اینجا زندگی به «زغالسنگ وابسته است»
زغالسنگ بزرگترین منبع سوخت برای تولید برق است و بسیاری از انسانها، مانند راجو، برای گذران زندگی نیاز به زغالسنگ دارند. شاید چنین چیزی برای برخی کشورهای توسعهیافته آسان باشد، اما برای برخی کشورهای درحالتوسعه اصلاً ساده نیست.
فرادید | راجو هر روز نیمجین کیسه زغالسنگ به وزن ۲۰۰کیلوگرم که محتویاتش را از یک معدن دزدیده است، روی ترک دوچرخه میبندد و بعد سوار دوچرخه میشود.
به گزارش فرادید، او که برای دور زدنِ پلیس و در امان بودن از هرم گرما اغلب شبها کار میکند، زغالسنگها را ۱۶کیلومتر حمل میکند تا به دلالان که بابتش به او ۲دلار پرداخت میکنند، برساند.
از زمانی که راجو در سال ۲۰۱۶ به دانباد آمده، زندگیاش به همین طریق گذشته است. هزاران نفر دیگر هم همینطور زندگی میکنند. زغالسنگ تمام چیزی است که آنها دارند.
این دقیقاً همانچیزی است که کنفرانس تغییرات اقلیمی سازمان ملل در اسکاتلند، با عنوان کاپ ۲۶، کاملاً با آن مخالف است.
زمین به مردمانی نیاز دارد که سوزاندنِ زغالسنگ، بزرگترین منبع تولید گاز گلخانهای، را متوقف کنند تا از فاجعهبارترین تأثیرات تغییرات اقلیمی مانند سیلهای شدید که باعث ازبینرفتن بسیاری از شغلهای کشاورزی در هند شده، پیشگیری شود.
اما مردم به زغالسنگ وابسته هستند. زغالسنگ بزرگترین منبع سوخت برای تولید برق است و بسیاری از انسانها، مانند راجو، برای گذران زندگی نیاز به زغالسنگ دارند.
راجو میگوید: «فقرا چیزی غیر از تأسف ندارند ... اما زندگی بسیاری از مردم به واسطه زغالسنگ نجات پیدا کرده است.»
آلوک شارما، رئیس منتخبِ بریتانیا در این کنفرانس، در ماه مه گفت امیدوار است این کنفرانس، لحظهای در تاریخ را ثبت کند که زغالسنگ «در گذشته و به جایی که به آن تعلق دارد»، باقی بماند.
شاید چنین چیزی برای برخی کشورهای توسعهیافته آسان باشد، اما برای برخی کشورهای درحالتوسعه اصلاً ساده نیست. آنها استدلال میکنند که باید به آنها «فضای کربنی» داده شود تا با سوزاندنِ سوختهای ارزانی مثل زغالسنگ که در فرایندهای صنعتی مانند ساخت فولاد و تولید برق استفاده میشود، مانند ملتهای توسعهیافته رشد کنند.
یک آمریکایی معمولی به طور متوسط ۱۲ برابر بیشتر از یک هندیِ معمولی برق مصرف میکند. در حدود ۲۷میلیون نفر در هند اصلاً به برق دسترسی ندارند.
پیشبینی شده است که با رشد اقتصاد و گرمتر شدنِ هوا که نیاز به استفاده از سیستم تهویه هوا - چیزی که در بسیاری از کشورهای جهان بدیهی است - را بیشتر میکند، نیاز هند به برق بسیار سریعتر از هر جای دیگری در جهان افزایش پیدا خواهد کرد.
کول ایندیا، بزرگترین استخراجکننده زغالسنگ در جهان میخواهد تولید زغالسنگ را تا سال ۲۰۲۴ به بیش از ۱میلیارد تن افزایش دهد.
پیامدهای چنین تصمیمی هم در سطح محلی و هم در سطح جهانی مشاهده خواهد شد. برطبق پنل بینالمللی تغییرات آبوهوایی، اگر جهان تولید گازهای گلخانهای را به شکل چشمگیری کاهش ندهد، سیاره ما بیشازپیش از موجهای شدید گرما، بارانهای سیلآسا و طوفانهای مخرب در سالهای آینده، در رنج خواهد بود.
بیش از ۳۰۰۰نفر در هند بهطور مستقیم با معادن زغالسنگ دولتی کار میکنند و درآمدها و مزایای ثابت دریافت میکنند. ساندیپ پای، که در زمینه ناامنی انرژی و تغییرات آبوهوایی در مرکز مطالعات بینالمللی و استراتژیک در واشنگتن کار میکند، میگوید: «نزدیک به ۴میلیون هندی، معیشتشان مستقیم و غیرمستقیم به زغالسنگ وابسته است.»
صنایع فولاد و آجر هند به زغالسنگ وابسته است. راهآهنهای هندی، یکی از بزرگترین کارفرمایان کشور، نیمی از درآمد خود را از طریق انتقال زغالسنگ کسب میکنند که به آن اجازه میدهد به سفرهای مسافران رایانه اختصاص دهند.»
پای میگوید: «زغالسنگ یک اکوسیستم است.»
نارش چائوهان، ۵۰ساله و همسرش رینا دِوی، ۴۵، کیسهها را در دانباد از زغال پر میکنند. این زوج برای هر ۴سبدی که در روز میفروشند ۳دلار میگیرند.
یک کارگر هندی که در بین بارگیری زغالها فرصت استراحت پیدا کرده است، لبخند میزند.
کارگران مشغول بارگیری یک کامیون در دانباد هستند. زغالسنگ که بزرگترین منبع تولیدکننده گازهایی است که به تغییرات اقلیمی منجر میشود، برق ارزان تولید میکند و زندگی میلیونها هندی را با تولید شغل نجات داده است.
کارگران بار زغالسنگ را در کامیونها میریزند تا حمل شود. زندگی ۴میلیون هندی به زغالسنگ وابسته است.
کارگر هندی در مقابل دوربین لبخند میزند.
مردی به همراه سبد زغالسنگ از شیب تند بالا میرود. رشد کندِ اقتصادیِ هند که به دلیل شیوع کرونا رخ داد، باعث شده که زندگی کارگرانِ بیشتری به زغالسنگ وابسته باشد.
یک زن جوان سبد زغالسنگ را روی سر گرفته است. خانوادههایی که در میان معادن زغالسنگ زندگی میکنند، نسلاندرنسل به ندرت زمینهایی برای کشاورزی در اختیار داشتهاند و جایی برای رفتن ندارند.
مروتی دوی، که از طریق جمعآوری زغالسنگ زندگیاش را میگذارند، مشغول تهیه یک اجاق است که با سوخت زغالسنگ کار میکند. این مادر ۳۲ساله تنها که ۴فرزند دارد، بعد از بسته شدنِ معدنی که او در آن کار میکرد، شغلش را از دست داد. صاحبان شرکت زغالسنگ به تعهدات خود عمل نکردند، بنابراین او هم مانند خیلیها شروع به جمعآوری زغالسنگ کرد. اگر خیلی اوضاع خوب باشد او در روز ۱دلار درآمد دارد. در روزهای دیگر او با کمک همسایهها زندگیاش را سپری میکند. او میگوید، اگر معدن نباشد، آنها زندگی ندارند.
خانههای روستایی به دلیل فرونشست زمین، تخریب شده و یک زن روستایی در حالیکه فرزندش را در آغوش گرفته است، در نزدیکی شکافهایی که از آن دود بیرون میآید، ایستاده است.
یک خشکشویی از زغالسنگ برای گرم کردنِ اتو استفاده میکند.
اعضای جامعه کارگرانِ معدن زغالسنگ از لولهای که در نزدیکی دپوی معدن است، آب میآورند.
شعلههای آتش از داخل شکافهایی که در روی زمین وجو دارد زبانه میکشد. آتشسوزیهای تصادفی، که برخی از آنها دههها در حال سوختن بوده است، زمین را نرم و اسفنجی کرده است.
معدن زغالسنگ
کامیونی که پر از زغالسنگ است در ایستگاه ایستاده است.
منبع: Aljazeera.com
ترجمه: سایت فرادید