کشف تازه دربارۀ رقصیدن موش‌ها! (ویدئو)
«نبینی شتر بر نوای عرب؛ که چونش به رقص‌اندر آرد طرب؟» به‌نظر می‌رسد که حالا دانشمندان این شعر از سعدی را به آزمون علمی گذاشته و آن را اثبات کرده‌اند.
فرادید | یک خواننده آمریکایی (میسی الیوت) در یکی از اشعارش با ریتمی که به‌واقع می‌تواند هر شنونده‌ای را وادار به جنب‌وجوش کند، می‌گوید که موسیقی مخاطب را از خود بی‌خود می‌کند. اکنون دانشمندان با نمایش به رقص درآمدنِ غریزی موش‌ها درست در لحظه پخشِ موسیقی، کشف کرده‌اند که موش‌ها هم در برابر ضرباتِ موزون هیچ مقاومتی نمی‌توانند بکنند.
به گزارش فرادید، پیش‌از‌این تصور می‌شد که این توانایی، یک تواناییِ انسانی است و دانشمندان می‌گویند این کشف درباره ذهن حیوانات و منشأ موسیقی و رقص دانشِ تازه‌ای در اختیار آن‌ها گذاشته است. دکتر هیروکازو تاکاهاشی از دانشگاه توکیو می‌گوید: «موش‌ها به طورِ ذاتی و غریزی ـ یعنی بدونِ آنکه هیچ نوع آموزشی دیده باشند یا قبلاً در معرضِ موسیقی قرار گرفته باشند ـ حرکاتی متناسب با آهنگ نمایش می‌دادند.»
او افزود: «موسیقی جذابیتِ زیادی برای مغز دارد و اثراتِ عمیقی روی احساسات و شناخت می‌گذارد.» با اینکه قبلاً مثال‌های زیادی از رقصیدنِ حیوانات با موسیقی نمایش داده شده بود ـ تیک‌تاک پر از این مثال‌هاست ـ این اولین‌باری است که این پدیده طی یک مطالعه علمی بررسی شده است.
در این مطالعه که در نشریه Science Advances منتشر شده است، به ۱۰ موش شتاب‌سنج‌های مینیاتوری و بی‌سیم وصل کردند که کوچک‌ترین حرکات سر آن‌ها را اندازه‌گیری کنند. آن‌ها سپس یک قطعه ۱دقیقه‌ای از سوناتِ دوپیانوی دوماژورِ موتزارت را با ۴ تمپوی (تندای موسیقی) مختلف شاملِ ۷۵ درصد، ۱۰۰ درصد، ۲۰۰ درصد و ۴۰۰ درصدِ سرعتِ اصلی پخش کردند. در این مطالعه ۲۰ مشارکت‌کننده انسانی هم حضور داشتند.
دانشمندان تصور می‌کردند که موش‌ها احتمالاً موسیقی سریع‌تر را ترجیح می‌دهند چرا که بدن‌شان، شاملِ ضربان قلب، با سرعتِ بیش‌تری کار خواهد کرد. نتایج نشان داد که هم موش‌ها و هم انسان‌ها در مقابلِ موسیقی‌ای در طیفِ بینِ ۱۲۰ تا ۱۴۰ ضربه در دقیقه ـ نزدیک به قطعه اصلیِ موتزارت با ۱۳۲ ضربه در دقیقه ـ مطلوب‌ترین هم‌گامیِ ضربی را داشتند که نشان می‌دهد «آن نقطۀ مطلوب لذت بردن» از ریتم در انسان و حیوان مشترک است.
این تیم تحقیقاتی هم‌چنین دریافت که موش‌ها و انسان‌ها در هنگامِ شنیدنِ ضرباهنگِ موسیقی سرشان را با ریتمی مشابه تکان می‌دادند و هر چه سرعتِ موسیقی بالاتر می‌رود تکان دادنِ سر هم کاهش پیدا می‌کرد. تاکاهاشی می‌گوید: «نتایج ما نشان می‌دهد که تندیِ بهینه برای همگام‌شدن با ضربان به ثابتِ زمانی در مغز بستگی دارد.»
این تیم اکنون می‌خواهند بدانند که سایر ویژگی‌های موسیقی مثلِ ملودی و هارمونی چگونه با پویاییِ مغز مرتبط است. تاکاهاشی می‌گوید: «استفاده از موسیقی برای زندگیِ شادتر علاقه‌مندیِ من به عنوانِ یک مهندس است.»
منبع: The Guardian
مترجم: عاطفه رضوان‌نیا
