این صنعت ۴۲۴ میلیارد دلاری که متعلق به عده خاصی است!

فرادید | موانع سیاسی، اقتصادی و اجتماعی سبب شده که میلیون‌ها نفر از منافعِ سریع‌ترین بخشِ درحالِ رشدِ تولیدِ غذا در جهان محروم شوند.

به گزارش فرادید، غذا‌های دریایی و آب‌های شیرین یا غذ‌اهای آبی‌رنگ، منابعی ضروری برای درآمد و ریزمغذی‌ها هستند و از معیشتِ نزدیک به ۸۰۰ میلیون‌نفر در جهان حمایت می‌کنند. اما نتایج یک مطالعه تازه که روی ۱۹۵ کشور جهان انجام شده است، نشان می‌دهد که علی‌رغم آنکه در سراسر جهان بیش‌از ۴۲۴ میلیارد دلار در این صنعت تولید می‌شود، منافعِ بخشِ غذا‌های دریایی به‌تساوی توزیع نشده و حتی به‌شکلِ مستقیم به بی‌عدالتی‌های حاضر دامن می‌زنند.

نویسندگان این مطالعه خواستار اقداماتِ سریع هستند تا اطمینان حاصل شود افراد، جوامع و کشور‌های به حاشیه رانده‌شده، از فرصت‌های برابر برای بهره‌مندی از منافعِ تجاری، درآمدی و تغذیه‌ای این صنعت برخوردارند. پروفسور کریستینا هیکس از دانشگاه لنکستر، می‌گوید: «بحران‌های جاری ـ ناشی از درگیری‌ها و همه‌گیری ـ نابرابریِ جهانی را بدتر کرده است و سیستم‌های غذای آبی‌رنگ بیش‌از‌پیش آسیب‌پذیر شده‌اند.»

«اما با دسترسی و حقوق منصفانه‌تر و عادلانه‌تر، غذای آبی‌رنگ فرصت‌های برابری برای نقش‌آفرینی در این صنعت فراهم می‌کند و به مردم بیش‌تری اجازه می‌دهد تا در این بخش مشارکت کرده و از منافع غنی و متنوع آن بهره‌مند شوند.»

این مقاله علمی نشان داد که بخشِ صنایع غذایی دریایی هم فوایدِ مبتنی بر رفاه دارد که در قالبِ شغل‌ها و دسترسی به موادِ غذاییِ ارزشمند و ارزان دیده می‌شود و هم فوایدِ مبتنی بر ثروت دارد که در شکلِ تولید درآمد از طریقِ افزایش تولید، تجارت و مصرف این محصولات حاصل می‌شود.

اما، موانعِ اجتماعی، اقتصادی و سیاسی به این معنی است که بیشترِ کشور‌هایی که نیازمندِ منافعِ مبتنی بر رفاه هستند، از منافعی که به واسطۀ ثروت تولید می‌شوند نیز محروم هستند که ظرفیت‌های آن‌ها برای رشد را محدود می‌کند. نویسندگانِ این تحقیقِ بین‌المللی که کارشناسانی از حوزه‌های علوم طبیعی، اجتماعی و سلامت بودند، تنشِ بینِ دو حوزه فوایدِ مبتنی بر رفاه و ثروت را برجسته کردند. آن‌ها نشان دادند که پیگیریِ فوایدِ مبتنی بر ثروتِ خطرِ دستکم گرفتنِ دستاورد‌های حیاتی برای رفاه انسان را دارد که از طریقِ آبزیان به دست می‌آید. برای مثال، در کشور‌هایی که رشدِ اقتصادیِ مبتنی بر صادرات است، شغل‌ها و کیفیت‌ِ غذا‌هایی که شیلات و سایر نظام‌های غذا‌های دریایی از آن‌ها حمایت می‌کنند، ممکن است کم‌اهمیت شوند.

در بسیاری از کشور‌های جهان، موانعِ سیاسی، اقتصادی و اجتماعی سبب شده‌اند که این فواید به صورتِ مساوی و عادلانه بینِ مردم توزیع نشوند. برای مثال، با‌اینکه در کشور‌هایی با درآمد پایین، نیروی کار بیش‌تری در حوزه غذا‌های دریایی به کار گرفته شده است، مردمِ کم‌تری به مواد غذایی دریایی دسترسی دارند. این مطالعه هم‌چنین نشان داد که سیاست‌ها محدودیت‌های مرتبط با جنسیت را در نظر نمی‌گیرند، این‌درحالیست که شواهد نشان می‌دهد تساویِ بیش‌تر برای زنان، به معنیِ دسترسی بیش‌تر به موادِ غذایی ارزان‌قیمت است و در بخشِ تولید نیز تعداد افرادی که از ناامنی غذایی رنج می‌برند را تا ۱۷ درصد کاهش می‌دهد.

پروفسور نیتیا رائو، مدیرِ موسسه نروژی توسعه پایدار، در دانشگاه ایست آنجلیا، می‌گوید: «درحالیکه ۴۵ میلیون‌نفر از کسانیکه مستقیم در صنایع غذایی مشغول به کار هستند، زن هستند و زنان اکثریت افرادی را تشکیل می‌دهند که در فرایند‌های بعداز برداشتِ محصولات و فروش نقش دارند، سیاست‌گذاری‌ها، محدودیت‌های مرتبط با جنسیت را نادیده می‌گیرند که پیامد‌هایی برای درآمد و مصرفِ خانواده‌ها در پی خواهد داشت.»

پروفسور هیکس می‌گوید: «سیستم‌های غذا‌های دریایی و آبزیان در سراسر جهان درآمد‌های اقتصادی کلانی تولید می‌کند و غذا‌های آبی‌رنگ حاوی مقادیر زیادی از ریزمغذی‌های باکیفیت هستند که برای سلامت و رفاه میلیون‌ها نفر ضروری هستند. اما، مطالعه ما نشان می‌دهد که این سیستم با شکلِ کنونی فوایدِ این منابع را به صورتِ مساوی توزیع نمی‌کند و در شناسایی موانعی که باید بر آن‌ها فائق آمد، ناموفق است.»

منبع: Physorg.com
ترجمه: سایت فرادید