۱۰ واقعیت جالب در مورد «گراز زگیل دار» که احتمالا نمی‌دانستید!
گراز معمولی و گراز بیابانی دو گونه اصلی هستند. هر دو دارای ویژگی‌های فیزیکی مشابهی هستند، اما گراز‌های بیابانی در برابر آب و هوای خشک بسیار مقاوم هستند و معمولاً در دشت‌های شمالی کنیا و سومالی یافت می‌شوند.
فرادید | گراز زگیل دار یا همان گراز وحشی آفریقایی عمدتاً در جنوب صحرای آفریقا زندگی می‌کند. در دشت‌های باز پرسه می‌زند، از توت‌ها و علف‌ها تغذیه و از عاج‌های قوی خود برای کندن ریشه‌ها و پوست درختان استفاده می‌کند.
به گزارش فراید؛ گراز معمولی و گراز بیابانی دو گونه اصلی و هر دو دارای ویژگی‌های فیزیکی مشابهی هستند، اما گراز‌های بیابانی در برابر آب و هوای خشک بسیار مقاوم و معمولاً در دشت‌های شمالی کنیا و سومالی یافت می‌شوند. دو مورد از متمایزترین رفتار‌هایی که به گراز‌ها نسبت داده می‌شود عبارتند از تمایل آن‌ها به استراحت بر روی پا‌های جلویی خود هنگام خوردن یا نوشیدن و دُم مستقیم آن‌ها که هنگام دویدن به سمت بالا می‌چسبد.
طبق فهرست قرمز IUCN از گونه‌های در معرض خطر، هر دو گونه گراز‌ها «کمترین نگرانی» را برای خطر انقراض دارند، به این معنی که جمعیت آن‌ها سالم است و در سراسر قاره آفریقا در حال رشد هستند. در این گزارش چند واقعیت جالب درمورد گراز‌ها بیان کردیم که ممکن است ندانید:
گراز‌ها عمدتا رژیم غذایی گیاهی دارند
اگرچه آن‌ها ظاهر یک شکارچی ترسناک را دارند، اما حیواناتی گیاهخوار محسوب می‌شوند. آن‌ها حیوانات دیگر را تعقیب یا شکار نمی‌کنند. زمانی که گیاهان برگدار یا درختچه‌های علفی مورد پسندشان نباشد، از دندان‌ها و عاج‌های قوی خود برای بیرون آوردن غده‌های مدفون یا خرد کردن الیاف مخروطی درختان استفاده می‌کنند. رسماً، آن‌ها همه چیزخوار در نظر گرفته می‌شوند، زیرا ممکن است حشرات و کرم‌ها را نیز بخورند. گراز‌ها لاشه حیوانات مرده را هم در زمان خشکسالی یا قحطی می‌خورند.
آن‌ها با گراز‌های وحشی مرتبط هستند
معمولاً به اشتباه تصور می‌شود که گراز زگیل دار و گراز وحشی یکی هستند. در حالی که هر دو حیوان به خانواده Suidae یا خوک تعلق دارند، تفاوت‌های متعددی بین آن‌ها وجود دارد. گراز‌های وحشی اغلب بزرگتر و سنگین‌تر هستند و گاهی اوقات در صورت رشد کامل تا ۷۵۰ پوند وزن دارند. خز آن‌ها نیز به طور کلی ضخیم‌تر و درشت‌تر است، در حالی که گراز‌های زگیل دار مو‌های بسیار کمی روی بدن خود دارند.
یال دارند
در حالی که بدن گراز عمدتاً کچل است، نوار بلندی از مو‌های ضخیم‌تر در امتداد پشت خود دارد که به آن ظاهری شبیه یال می‌دهد. رنگ این یال می‌تواند از زرد مایل به قهوه‌ای روشن تا سیاه تیره متغیر باشد. بسیار شبیه دمشان که وقتی گراز‌ها در حالت آماده‌باش هستند مانند یک پرچم آن را بالا می‌برند، یال‌هایشان نیز وقتی خطر را احساس می‌کند صاف می‌ایستد.
عاج‌های آن‌ها در واقع دندان‌های بزرگی هستند
گراز‌ها در مجموع ۳۴ دندان دارند. چهار تای آن‌ها مانند عاج‌های بسیار بلندی در هر طرف پوزه شان قرار گرفته است. این دندان ها‌ی عاج شکل می‌توانند تا ۱۰ اینچ رشد کنند. دو مورد کوچکتر بسیار تیز هستند و در قسمت بالایی به سمت داخل منحنی می‌شوند. عاج‌ها علاوه برکندن ریشه‌ها و پوست درختان و حفاری در زمین، یکی از ابزار‌های مهم گراز‌ها برای دفاع در برابر شکارچیان هستند.
زیر زمین می‌خوابند
در شب، در کمترین زمان فعالیت، گراز‌ها ترجیح می‌دهند درلانه‌های زیرزمینی پنهان شوند. اغلب، این فضا‌ها قبلاً توسط حیوانات دیگر ساخته شده‌اند و گراز‌ها به سادگی وارد آن می‌شوند و لانه‌های متروکه را تسخیر می‌کنند. گاهی اوقات از پوشش گیاهی موجود برای پوشش دادن یا عایق‌کاری لانه استفاده می‌شود، به‌ویژه زمانی که بچه‌هایشان را بزرگ می‌کنند.
بچه گراز‌ها را خوک می‌نامند
بیشتر گراز‌های ماده، دو یا سه خوک به دنیا می‌آورند، اما می‌توانند هر بار تا هشت خوک هم داشته باشند. گراز ماده آن‌ها را تقریباً شش ماه حمل می‌کند. در بدو تولد، آن‌ها بسیار ریز هستند و تنها چند پوند وزن دارند. برای چند روز اول، بچه گراز‌ها در لانه می‌مانند تا زمانی که به اندازه کافی قوی شوند تا خودشان به بیرون بروند. مادران با استفاده از صدا‌هایی مانند غرغر با فرزندان خود ارتباط برقرار می‌کنند. تا زمانی که خوک‌ها به اندازه کافی برای چرا و علوفه به رشد کافی نرسند، چندین ماه از شیر تغذیه می‌کنند. گراز‌های شیرده ممکن است به سایر نوزادان گروه، در عملی به نام آلوسوکینگ* غذا بدهند.
زگیل روی صورت آن‌ها فوایدی دارد
نام علمی آن‌ها Phacochoerus africanus است، اما این برجستگی‌ها یا "زگیل" در کناره‌های صورت آن‌ها است که نام غیرمعمول آن‌ها را در انگلیسی به آن‌ها می‌دهد(گراز زگیل دار). این زگیل‌ها که از غضروف ساخته شده‌اند و در نزدیکی چشم‌ها، روی پوزه و روی فک پایین قرار دارند، راه خوبی برای تشخیص نر یا ماده بودن گراز‌ها هستند.
به طور کلی، نر‌ها در مجموع سه جفت زگیل روی صورت خود دارند و بزرگتر هستند، در حالی که ماده‌ها فقط دو جفت زگیل دارند. همچنین این برآمدگی‌ها برای دفاع در جنگ نر‌ها و در درگیری مقابل سایر جانوران و هم چنین انباشتن چربی کاربرد دارد.
آن‌ها می‌توانند شنا کنند
گراز‌ها به آب زیادی برای آشامیدن نیاز ندارند و این ویژگی آن‌ها را برای زندگی در مناطق آفریقا بسیار مناسب می‌کند. در واقع، آن‌ها می‌توانند در صورت نیاز ماه‌ها بدون آب زنده بمانند. با این حال، مانند بسیاری از خوک‌های دیگر، آن‌ها دوست دارند در گل و لای و آب‌های کم عمق برای استراحت و کم کردن گرمای ظهر غوطه ور شوند. اگرچه آن‌ها معمولاً برای تفریح شنا نمی‌کنند، اما مشخص شده است که به عنوان راهی برای کنترل دمای بدن و خنک کردن خود در چاله‌های آبی شنا می‌کنند.
دونده‌های سریعی هستند
وقتی خطر نزدیک است، احتمال فرار این حیوانات بیشتر از ماندن و مبارزه کردن است. آن‌ها می‌توانند تا سرعت ۳۰ مایل در ساعت بدوند. هنگامی که مشکلی را احساس می‌کنند، دم و یال خود را مستقیماً بالا می‌آورند و به سمت لانه یا پوشش گیاهی متراکم خود فرار می‌کنند. گربه‌های بزرگ، کروکودیل‌ها و سگ‌های وحشی معمولاً شکارچیان اصلی گراز‌های زگیل دار هستند. اگر آن‌ها قادر به پیشی گرفتن از دشمنان خود نباشند، عاج‌های آن‌ها دومین ابزار دفاعی است.
فعالیت روزانه دارند
این بدان معنی است که این حیوانات بیشترین زمان جستجوی غذا، نوشیدن و معاشرت خود را در ساعات روز انجام می‌دهند. آن‌ها به صورت گروهی زندگی و درقالب یک گروه سفر می‌کنند و از تعداد زیاد خود برای محافظت بیشتر بهره می‌برند. دیدن ۴۰ تا ۵۰ گراز زگیل دار که با هم زندگی می‌کنند و در حال حرکت هستند، غیرمعمول نیست. آن‌ها همیشه در جستجوی غذا و آبخوری هستند. در شب، آن‌ها در زیر زمین به درون گودال‌ها عقب نشینی و یا مناطق جنگلی انبوه را برای مخفی شدن پیدا می‌کنند.
* حیوان ماده‌ای که به نوزادانی غیر از نوزاد خود شیر می‌دهد و در تعدادی از گونه‌های پستانداران از جمله گوزن شمالی معمول و رایج است.
ترجمه: فرادید
