چرا آمریکاییها به مردهسوزی رو آوردهاند؟
در حالی که رواج خاکسپاری در دنیا رو به افول است هنوز آمریکاییها سالانه حدود ۸۰۰ هزار گالون مایع مخصوص مومیایی را در گورستانهای ایالات متحده دفن میکنند. فرمالدهید یک مادهی سرطانزاست که از اجساد مومیاییشده به آبهای زیرزمینی وارد میشود.
فرادید | انجمن ملی متصدیان خاکسپاری پیشبینی کرده تا سال ۲۰۳۵ تقریباً ۸۰ درصدِ آمریکاییها مردهسوزی را انتخاب خواهند کرد. وقتی نخستین ماشین مردهسوزی آمریکا سال ۱۸۷۶ در لَنکَستِر، پنسیلوانیا شروع به کار کرد، فرانسیس لیموُین سازنده و متصدی آن به شدت از سوی کلیسای کاتولیک مورد انتقاد قرار گرفت. این روش نوین خطرناک به نظر میآمد، چون تهدیدی برای مراسم خاکسپاری سنتی و اخلاقیات و بزرگمنشی جامعه بود.
به گزارش فرادید ، کمتر از ۱۰۰ سال بعد، در سال ۱۹۶۳، جسیکا میتفُورد نویسندهی انگلیسی، کتاب پرفروشِ «شیوهی مردن آمریکایی» را نوشت با این هدف که به آمریکاییان چیزی را بیاموزد که از نظر او تجاریسازی وحشتناک مردن، مرگ و یادبود بود. جسیکا با انتقادات شدید از سوی مدیران بنگاه کفن و دفن، متصدیان مردهسوزی و حرفههای مرتبط روبهرو شد. میتفورد سال ۱۹۹۶ در سن ۷۸ سالگی بر اثر سرطان ریه درگذشت و بنا به خواسته خودش مراسم تشییع جنازهی ارزان قیمتی داشت که هزینه آن ۵۳۳.۳۱ دلار شد. او بدون مراسم سوزانده و خاکسترش در دریا پراکنده شد.
طبق آمار انجمن مردهسوزی آمریکا، در سال ۱۹۷۰ تنها ۵ درصد آمریکاییها این روش را انتخاب کردند، اما در سال ۲۰۲۰ این رقم به بیش از ۵۶ درصد رسید. چه چیزی سبب چنین رشد چشمگیری شده است؟ مردم بنا به دلایل مختلف و بسته به شرایط منحصربفرد خودشان مردهسوزی را انتخاب میکنند که در ادامه ۳ مورد از اصلیترین دلایل آن را میخوانید:
۱. گرانی مراسم خاکسپاری
اگرچه آمار و ارقام بسته به منابع آن متفاوت است، به گزارش World Population Review خانوادهها به طور متوسط بیش از ۸ هزار دلار صرف مراسم خاکسپاری میکنند که از ۶۷۰۰ دلار در میسیسیپی تا کمتر از ۱۵ هزار دلار در هاوایی متغیر است. این ارقام را مقایسه کنید با ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ دلاری که صرف مردهسوزی میشود و مردهسوزخانه یا مدیران کفن و دفن جز آن هیچ خدماتی فراتر از مردهسوزی ارائه نمیکنند.
با این حال، بسیاری از بازماندگان همین مردهسوزی کمهزینه را هم انتخاب نمیکنند. به نقل از انجمن ملی مدیران کفن و دفن، هزینهی متوسط مراسم دفن با مردهسوزی بیش از ۶ هزار دلار است، بر خلاف ارقام هنگفتی که بسیاری از وبسایتها اعلام میکنند. این پیشرفت تازهای نیست: مردهسوزی مستقیم در سال ۱۹۶۰ یا ۱۹۹۰ هم بسیار ارزانتر از خاکسپاری کامل بود.
۲. هزینههای زیستمحیطی
هزینه به وضوح نقش دارد، اما عامل تعیین کنندهای برای چنین تغییر سریعی در عرفهای فرهنگی نیست. عامل مهم دیگر نگرانیهای زیستمحیطیِ مرتبط با نگاهداری به روش معمول است که در آن بدن در یک تابوت قرار داده شده و آن تابوت دفن میشود. الکساندرا هارکر، معمار منظره که در تلاش برای بهبود محیطهای پایدار در آمریکاست، از نگرانیها دربارهی مراسم تدفین در گورستان میگوید. برخی افراد نسبت به هزینههای زیست محیطی مراسم تدفین نگرانی روزافزون دارند. در مراسم تدفین متداول، بدن معمولاً با فرمالدئید مومیایی شده و درون تابوت قرار داده میشود، تابوتی که معمولاً از چوب سخت یا فولاد ساخته میشود، سپس در بسیاری از موارد درون قبر یا مقبرهای با پوشش بتن یا فولاد قرار میگیرد و زمینهای چمن اطراف آن معمولاً با استفاده از آفتکشها همیشه سبز نگهداشته میشود. رقم ۱.۵ میلیون مراسم تدفین به این معناست که آمریکاییها هزاران تن مس، برنز و فولاد، ۸۰۰ هزار گالن مایع مومیایی و میلیونها فوت چوب مصرف میکنند.
هارکر در خصوص یک نگرانی مشابه دیگر میگوید که براساس نظرسنجی انجام شده از سوی انجمن مردهسوزی آمریکای شمالی در سال ۲۰۰۸، ۱۳ درصد مردم به خاطر نگرانی از کمبود زمین گورستان مردهسوزی را انتخاب میکنند. مراسم مردهسوزی نسبت به مراسم خاکسپاری به مراتب فضای کمتری را اشغال میکند. هرچند مردم در حال کشف ایدهی «دفن سبز» در برخی گورستانهای جدید هستند که بر اساس آن پول بدستآمده از مراسم تدفین صرف سرمایهگذاری برای «حق حراست» میشود به این معنا که از فضا تا مدتها بعد از آنکه دفنشدگان بخشی از زمین شده باشند حفاظت میشود.
در مردهسوزی متداول، جسد با استفاده از گاز طبیعی سوزانده میشود که به اندازهی سوزاندن بدن بدون استفاده از مواد شیمیایی مضر، حساس به محیط زیست در نظر گرفته نمیشود. گاز طبیعی ذرات معلق و فلزات سختی از قبیل جیوه را منتشر میکند به ویژه در کورههای مردهسوزی قدیمیتر.
۳. کمرنگ شدن ارتباط آمریکاییها با کلیسا
عامل سوم، اختلال ارتباط مردم با نهادهای مذهبی است که آنها را از مسیر گورستان دور میکند. سال ۲۰۲۱، تنها ۴۷ درصد آمریکاییها به کلیسا یا کنیسه رفت و آمد داشتند. این آمار را با آمار سال ۱۹۹۹ مقایسه کنید که بیش از ۷۰ درصد بزرگسالان به یکی از این نهادهای مذهبی وابستگی داشتند. شمار رو به رشدی از جوانان آمریکایی دیگر به این نهادهای مذهبی وابستگی ندارند، نهادهایی که شاید در آنها مراسم خاکسپاری بزرگان فامیل و والدین آنها برگزار شده باشد. در نتیجه، این جمعیت جوان به برگزیدن روشی روی میآورند که کنترل روش تشییع را به خودشان واگذار میکند.
آیا مردهسوزی ماندگار خواهد شد؟
آیا ظهور مردهسوزی بر واکنش آمریکاییها به مرگ اثر میگذارد؟ آمریکاییها مدتهای مدیدی متهم به «اضطراب از مرگ» (حتی ترس از صحبت کردن دربارهی مرگ) بودهاند. برای بسیاری از خانوادهها، کنترلی که مردهسوزی به آنها میدهد با تمایل فزاینده به سوگواری علنی همراه بوده است. گواهِ این تغییر، گسترسِ سریعِ معابد کنار جادهای، تتوهای یادبود و دیگر «یادبودهای روزانه»ای است که از سوی شمار گستردهای از خانوادهها استفاده میشود.
هماکنون بیشتر آمریکاییها مردهسوزی را به عنوان یک عرف پذیرفتهاند. آنها پذیرای قدرتی هستند که مردهسوزی به آنها میدهد تا جسدشان را در گورستان دفن کنند، در خانه نگه دارند یا در جنگل، پارک، اقیانوس و جویبار پخش کنند. جایگزینهایی از قبیل دفن سبز این عرف را به چالش خواهند کشید، اما تا آن زمان، بر شمار آمریکاییهایی که به آیین مردهسوزی گرایش پیدا میکنند افزوده خواهد شد.
منبع: bigthink
مترجم: زهرا ذوالقدر