دخترانی که در مقابل ختنه مقاومت کردند

هفدهم بهمن مصادف با ششم فوریه، روزی برای منع ناقص‌سازی جنسی زنان در نظر گرفته شده. قطع عضو جنسی، مثله‌سازی، ناقص‌سازی یا همان ختنه زنان (FGM)، شاید كمتر شنیده شده باشد و ممكن است به نظر برسد كه در دنیای جدید، دیگر خبری از آن نیست،‌ اما واقعیت این است كه هنوز هم در كشورهای زیادی این كار انجام می‌شود؛ با باورهای عرفی و مذهبی.

ایران هم از این باورها مستثنی نیست و با وجود این كه عده‌ زیادی در مناطق جنوب و غرب كشورمان، برای بازدارندگی از این عمل علیه زنان مبارزه و آگاهی‌رسانی می‌كنند، اما هنوز هم تا رسیدن به عدد صفر، راه درازی در پیش است. همانطور كه رایحه مظفریان، یكی از فعالان مبارزه با ختنه زنان، در گفتگو با خبرآنلاین تاكید می‌كند: با تمام تلاش‌های فعالان مدنی، به قانونی برای مبارزه با آن احتیاج داریم، لازم است ناقص‌سازی جنسی زنان از نظر قانونی ممنوع شود چون حتی یک قربانی هم زیاد است.

اما ختنه زنانه، به عنوان عملی كه نقض حقوق زنان است، همچنان قربانی می‌گیرد و در پیام امروز دبیر کل سازمان ملل متحد هم اشاره شد كه بیش از 200 میلیون زن و دختر در قید حیات، ختنه زنانه را در 30 کشور جهان درسراسر سه قاره تجربه کرده‌اند.

آنتونیو گوترز در پیامش تاكید كرده: در صورت عدم اقدام سریع و هماهنگ، بیش از 68 میلیون دختر دیگر تا 2030 در معرض این اقدام زیان‌آور قرار خواهند گرفت. با مشارکت سیاسی قوی، در چند کشور شاهد موفقیت هستیم اما این پیشرفت با توجه به رشد جمعیت کافی نیست و در صورت عدم اقدام ما، تعداد موارد افزایش خواهد یافت. توسعه پایدار نمی‌تواند بدون احترام کامل به حقوق بشر زنان و دختران محقق شود و هدف پنجم توسعه پایدار، با تمرکز بر برابری جنسیتی، خواستار حذف ختنه زنانه تا 2030 است.

برای پایان دادن به این مثله جنسی، دختران زیادی منتظر دیگران نمانده‌اند، خودشان دست به كار شده‌اند و در مقابل این اقدام مقاومت كرده‌ و می‌كنند؛ دخترانی كم‌ سن و سال با شجاعتی مثال‌زدنی.



سوفیا یكی از این دختران است كه هم ناقص‌سازی جنسی و هم ازدواج زودهنگام را در اتیوپی تجربه كرده است. او كه حالا 18 سال دارد و برای مبارزه علیه ختنه زنان فعالیت می‌كند، می‌گوید من یك مثال زنده و شاهد عینی از چنین اتفاق وحشتناكی هستم كه باید متوقف شود.

شارلین 17 ساله هم یكی دیگر از دخترانی است كه در كنیا در معرض مثله جنسی و ازدواج ناخواسته قرار گرفته است: «گفتم نه و از خانه فرار كردم.» او در مدرسه پناه گرفت و حالا یك فعال حمایت از حقوق كودكان است.

انیسه، پناهنده‌ای از سوریه در كشور مصر هم یكی از فعالان مبارزه علیه ختنه زنان است: «ناقص‌سازی جنسی زنان به طور سنتی در سوریه اجرا نمی‌شود، اما برخی پناهندگان این عمل را در مصر، که در آن گسترده است، پذیرفته‌اند و باید برای پایان دادن به آن تلاش كنیم».

فاطوما هم دختر 18 ساله‌ای است كه در اتیوپی برای ریشه‌كن كردن ختنه زنان تلاش می‌كند: «باید به خانواده‌ها آموزش داد تا با عواقب این كار آشنا شوند. من با خانواده و دیگر اعضای جامعه درباره علت و اثرات ختنه زنان حرف می‌زنم تا این كار هر روز كمتر و كمتر شود.»

تابیتا، دختر خوش‌شانسی است كه در كنیا، مورد حمایت خانواده‌اش قرار گرفته و از ختنه مصون مانده. با این حال، با واكنش‌های ناخوشایندی از جامعه و اطرافیانش مواجه و در نهایت برای حفظ امنتیش، به یك مركز نجات فرستاده شد. او كه حالا 15 سال دارد، یكی از فعالان مبارزه با ختنه زنان است.

فاطمه 13 سال دارد و در مصر زندگی می‌كند. او با وجود سن كم، موفق شده دیگران را مجاب كند كه دخترانشان را ختنه نكنند: «این كار زندگی زنان را تباه می‌كند، توانستم خواهرم را متقاعد كنم كه این كار را در حق دخترانش انجام ندهد و از این بابت خوشحالم.»

این دختران شجاع، به تغییر امیدوارند، به این كه سرنوشت نویسنده كتاب «گل صحرا»*، دیگر تكرار نشود، به این كه ششم فوریه سال دیگر و سال‌های دیگر، روزی نه برای مبارزه علیه نقص عضو جنسی زنان، بلكه روزی برای جشن گرفتن پایان ختنه زنان باشد.

* کتاب «گل صحرا» خاطرات واریس دیری، زنی سومالیایی است که در ۵ سالگی ختنه شده‌ است. دیری حالا نویسنده و سخنگوی حقوق زنان در آفریقاست و به عنوان سفیر سازمان ملل متحد در راه توقف ختنه زنان جهان فعالیت می‌کند. او که در ۱۲ سالگی از زندگی کوچ‌نشینی در صحرا و ازدواج اجباری فرار کرده‌است، در این کتاب گزارش می‌دهد که ختنه معمولاً در شرایط کاملاً ابتدایی به وسیله قابله یا زنی روستایی انجام می‌شود و از هیچ داروی بیهوشی برای این کار استفاده نمی‌شود. «کودکان صحرا» هم کتاب دیگری از واریس دیری به‌همراه روزنامه‌نگار کورینا میلبورن است که در تحقیقاتش میزان رواج ناقص‌سازی جنسی زنان در اروپا را نشان دادند.