دورههای مختلف حضور داشته باشد.
البته ترجیحم این است که این دورهها بیشتر حالت تفریحی داشته باشند تا آموزشی. بچهها در این مدت به خاطر درس خیلی تحت فشار بودند و بهتر است این تابستان را شاد سپری کنند. من اطراف خودم والدینی را میبینم که انگار در ثبتنام بچهها در کلاسهای مختلف با هم رقابت میکنند و گویا هرکس بچهاش را در تعداد کلاس بیشتری ثبتنام کند، اهمیت بیشتری به اوقات فراغت فرزندش داده است.
این مسأله قبل از کرونا هم وجود داشت، اما الان انگار یک نوع ولع بین خانوادهها به وجود آمده که ناشی از دور بودن از این فضا در دوران کرونا است، وگرنه خود بچهها با اینکه دوست دارند اوقات فراغت خود را کنار همسالانشان بگذرانند، دنبال شرکت در تعداد زیادی از دورههای آموزشی نیستند.»
بعضی از والدین هم البته روال گذشته یعنی قبل از دوره کرونا را برای این تابستان پیش گرفته اند. «پسر من تا قبل از کرونا همیشه تابستان را به بهترین شکل میگذراند. البته همه اش هم این نبود که کلاس آموزشی باشد و برنامههای تفریحی هم بود، اما به شکل روتین معمولاً کلاس زبان و فوتبال شرکت میکرد و خودش خیلی مایل به شرکت در این دو کلاس آموزشی بود.
در دو سال گذشته، اما در هیچ کلاسی شرکت نکرد و از این فضا به کلی دور بود، اما امسال دوباره کلاس زبان و فوتبال ثبتنام شده و قرار است به روال همیشه تابستان را با آن سپری کند.»
پدری که این را میگوید معتقد است نباید با تعدد کلاسهای فرادرسی، دانشآموزان را خسته کرد، چون به هرحال شرایط کرونایی برای همه وجود داشته و تصور اینکه فرزند ما از دیگران عقب مانده، نمیتواند درست باشد و باید در این زمینه با توجه به طبقات و قشرهای مختلف، بررسیهای بیشتری صورت گیرد.
او ادامه میدهد: «خیلی از این کلاسها طبق درخواست پدر و مادر است و خود بچه هم لزوماً به آن علاقهای ندارد. بیشتر وقتها این مسأله مربوط به خرده فرهنگهای ما است و چشم و همچشمیهایی که بین خانوادهها وجود دارد.
خود بچهها اینطور نیستند و دلشان میخواهد در اوقات فراغت زمان خوشی را با دوستانشان سپری کنند و همان آموزشی که به این صورت میبینند هم برایشان لذتبخش است و باعث ایجاد نشاط و شادابی در آنها میشود. مثلاً پسر من وقتی کلاس فوتبال میرود علاوه بر اینکه آموزش میبیند، فعالیت بدنی میکند و انرژی اش تخلیه میشود و میتواند در سال تحصیلی جدید با توان و انرژی بیشتری تحصیل را شروع کند.»
بازی همیشه جزئی از اوقات فراغت بوده و به هیچ عنوان نمیتوان آن را از کودک جدا کرد. برخی از والدین بر همین اساس ترجیح میدهند فرزندشان بیشتر اوقات فراغت خود را با بازیهای مفرح سپری کند. مادر دو کودک ۷ و ۹ ساله در این باره میگوید: «من اعتقاد دارم نیازی نیست تابستان بچهها را در انواع کلاسها ثبتنام کرد و به جای آن باید فرصت بازی به کودک داد.
خصوصاً امسال با توجه به اینکه شرایط کرونایی سپری شده باید به کودکان فرصت بیشتری برای استفاده از تابستان داد و آنها را به فعالیتهای بدنی در محیطهای باز تشویق کرد، چون هر چه کودک در خانه امکانات رفاهی و تفریحی هم که داشته باشد، قابل جایگزین با بازی در محیطی مثل پارک و در کنار بچههای دیگر نیست.»
برای سپری کردن اوقات فراغت گاهی از همه سؤال میشود بجز خود دانشآموزان. وقتی اوقات فراغت مربوط به آنها است، بهتر است از خودشان هم در این باره سؤال پرسید و نظرشان را جویا شد.
آرتین ۱۳ ساله میگوید: «من اوقات فراغت خودم را نسبت به سالی که گذشت با تغییرات زیادی سپری می کنم. سالهای کرونایی اوقاتم را با کتاب خواندن میگذراندم و برای خودم داستانهای کوتاه مینوشتم و با دوستانم صحبت میکردم و بازیهای رایانهای انجام میدادم، الان که کرونا خیلی کم شده، در کلاسهای تفریحی و آموزشی شرکت میکنم و با دوستانم بیرون میروم و این خیلی برایم خوشحالکننده است که میتوانم دوباره در جمع دوستانم باشم.»
مانا ۹ ساله هم دلش میخواهد کلاس نقاشی برود، چون به قول خودش دوست دارد چهره بکشد و خوب بلد نیست. او میگوید: «خودم توی خانه خیلی تمرین کردم و توی اینترنت هم مراحلش را دیدم، اما هنوز خیلی خوب یاد نگرفتم و دوست دارم کلاس نقاشی بروم. در کلاس نقاشی ثبتنام کرده ام و از دوم تیر کلاسم شروع میشود و خیلی خوشحالم.»
برای محمد ۱۰ ساله هم خیلی خوشحالکننده است که میتواند امسال با دوستانش باشگاه ورزشی برود و بازی کند. او میگوید: «وقتی کرونا بود ما نمیتوانستیم راحت از خانه بیرون برویم و بازی کنیم اگر هم می رفتیم باید دائم ماسک میزدیم و بازی کردن خیلی سخت بود و خیلی هم باید زود به خانه برمی گشتیم، چون پدر و مادرمان نمیگذاشتند زیاد بازی کنیم. من امسال دوست دارم بیشتر ورزش و بازی کنم تا تلافی آن موقع را که کرونا بود درآورم.»
شایلین ۱۲ ساله هم برای خودش برنامههای زیادی دارد. او میگوید: «قبلاً که کرونا نیامده بود ما مثل الان فکر نمیکردیم که تعطیلات چقدر خوب است و چه کارهایی میتوانیم بکنیم. وقتی کرونا آمد و توی خانه مانده بودیم دلمان میخواست کرونا زودتر تمام شود و بتوانیم مثل قبل بیرون برویم، مدرسه برویم و دوستانمان را ببینیم.
من وقتی برای امتحانات به مدرسه رفتم، بعضی همکلاسی هایم را نمیشناختم و آنها هم من را نمیشناختند، چون تازه به آن مدرسه رفته بودم و فقط اینترنتی همدیگر را دیده بودیم.
آنها میگفتند ما از روی عکست فکر میکردیم خیلی ریزهمیزه ای، اما حالا دیدیم قدت بلند است و این خیلی برای من بامزه بود. ما حالا میتوانیم همدیگر را ببینیم و حتی در تابستان با هم قرار بگذاریم و با مادرهایمان گروهی به پارک برویم، چون آنها هم مثل ما با هم دوست شده اند.»
پویا ۱۱ ساله هم از اینکه میتواند دوباره مدرسه فوتبال برود خیلی خوشحال است. او میگوید: «یک بار توی همین کرونا که باشگاه باز شده بود قرار بود دوباره فوتبال بازی کنیم و اسم هم نوشتیم، اما دوباره تعطیل شد و من خیلی ناراحت شدم.
حالا میدانم با خیال راحت میتوانیم بازی و خودمان را آماده نگهداریم.» تعطیلات پیـشرو بـرای دانشآموزان و والدین با دو سال گذشته تفاوت دارد. آنها مثل بقیه مردم دو سال سخت کرونایی را پشتسر گذاشته اند، درس خوانده اند و حالا تابستانی فرا میرسد که دوست دارند نهایت استفاده را از آن ببرند؛ تابستان منهای کرونا.
منبع: روزنامه ایران