کشف پرستشگاه یک فرقۀ باستانی در اسپانیا

فرادید | در خلال قرن نخست پس از میلاد، فرقه‌ای ظهور کرد که آیین‌های نسبتا مخفی و رازآلودش وقف پرستش ایزدی با نام میترا بود. خود رومیان این فرقه را با نام «اسرار میترا» می‌شناختند. این فرقه در سرتاسر امپراتوری روم گسترش یافته بود. پرستش این ایزد منشا هندی و ایرانی داشت، اگرچه سطح همخوانی این پرستش میان ایرانیان و یونانیان-رومیان مورد بحث است. روستای میترا یک روستای رومی است که قدمت آن به قرن نخست پس از میلاد باز می‌گردد و در شهر رومی لیکابروم واقع است. نام این روستا برگرفته از مجسمه‌ی «میترا د کابرا» است.

به گزارش فرادید ، نخستین حفاری رسمی در این روستا سال ۷۳-۱۹۷۲ انجام شد و حیاطی دارای یک برکه و چندین اتاق مجاور با کف موزاییکی کشف شد. حفاری‌های بعدی در سال ۱۹۸۱ منجر به کشف بقایای یک فضای کوتاه با سیستم گرمایش زیر کف و چندین سکه منقوش به تصویر فیلیپ عرب، دیوگلسین و والنتینیان دوم شد. حفاری‌های اخیر نیز به سرپرستی باستان‌شناسان دانشگاه مالاگا، دانشگاه کارلوس سوم و دانشگاه کوردوبا منجر به کشف بقایای پرستشگاهی شد که وقف میترا است و قدمت آن به قرن دوم پس از میلاد باز می‌گردد.

این پرستشگاه یک اتاق مستطیل‌شکل واقع در جنوب غربی یک سرای رومی است و اندازۀ آن ۷.۲ در ۲.۵ متر است. این پرستشگاه یک ورودی باریک دارد و چند پله که به محراب منتهی می‌شوند و در دو پهلوی محراب دو نیمکت سنگی قرار دارد. به عقیده‌ی باستان‌شناسان، عبادت‌کنندگان از این نیمکت‌ها برای نشستن و انجام مراسم و برگزاری جشن‌هایی به افتخار میترا استفاده می‌کردند. دیوار‌ها حاوی قطعاتی از آجر‌های رومی است. یکی از دیوار‌ها دو حفره دارد که احتمالا محل اتصال تاروکتونی (نقش‌برجسته‌ی میترا در حال کشتن گاو نر) بوده است.

یک لایه‌ی سوخته‌ی تیره نیز کف را پوشانده است که با بررسی دقیق‌تر مشخص شد بقایای متلاشی‌شده‌ی خوک‌ها، پرندگان و خرگوش‌ها است که شاید مدرکی از آشپزی در خلال ضیافت‌های آیینی باشد.

مترجم: زهرا ذوالقدر