نحوه برخورد با افراد دارای معلولیت

اجازه ندهيد ترس و ترديد مانع از ارتباط شما با فرد داراي معلوليت شود!

کد خبر : ۱۰۹۰۱
بازدید : ۷۵۴۱
اجازه ندهيد ترس و ترديد مانع از ارتباط شما با فرد داراي معلوليت شود!

ترس از ناآگاهي و كمبود دانش لازم جهت برخورد در ملاقات با فرد معلول باعث ايجاد اضطراب مي‌شود.

يادمان باشد: فرد داراي معلوليت، داراي احساس است. بنابراين همان‌طور با او رفتار كنيم كه دوست داريم با خودمان رفتار شود. سعي كنيد هیچ‌گاه معلوليت فرد را نبينيد. چنانچه فردي غيرطبيعي و متفاوت رفتار مي‌كند، شما در برخورد، خودتان باشيد و اجازه دهيد منطق و دوستي موانع احتمالي را از
ميان بردارند.

اصول اوليه شيوه رفتار
1.از پرسش سؤالات شخصي درمورد معلوليت فرد اجتناب كرده و اگر ضرورتي وجود دارد، محتاطانه و محترمانه سؤال موردنظر را طرح کنید. درصورتي كه فرد تمايلي به پاسخگويي ندارد، به بحث در اين رابطه ادامه ندهيد.

2.توجه کنید كه فرد داراي معلوليت ممكن است براي انجام كار يا بيان مسأله‌اي نياز به زمان بيشتري نسبت به افراد غيرمعلول داشته باشد.

3.پيشنهاد كمك خود را مؤدبانه و صبورانه طرح کرده و تا زمان پذيرش آن توسط شخص صبر كنيد. درمورد نحوه كمك حتما به توضيحات فرد گوش كرده يا در صورت نياز از او سؤال کنید.

4.هنگامي كه درصدد برگزاري يك جلسه، ملاقات و... هستيد، امكاناتي كه فرد داراي معلوليت نياز دارد را فراهم كنيد و چنانچه در اين زمينه مانعي وجود دارد كه قابل‌رفع نيست پيش از آمدن فرد، به او اطلاع دهيد.

5.به حق استفاده افراد داراي معلوليت از محل پارك ويژه خودرو، احترام بگذاريد.

نوشتن يا سخن گفتن درمورد معلوليت...
1.فقط هنگام ضرورت و در جاي مناسب به معلوليت فرد، رجوع‌کنيد.

2.در سخن گفتن از ادبياتي استفاده کنید كه به شخص، جدا از نوع معلوليت او اشاره كند. (مثلا بهتر است به‌جاي «معلول» از عبارت «فرد داراي معلوليت» استفاده كنيم.)

3.واژگان زير نبايد در بافت مربوط به معلوليت به كار روند زيرا مفهوم منفي داشته و موجب القاي حس ناتواني به فرد مي‌شوند:
عليل، محدود به ويلچر، ناقص، ناتوان، سالم، قرباني، فلج، رنجور از بيمار

4.از واژگاني كه نشان‌دهنده خاص‌بودن افراطي، شجاعت بي‌نهايت يا اَبر انسان بودن افراد داراي معلوليت هستند، پرهيز كنيد.

ملاقات و صحبت با فرد داراي معلوليت
1.دست‌دادن، هميشه شيوه استاندارد آغاز يك گفت‌وگو نيست. اگر ترديد داريد، از فرد بپرسيد كه آيا مايل به دست دادن است يا نه. لبخند و عبارات معمول احوالپرسي براي آغاز صحبت مناسب‌ترند.

2.با همراهان فرد داراي معلوليت سخن نگوييد، بلكه مستقيما با خود او حرف بزنيد.

3.درمورد معلوليت فرد تا زماني كه خودش نمي‌خواهد يا به بحث مرتبط نيست، صحبت نكنيد.

4.با افراد داراي معلوليت بزرگسال، مانند ديگر بزرگسالان برخورد كنيد و با لحن كودكانه (كمتر از سن‌شان) با آنها سخن نگوييد.

5.صبر و توجه كامل داشته باشيد به‌خصوص در مواردي كه فرد به آهستگي يا با مشقت بسيار صحبت مي‌كند.

6.هرگز تظاهر نكنيد آنچه فرد مي‌گويد را درك كرده‌ايد بلكه از او بخواهيد حرف خود را تكرار كند و چنانچه متوجه نشديد از ابزار نوشتن استفاده كنيد.

7.در ارتباط با افراد داراي معلوليت مي‌توان از اصطلاحات معمول روزمره و ديگر عباراتي كه همه به‌كار مي‌برند مانند: «به زودي مي‌بينمت» استفاده كرد.

8.اگر در ارتباط با فرد، مرتكب اشتباهي شديد آرامش خود را حفظ كرده و عذرخواهي کنید، سعي كنيد شوخ‌طبع باشيد و تمايل خود را به ايجاد ارتباط نشان دهيد.

شيوه برخورد با افرادي كه داراي اختلالات يادگيرييا كم‌تواني ذهني هستند
1. ساده ارتباط برقرار كرده و عبارات يا سؤال خود را به روشني بيان کنید.

2. هنگامي كه فرد به شما پاسخ مي‌دهد، تمركز و توجه داشته‌باشيد.

3.به شخص فرصت دهيد تا آنچه را در ذهن دارد، بيان كرده يا نشان دهد.
شيوه برخورد با افرادي كه از صندلي چرخ‌دار استفاده مي‌كنند
1.صندلي چرخ‌دار را تا زماني كه فرد، خودش نخواسته نگه‌نداريد يا هل ندهيد. صندلي چرخ‌دار بخشي از فضاي شخصي صاحب آن محسوب مي‌شود.

2.براي صحبت‌كردن با شخصي كه روي صندلي چرخ‌دار است مقابل چشمان فرد، نشسته يا روي زانوانتان قرار بگيريد.

3.پيش از اين‌كه شخص به محل ديدار با شما برسد، براي سهولت حركت صندلي چرخ‌دار، مبلمان يا صندلي‌ها را جابه‌جا كنيد.

4.شخص را درمورد محل قرار گرفتن توالت، تلفن و آبخوري ويژه معلولان راهنمايي كنيد.

5.هنگامي كه فرد داراي صندلي چرخ‌دار را در مسيري راهنمايي مي‌كنيد، مسائلي چون فاصله، شرايط آب‌وهوا و موانع فيزيكي (حصارها، پله‌ها، برآمدگي‌هاي شيب‌دار و...) را در نظر بگيريد.

شيوه صحبت با افرادي كه داراي ناشنوايي يا كم‌شنوايي هستند
1.به فرد اجازه دهيد تا خودش چگونگي و نوع برقراري ارتباط اعم از استفاده از لب‌خواني، زبان اشاره يا كاربرد نوشتار را تعيين كند.

2.حتي در مواقعي كه رابط ناشنوايان حاضر است، خطاب به فرد ناشنوا صحبت كنيد.

3.چنانچه شخص قادر به لب‌خواني است به روشني و با سرعتي متوسط، مستقيما با او سخن بگوييد.

4.در ارتباط با برخي افراد داراي اختلال شنوايي بهتر است از جملات ساده‌تر، حركات چهره و زبان ايما و اشاره بدن استفاده‌کنيم.

شيوه برخورد با فردي كه اختلال در تكلم دارد
1.در صحبت با چنين فردي توجه داشته، صبور باشيد و براي تكميل كلام و تفكر فرد به او فرصت دهيد، سعي در پايان دادن به صحبت‌هاي او نداشته باشيد.

2.چنانچه متوجه نشديد، از او بخواهيد كلام خود را تكرار كند و آنچه شنيده‌ايد را بيان كرده تا دريابيد كه آيا به درك گفته فرد نزديك شده‌ايد يا خير.

3.براي استفاده از ابزاري كه به‌سهولت برقراري ارتباط و پيشرفت گفت‌وگو كمك مي‌كنند، آمادگي داشته، همچنين در ايجاد ارتباط با شخصي كه براي صحبت، تخته الفبا يا كامپيوتر مجهز به برنامه گفتار تركيبي به‌كار مي‌برد، اضطراب نداشته‌باشيد.

شيوه برخورد با افرادي كه داراي نابينايي، كم‌بينايي يا معلوليتي هستند كه بينايي‌شان را دچار اختلالاتي كرده است
1.هنگام آغاز مكالمه، اطمينان حاصل کنید كه فرد شما را شناخته، در غير اين صورت خودتان و افراد ديگري را كه احتمالا به همراه داريد، معرفي كنيد.

2.بدون دليل و خداحافظي فرد را ترك نكنيد.

3.هنگام راهنمايي فرد دچار اختلالات بينايي هرگز او را هل‌ندهيد يا نكشيد. اجازه دهيد فرد خودش بازوي شما را گرفته سپس با فاصله بسيار كمي از او حركت كنيد تا بتوانيد هنگام نزديك‌شدن به درها، پله‌ها و موانع شخص را آگاه ساخته و به محل آنها اشاره کنید.

4.چنانچه با فرد وارد فضايي مي‌شويد، در مورد محيط و محل قرار گرفتن صندلي‌ها توضيح دهيد.
۰
نظرات بینندگان
اخبار مرتبط سایر رسانه ها
    تازه‌‌ترین عناوین
    پربازدید