آشتی با کتاب در اردیبهشت ماه!
ای کاش ما این تب و تاب را جز در اردیبهشتماه، در بقیه ماههای سال هم احساس میکردیم، شاید اینطوری آمار مطالعه در کشور ما، با حالا بسیار فرق میکرد وکتاب کالای پررونقتری در جامعه ما میشد.
رامین جهان پور | مردم ایران، سالی یکبار در اردیبهشت ماه با کتاب آشتی میکنند و هرکجای کشورکه باشند خودشان را به تهران میرسانند تا در نمایشگاه بینالمللی کتاب حضور داشته باشند وکتابهای دلخواهشان را به راحتی پیداکنند و از تخفیفات ویژه نمایشگاه بهره ببرند.
در طول این یک هفتهای که بزرگترین رویداد فرهنگی کشور در حال برگزاری است تمام خبرگزاریها، نشریات وحتی بیلبوردهای سرچهارراهها هم فرا رسیدن این مناسبت فرهنگی را فریاد میزنند، همینطور صدا وسیما که خیلیها معتقدند نسبت به کتاب وکتابخوانی همیشه بیتفاوت است هم در این چند روز با پوشش اخبار وگزارشهای ویژه سعی میکند سهمی در ارایه این اتفاق بزرگ داشته باشد.
نمایشگاه کتاب دیگر برای اهالی کتاب و بازدیدکنندگانش تبدیل به نوستالژی شده و هرسال در دومین ماه از بهار به انتظار آمدنش مینشینند.
البته نمایشگاه سی و سوم امسال کمی با سالهای گذشته تفاوت دارد و تفاوتش هم این است که به خاطر کرونا اهالی کتاب چندسالی از این دورهمی بزرگ دور بودهاند، پس احتمالا استقبال امسال بازدیدکنندگان، بیشتراز سالهای گذشته خواهد بود.
شنیدن صدای گویندههای نمایشگاه از بلندگو که کتب ناشرین را تبلیغ میکنند... صدای موزیکهایی که در محوطه نمایشگاه گوش را مینوازد، کیوسکهای مسابقه، قرعهکشی و از من بپرسید... بوی پراکنده کاغذ در غرفهها...
سالنهای شلوغ وپرتردد وبازدیدکنندگانی که به داخل غرفهها سرک میکشند، چرخ دستیهایی که کتابها را لخ لخ کنان به اینسو وآنسو میبرند و مردمی که توی صف چای ونسکافه و ماشین ون به سر میبرند.
بازدیدکنندههای خستهای که توی محوطه نمایشگاه روی چمنها نشستهاند وبه ساندویچهایشان گاز میزنند ... همه وهمه در ذهن ماندگارند.ای کاش ما این تب و تاب را جز در اردیبهشتماه، در بقیه ماههای سال هم احساس میکردیم، شاید اینطوری آمار مطالعه در کشور ما، با حالا بسیار فرق میکرد وکتاب کالای پررونقتری در جامعه ما میشد.