بازخوانی ترور‌های کور منافقین در مشهد!

ورود سازمان منافقین به فاز مسلحانه در ۳۰ خرداد ۱۳۶۰، به بهانه رسیدن به «بن بست» و در واقع به دلیل دست ردّ قاطبه ملّت ایران به رویکرد خائنانه و ضدملّی آن‌ها، سرآغاز سلسله جنایات گسترده این گروهک علیه مردم عادی کوچه و بازار بود؛ به دیگر سخن، منافقین همزمان با طراحی عملیات‌های ترور مسئولان بلند‌پایه نظام جمهوری اسلامی ایران و به بار آوردن فاجعه‌هایی مانند هفتم تیر و هشتم شهریور، برای ایجاد رعب و وحشت در جامعه و بازداشتن مردم از حمایت مسئولان منتخب‌شان، دست به کشتار‌های وحشیانه هدفمند و غیرهدفمند (ترورِ کور) زدند.

طی این جنایت‌ها که در تابستان و پاییز سال ۱۳۶۰ به اوج خودش رسید، هزاران نفر از مردم عادی هدف انتقام‌جویی منافقین قرار گرفتند و به شهادت رسیدند؛ سنّ قربانیان از ۸ ماه (شهید محسن ایرایی از تهران) تا ۸۶ سال (شهید احمد اسماعیلی از شیراز) متغیّر بود. منافقین تنها در سال ۱۳۶۰، ۲۱ کودک زیر ۹ سال را به شهادت رساندند.

آمار‌های سال ۱۳۶۰، وقتی در کنار ارقام سال‌های بعد قرار گرفت، رقم ۱۷ هزار شهید ترور را نشان داد؛ عددی که هیچ‌گاه از سوی سازمان‌های حامی گروهک منافقین و حتی جماعت‌های مدعی حمایت از حقوق بشر در غرب، مورد توجه قرار نگرفت.

واقعیت آن است که سازمان جنایتکار منافقین، گروهکی که امروزه در اروپا و آمریکا، همسو با رژیم‌های معاند جمهوری اسلامی ایران، به فعالیت‌های گوناگون دست می‌زند و ماهیت خودش را سیاسی جلوه می‌دهد، دستش تا مرفق در خون مردم کشور ما فرو رفته‌است و هنوز داغ مظلومانی که در کوچه و خیابان‌های شهر‌های ایران، تنها به جرم فعالیت در مسجد یا ظاهر اسلامی یا دفاع از کشور در برابر تجاوز صدام یا حتی پوشیدن شلوار سبز! هدف گلوله کینه‌جویانِ منافق قرار گرفتند، تازه است.

آن‌چه در گزارش پیش روی شما مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته، مجموعه اخبار مربوط به ترور‌های کور منافقین در شهر مشهد، طی سال ۱۳۶۰ است؛ این اخبار، به صورت پراکنده در روزنامه خراسان، به عنوان قدیمی‌ترین و ریشه‌دارترین روزنامه مشهد منتشر شد.

طی این بررسی، ۳۲ گزارش مستقل عملیات تروریستی منافقین در شهر مشهد، از مردادماه تا بهمن‌ماه سال ۱۳۶۰، یعنی ظرف هفت ماه، مورد مطالعه قرار گرفته‌است. البته فعالیت‌های تروریستی منافقین در مشهد، از مردادماه ۱۳۶۰ شروع نشد.

طبق گزارش‌های موجود در روزنامه خراسان، نخستین شهید ترور شهرِ ما، یعنی شهید محمود پایدار کاظم‌آبادی که از نیرو‌های انقلابی و مجروحین واقعه حمله رژیم پهلوی به بیمارستان امام‌رضا (ع) در آذرماه سال ۱۳۵۷ بود، روز ۱۲ اردیبهشت سال ۱۳۵۹ در «سه راه کاشانی» مشهد، مورد حمله عوامل گروهک منافقین قرار گرفت و به شهادت رسید.

با این حال، ورود منافقین به فاز مسلحانه، افزایش گسترده اقدامات تروریستی آن‌ها را در سراسر کشور و از جمله، شهر مشهد به دنبال داشت که از مردادماه سال ۱۳۶۰، حوادث خونبار و غم‌فزای بسیاری آفرید.

مردادماه خونین مشهد

فعالیت‌های تروریستی منافقین در مشهد، مطابق گزارش‌های روزنامه خراسان، از مردادماه سال ۱۳۶۰ اوج می‌گیرد. این فعالیت‌ها در دو عرصه قابل طبقه‌بندی است؛ اول ترور‌های کور و به شهادت رساندن شهروندان عادی و دوم، حمله به مراکز فعالیت‌های مذهبی، مانند مساجد، حسینیه‌ها و انجمن‌های اسلامی.

طی دو هفته، از ۱۴ تا ۲۸ مرداد، ۱۰ عملیات تروریستی از سوی منافقین در مشهد سازمان‌دهی شد که شهادت هفت تن را در پی داشت؛ شهیدان حسین آستانه‌پرست (معلم)، حسین پژوتن (کارگر و بسیجی)، محمدرضا طوسی‌پور (کارگر و بسیجی)، علی‌محمد یزدانی (کارگر) و رضا رضایی (میوه‌فروش) با ترور کور منافقین به شهادت رسیدند؛ این افراد همگی از اهالی مشهد بودند، اما در میان شهدا، هفتمین شهید، زائری به نام «درویش مرادی» از اهالی رامهرمز استان خوزستان بود که هنگام بازگشت از زیارت حرم رضوی، به دلیل ظاهر مذهبی‌اش، هدف ترور کور منافقین قرار گرفت و در خیابان آخوند خراسانی (خیابان خاکی قدیم) به شهادت رسید.

شهید مرادی برای دیدار با فرزندش که در جبهه زخمی و برای مداوا به بیمارستان قائم منتقل شد، به مشهد آمد. شهید حسین پژوتن نیز، رزمنده‌ای بود که به تازگی از جبهه بازگشته بود و روز ۲۳ مرداد، برای انجام کار‌های درمانی مادرش، با دوچرخه از خیابان دانشگاه عبور می‌کرد که هدف گلوله عناصر گروهک منافقین قرار گرفت و مقابل ساختمان دانشکده پزشکی به شهادت رسید.

همان‌طور که اشاره کردیم، فعالیت‌های تروریستی منافقین تنها به ترور‌های کور محدود نبود؛ طبق گزارش‌های روزنامه خراسان در ۲۰ مرداد، منزل فردی مذهبی به نام علی ناقدی در خیابان کلاهدوز فعلی، توسط عوامل گروهک منافقین به آتش کشیده شد.

وابستگان این گروهک، در ۱۵ مرداد نیز، یک پارچه‌فروشی را به دلیل ظاهر متدیّن صاحبش در خیابان امام رضا (ع) آتش زدند و در ۱۸ مرداد، انجمن اسلامی جوانان «دریادل» را که در خیابان شهید محسن کاشانی قرار داشت، بعد از نماز مغرب و عشا، به گلوله بستند که خوشبختانه تلفات جانی نداشت.

کودک‌کشی در شهریور ۱۳۶۰

منافقین در شهریور ۱۳۶۰ نیز، برای به شهادت رساندن شهروندان عادی، سنگ تمام گذاشتند. بین روز‌های ۹ تا ۳۰ شهریورماه، ۱۲ عملیات تروریستی صورت گرفت که به شهادت ۹ نفر انجامید؛ شهیدان روایی (کفاش)، محمدحسن ملازاده (فرش‌فروش)، علیرضا مولوی (بازنشسته مخابرات) و سیدابوالقاسم حسینی (کارگر کارخانه) از جمله این افراد بودند.

اما خونین‌ترین واقعه تروریستی منافقین در مشهد که به صورت کور انجام گرفت و یکی از وحشیانه‌ترین ترور‌های آن‌ها در سطح کشور بود، در ۲۸ شهریور و در خیابان گاز اتفاق افتاد؛ خبرنگار خراسان در صفحه ۲ روز ۲۹ شهریور، گزارش این عملیات تروریستی را چنین آورده‌است:

«روز گذشته مقارن ساعت ۷ بعدازظهر در حالی که گروهی از مردم مشغول بازدید از یک نمایشگاه عکس و پوستر و کتاب در خیابان گاز مشهد بودند، دو تروریست موتورسوار دژخیمانه مردم را به رگبار بستند و هشت تن را به خاک و خون کشیدند که پنج نفر از مجروحین به نام‌های رمضانعلی احمدنژاد، عضو جهاد سازندگی، محمدصادق لطف‌آبادی و حسین جاوید اسدزاده و نیز یک دختر بچه هشت ساله که هویت وی مشخص نشده‌است و یک پسربچه ده ساله به شهادت رسیدند. بقیه مجروحین این ماجرا که به وسیله مردم به بیمارستان انتقال یافته‌اند، تحت درمان قرار گرفتند.»

حمام خون در پاییز

با رسیدن فصل پاییز و بازشدن مدارس، فعالیت‌های تروریستی منافقین نیز، افزایش یافت؛ آن‌ها که گمان می‌کردند حملات تروریستی ۷ تیر و ۸ شهریور باعث شکست نظام جمهوری اسلامی خواهد شد، حالا شاهد حمایت همه‌جانبه مردم از نظام بودند و این مسئله برای آن‌ها قابل تحلیل و فهم نبود.

درباره اقدامات منافقین طی پاییز ۱۳۶۰، بسیار تکان‌دهنده است؛ آن‌ها در ۱۴ مهرماه، به دبیرستان دخترانه سعدی در نزدیکی میدان احمدآباد، با مواد آتش‌زا حمله کردند به این بهانه که در این مدرسه، نمایشگاه دستاورد‌های دفاع مقدس برپا شده‌است!

چهار روز بعد از این ماجرا، در ۱۸ مهر ۱۳۶۰، دبستان شهید رزاقی در میدان احمدآباد نیز، به رگبار گلوله بسته شد تا جلوی فعالیت نمایشگاه دفاع مقدس در آن گرفته شود! در آبان‌ماه، منافقین به مسجد بعثت در کوی ۶۰۰ دستگاه مشهد حمله کردند؛ دلیل این حمله، فعالیت جوانان مذهبی در مسجد و افتتاح آن توسط حجت‌الاسلام محسن قرائتی بود.

خوشبختانه در هیچ‌کدام از این عملیات‌های تروریستی کسی به شهادت نرسید، اما منافقین، در پاییز ۱۳۶۰ مشهد هم، حمام خون به راه انداختند. گزارش‌های خراسان حاکی از شهادت دست‌کم ۷ نفر در اقدامات تروریستی و ترور‌های کور منافقین طی این مدت است؛ حسن بیناباجی (بسیجی)، احمد رستگارمقدم (خواربار فروش)، سیدجواد مدرس (دانش‌آموز) و محمدحسین رضایی (بسیجی) در زمره شهدای ترور مشهد در پاییز ۱۳۶۰ بودند؛ اما شاید وحشیانه‌ترین اقدام منافقین برای ترور شهروندان عادی مشهدی، در ۱۴ آبان سال ۱۳۶۰ رقم خورد؛ زمانی که به فاصله چند ساعت، سه نفر در خیابان راهنمایی مشهد، هدف ترور کور قرار گرفتند؛ ناصر علی‌احمدی (کارمند)، تقی ضروری (پاسدار)، صفرعلی عیدی (نانوا - بسیجی).

مجموعه اقدامات تروریستی منافقین، با تلاش نیرو‌های اطلاعاتی و جوان جمهوری اسلامی ایران و با حمایت‌های گسترده مردم به سرعت محدود شد. در زمستان سال ۱۳۶۰، دیگر رمق چندانی برای سازمان منافقین باقی نمانده بود. با هلاکت موسی خیابانی و تعدادی از سرکردگان سازمان منافقین که هنوز در ایران حضور داشتند، طی عملیات ۱۹ بهمن ۱۳۶۰، فعالیت‌های تروریستی به شدت محدود و از موج گسترده جنایات آن‌ها، تا حد زیادی جلوگیری شد.