علی رفیعی در تمام سال‌های بعد از بازگشت به ایران منشأ اثر شد، نه فقط به واسطه خلق آثار نمایشی ماندگار مثل «شازده احتجاب»، «شکار روباه»، «یادگار سال‌های شن» و «عروسی خون» یا تربیت هنرجویانی که هریک به ستون‌های بازیگری تئاتر، سینما و تلویزیون بدل شدند، بلکه به واسطه نقش و تاثیرش در دوران ریاست دانشکده هنر‌های دراماتیک و مجموعه تئاترشهر.