ماکارونی و دهک‌های فقیر

روزبه کردونی | در خانوار‌های روستایی، در بین هزینه‌های خوراکی، بیشترین سهم مربوط به هزینه آرد، رشته، غلات، نان و فرآورده‌های آن با ۲۵.۰ درصد است.

از سوی دیگر گزارش‌های پژوهشی نشان می‌دهد که در سال ۱۳۹۹ حالیکه حدود ۳۰ درصد جامعه شهری زیر خط فقر مطلق بودند این شاخص برای جامعه روستایی بیش از ۴۰ درصد بوده است. همچنین مطالعات بین المللی در تشریح اثرات اقتصادی اجتماعی کرونا بیان می‌کند که این اثرات در جامعه روستایی شدیدتر و عمیق‌تر است.

این یعنی اثر گران شدن ارد و ماکارونی بر جامعه روستایی که (هم اکنون هم فقیرتر و هم بیشتر متاثر از اثرات کروناست) عمیق‌تر و شدیدتر است.

مستند به گزارش مرکز آمار، وزن مصرف نان و غلات در دهک اول و دوم درآمدی (دهک‌های فقیر) ۳۰ درصد است که به طور معناداری بیش از دهک‌های دهم و نهم (دهک‌های ثروتمند) که حدود ۲۲ درصد است، می‌باشد. از سوی دیگر قدرت خرید دهک ثروتمند (دهم) نسبت به دهک اول (فقیر) ۱۵ برابر است. این یعنی گران شدن ارد و ماکارونی اثر عمیق‌تر و شدیدتر بر دهک‌های فقیر درآمدی خواهد داشت.

نتیجه اینکه: تاثیرات اقتصادی اجتماعی افزایش قیمت آرد و ماکارونی (باهر منطق صورت گرفته باشد) بر دهک‌های فقیر و جامعه روستایی (که در سالیان اخیر هم فقیرتر شده و هم تاب اوری اجتماعی اقتصادی آن‌ها کم‌تر شده است) شدیدتر و عمیق‌تر خواهد بود.