چشم ژاپنی
در خبر کشف یک جسم فرانپتونی که احتمالا نامزدی برای سیاره نهم منظومه شمسی خواهد بود، یک نام، پیوسته در کنار نام کاشفان، تکرار می‌شد، نام تلسکوپ سوبارو.
کد خبر :
۱۰۰۹۱
بازدید :
۸۸۵۹
در خبر کشف یک جسم فرانپتونی که احتمالا نامزدی برای سیاره نهم منظومه شمسی خواهد بود، یک نام، پیوسته در کنار نام کاشفان، تکرار می‌شد، نام تلسکوپ سوبارو.
تلسکوپ سوبارو، تاکنون نقش بسیار مهمی در این کشف داشته و در آینده نیز به احتمال بسیار اخبار دیگری از کشفیات این تلسکوپ منتشر خواهد شد. تلسکوپ سوبارو یکی از بزرگ‌ترین و قوی‌ترین تلسکوپ‌های نوری واقع در رصدخانه مائوناکی در هاوایی است.
قطر آینه اصلی این تلسکوپ ٨,٣ متر و سطح آن حدود ٥٣ مترمربع است و در فهرست بزرگ‌ترین تلسکوپ‌های جهان رتبه هفتم را به خود اختصاص داده است. این تلسکوپ که بهره‌برداری از آن در سال ١٩٩٨ به پایان رسید، متعلق است به رصدخانه ملی ژاپن و تعداد زیادی دانشگاه ژاپنی به شکل مشارکتی از این تلسکوپ استفاده می‌کنند.
کلمه سوبارو در زبان ژاپنی به معنای خوشه پروین است. این تلسکوپ با داشتن تکنیک اپتیک فعال، سیستم‌های گردش تلسکوپ ویژه و گنبد استوانه‌ای‌شکل معروف است. این تلسکوپ چهار نقطه کانونی و یک سیستم تبادل خودکار بین سیستم‌ها در نقطه کانونی اصلی دارد.
در سال ١٩٨٤ که دانشگاه توکیو تصمیم گرفت یک تلسکوپ بزرگ بسازد، یک کارگروه پژوهشی تشکیل داد تا به بررسی امکان ساخت یک تلسکوپ ٧.٥متری بپردازد.
در سال ١٩٨٥، کمیته نجوم انجمن علم ژاپن روی اولویت ساخت «تلسکوپ بزرگ ملی ژاپن» تأکید کرد و در سال ١٩٨٦ نیز دانشگاه توکیو، توافق‌نامه‌ای را با دانشگاه هاوایی برای ساخت این تلسکوپ در هاوایی امضا کرد.
ساخت تلسکوپ از سال ١٩٩١ آغاز شد و درنهایت هم کار ساخت آن در سال ١٩٩٨ به پایان رسید. اولین تصویرها هم در سال ١٩٩٩ دریافت شد. این تلسکوپ که در محدوده طول‌موج نور مرئی و زیرقرمز فعالیت می‌کند تاکنون دستاوردهای بسیاری داشته است.
از جمله دستاوردهای علمی این تلسکوپ رصدخانه ملی ژاپن می‌توان به نقشه‌برداری از فضای گسترده‌ای از توزیع ماده تاریک در جهان اشاره کرد. نقشه‌برداری از ماده تاریک در ناحیه‌ای گسترده، برای درک ویژگی‌های انرژی تاریک که انبساط جهان را کنترل می‌کند، اهمیت دارد.
این گروه پژوهشی هم‌اکنون آماده کاوش در مورد چگونگی تغییر توزیع ماده تاریک در طول زمان در جهان و حل معمای انرژی تاریک و کاوش در مورد تاریخچه انبساط کیهان با جزئیات بسیار دقیق است.
علاوه‌براین، سوبارو پیش از این نیز یک جرم احتمالا یخی را در فاصله ١٥,٥میلیاردکیلومتری از خورشید (یعنی سه‌برابر دورتر از پلوتو) کشف کرده بود. دانشمندان می‌گویند قطر این جسم حدود ٥٠٠ تا هزار کیلومتر است.
کشف یک سیاره فراخورشیدی نیز از دیگر دستاوردهای پژوهشی این تلسکوپ است. اندازه این سیاره سرد و آبی، حدود چهاربرابر سیاره مشتری است. فاصله مداری سیاره از ستاره‌اش، حدود ٤٤برابر فاصله زمین تا خورشید و حتی بسیار دورتر از فاصله پلوتو از خورشید است.
با توجه به فاصله بسیار زیاد این سیاره از خورشید، می‌توان حدس زد که این سیاره در کمربند طلایی یا منطقه قابل‌زیست ستاره نباشد. اگر عمر ١٦٠میلیون‌ساله این سیاره را با عمر ٤,٥میلیاردساله سیاره زمین مقایسه کنیم، درمی‌یابیم این منظومه ستاره‌ای نسبتا جوان محسوب می‌شود.
شناسایی این سیاره بخشی از پروژه اکتشافی بزرگ‌تری محسوب می‌شود که شامل مشاهده سیستم‌های ستاره‌ای در ابعاد و عمرهای متفاوت برای بررسی نحوه شکل‌گیری منظومه‌های ستاره‌ای است.
تلسکوپ سوبارو، تاکنون نقش بسیار مهمی در این کشف داشته و در آینده نیز به احتمال بسیار اخبار دیگری از کشفیات این تلسکوپ منتشر خواهد شد. تلسکوپ سوبارو یکی از بزرگ‌ترین و قوی‌ترین تلسکوپ‌های نوری واقع در رصدخانه مائوناکی در هاوایی است.
قطر آینه اصلی این تلسکوپ ٨,٣ متر و سطح آن حدود ٥٣ مترمربع است و در فهرست بزرگ‌ترین تلسکوپ‌های جهان رتبه هفتم را به خود اختصاص داده است. این تلسکوپ که بهره‌برداری از آن در سال ١٩٩٨ به پایان رسید، متعلق است به رصدخانه ملی ژاپن و تعداد زیادی دانشگاه ژاپنی به شکل مشارکتی از این تلسکوپ استفاده می‌کنند.
کلمه سوبارو در زبان ژاپنی به معنای خوشه پروین است. این تلسکوپ با داشتن تکنیک اپتیک فعال، سیستم‌های گردش تلسکوپ ویژه و گنبد استوانه‌ای‌شکل معروف است. این تلسکوپ چهار نقطه کانونی و یک سیستم تبادل خودکار بین سیستم‌ها در نقطه کانونی اصلی دارد.
در سال ١٩٨٤ که دانشگاه توکیو تصمیم گرفت یک تلسکوپ بزرگ بسازد، یک کارگروه پژوهشی تشکیل داد تا به بررسی امکان ساخت یک تلسکوپ ٧.٥متری بپردازد.
در سال ١٩٨٥، کمیته نجوم انجمن علم ژاپن روی اولویت ساخت «تلسکوپ بزرگ ملی ژاپن» تأکید کرد و در سال ١٩٨٦ نیز دانشگاه توکیو، توافق‌نامه‌ای را با دانشگاه هاوایی برای ساخت این تلسکوپ در هاوایی امضا کرد.
ساخت تلسکوپ از سال ١٩٩١ آغاز شد و درنهایت هم کار ساخت آن در سال ١٩٩٨ به پایان رسید. اولین تصویرها هم در سال ١٩٩٩ دریافت شد. این تلسکوپ که در محدوده طول‌موج نور مرئی و زیرقرمز فعالیت می‌کند تاکنون دستاوردهای بسیاری داشته است.
از جمله دستاوردهای علمی این تلسکوپ رصدخانه ملی ژاپن می‌توان به نقشه‌برداری از فضای گسترده‌ای از توزیع ماده تاریک در جهان اشاره کرد. نقشه‌برداری از ماده تاریک در ناحیه‌ای گسترده، برای درک ویژگی‌های انرژی تاریک که انبساط جهان را کنترل می‌کند، اهمیت دارد.
این گروه پژوهشی هم‌اکنون آماده کاوش در مورد چگونگی تغییر توزیع ماده تاریک در طول زمان در جهان و حل معمای انرژی تاریک و کاوش در مورد تاریخچه انبساط کیهان با جزئیات بسیار دقیق است.
علاوه‌براین، سوبارو پیش از این نیز یک جرم احتمالا یخی را در فاصله ١٥,٥میلیاردکیلومتری از خورشید (یعنی سه‌برابر دورتر از پلوتو) کشف کرده بود. دانشمندان می‌گویند قطر این جسم حدود ٥٠٠ تا هزار کیلومتر است.
کشف یک سیاره فراخورشیدی نیز از دیگر دستاوردهای پژوهشی این تلسکوپ است. اندازه این سیاره سرد و آبی، حدود چهاربرابر سیاره مشتری است. فاصله مداری سیاره از ستاره‌اش، حدود ٤٤برابر فاصله زمین تا خورشید و حتی بسیار دورتر از فاصله پلوتو از خورشید است.
با توجه به فاصله بسیار زیاد این سیاره از خورشید، می‌توان حدس زد که این سیاره در کمربند طلایی یا منطقه قابل‌زیست ستاره نباشد. اگر عمر ١٦٠میلیون‌ساله این سیاره را با عمر ٤,٥میلیاردساله سیاره زمین مقایسه کنیم، درمی‌یابیم این منظومه ستاره‌ای نسبتا جوان محسوب می‌شود.
شناسایی این سیاره بخشی از پروژه اکتشافی بزرگ‌تری محسوب می‌شود که شامل مشاهده سیستم‌های ستاره‌ای در ابعاد و عمرهای متفاوت برای بررسی نحوه شکل‌گیری منظومه‌های ستاره‌ای است.
۰
