فیلشاه؛ یک اتفاق تازه
ساخت انیمیشن بلند سابقه چندانی در سینمای ایران ندارد. سال‌ها به دلیل فقدان امکانات و نداشتن تکنولوژی‌های روز دنیا نمی‌توانستیم انیمیشن بلند سینمایی بسازیم. به همین دلیل نمی‌شود فیلشاه را با محصولات داخلی مقایسه کرد. از طرف دیگر قیاس فیلشاه با محصولات خارجی هم جفای بزرگی به فیلم است. فیلشاه با هر کیفیتی فرصتی مغتنم برای تماشاگر ایرانی است تا اتفاق تازه را در سینما‌ها تجربه کند.
کد خبر :
۵۳۳۱۱
بازدید :
۱۶۳۳
ساخت انیمیشن بلند سابقه چندانی در سینمای ایران ندارد. سال‌ها به دلیل فقدان امکانات و نداشتن تکنولوژی‌های روز دنیا نمی‌توانستیم انیمیشن بلند سینمایی بسازیم. به همین دلیل نمی‌شود فیلشاه را با محصولات داخلی مقایسه کرد. از طرف دیگر قیاس فیلشاه با محصولات خارجی هم جفای بزرگی به فیلم است.
کمپانی‌های هالیوودی سال‌هاست در ساخت انیمیشن فعال هستند و به خاطر همین تجربه زیاد است که آثار امروزشان انقدر جذاب است. با فیلشاه باید به عنوان اثری قائم‌به ذات برخورد کرد. نه باید آن را با محصولات فقیر و کم تعداد داخلی مقایسه کرد و نه باید فیلم را با آثار خوش ساخت خارجی در یک ترازو گذاشت. فیلشاه به لحاظ تصویری انیمیشن بدی نیست. تصاویر جذابی دارد. هنگامی که فیلم را روی پرده بزرگ تماشا می‌کنیم احساس نمی‌کنیم کارگردان فیلم کم‌فروشی کرده است.
کارگردان فیلشاه تمام تلاشش را کرده تا فیلشاه روی پرده بزرگ محصول فقیری به نظر نرسد. برای همین تمام تمرکز خود را روی طراحی بصری فیلم گذاشته. سعی کرده حیوانات و جنگل و دریا را طوری تصویر کند که مخاطب خردسال (به عنوان مخاطب هدف فیلم) از تماشای این تصاویر لذت ببرد.
کمپانی‌های هالیوودی سال‌هاست در ساخت انیمیشن فعال هستند و به خاطر همین تجربه زیاد است که آثار امروزشان انقدر جذاب است. با فیلشاه باید به عنوان اثری قائم‌به ذات برخورد کرد. نه باید آن را با محصولات فقیر و کم تعداد داخلی مقایسه کرد و نه باید فیلم را با آثار خوش ساخت خارجی در یک ترازو گذاشت. فیلشاه به لحاظ تصویری انیمیشن بدی نیست. تصاویر جذابی دارد. هنگامی که فیلم را روی پرده بزرگ تماشا می‌کنیم احساس نمی‌کنیم کارگردان فیلم کم‌فروشی کرده است.
کارگردان فیلشاه تمام تلاشش را کرده تا فیلشاه روی پرده بزرگ محصول فقیری به نظر نرسد. برای همین تمام تمرکز خود را روی طراحی بصری فیلم گذاشته. سعی کرده حیوانات و جنگل و دریا را طوری تصویر کند که مخاطب خردسال (به عنوان مخاطب هدف فیلم) از تماشای این تصاویر لذت ببرد.
سعی کرده آدم‌های بد داستان را به منطق کارتون نزدیک کند، از المان‌های جذابی هم برای نشان دادن این شخصیت‌ها استفاده کرده. خرچنگی که بر دست بریده اسفل است یا کلاه خود خارپشتی ابرهه نمونه‌ای از این المان‌های بصری جذاب هستند.
فیلشاه فیلم شادی است، یا بهتر است بگوییم سعی کرده شاد باشد. کاراکتر اصلی فیلم فیل خنگ و بامزه‌ای است که موقعیت‌های خنده‌دار فیلم به این شخصیت وابسته است. منتها مشکل بزرگ فیلشاه در فیلم‌نامه آن است.
فیلشاه فیلم شادی است، یا بهتر است بگوییم سعی کرده شاد باشد. کاراکتر اصلی فیلم فیل خنگ و بامزه‌ای است که موقعیت‌های خنده‌دار فیلم به این شخصیت وابسته است. منتها مشکل بزرگ فیلشاه در فیلم‌نامه آن است.
انیمیشن قالبی جذاب برای بیان داستان‌های قرآنی به زبانی شاد و مفرح است. می‌توان داستان‌های قرآنی و آموزه‌های دینی را به وسیله انیمیشن برای بچه‌ها ساده‌سازی کرد. منتها مشکل فیلشاه این است که داستان خودش را چندان ساده تعریف نمی‌کند. فیلم خیلی دیر راه می‌افتد. دقایق زیادی را تلف می‌کند تا به داستان اصلی که همان حمله سپاه ابرهه به خانه کعبه است برسد.
مشکل بعدی فیلشاه این است که بسیاری از سکانس‌های خودش را از انیمیشن‌های هالیوودی وام گرفته است. سکانس جشن تولد شادفیل مخاطب را یاد شیرشاه می‌اندازد و خود شادفیل و رابطه‌ای که با مادرش دارد شبیه دامبو است. آن مسابقه ابتدای فیلم من را یاد ریو انداخت -با این‌که شکل دو مسابقه با هم فرق می‌کند. این مسئله را می‌توان به حساب کم تجربگی کارگردان گذاشت.
مشکل بعدی فیلشاه در این است که داستانش را بسیار پیچیده تعریف می‌کند. مخاطب این انیمیشن کودکان خردسالی هستند که از پیچیدگی داستانی فیلشاه چندان سر در نمی‌آورند. این قضیه می‌تواند هدف اصلی سازندگان فیلم، که تعریف یک داستان قرآنی در قالب انیمیشن است را لوث کند. تماشاگر خردسال ربط شادفیل به ماجرای سپاه ابرهه را متوجه نخواهد شد. در واقع بعد از اتمام فیلم لازم است مخاطبان بزرگ‌سال یکبار دیگر داستان سپاه ابرهه را برای کودکان خود تعریف کنند تا آن‌ها متوجه اصل ماجرا شوند.
فیلشاه در ظاهر فیلم شاد و شلوغی است، اما فیلم نمی‌خنداند و سرگرم نمی‌کند. فیلم کلی صحنه شلوغ درگیری دارد. تعدد این صحنه‌ها باعث می‌شود تماشاگر خردسال خیلی زود خسته شود. فیلشاه بیشتر از آن‌که شادی را در داستان بیان کند آن را در تصاویر می‌سازد.
مشکل بعدی فیلشاه این است که بسیاری از سکانس‌های خودش را از انیمیشن‌های هالیوودی وام گرفته است. سکانس جشن تولد شادفیل مخاطب را یاد شیرشاه می‌اندازد و خود شادفیل و رابطه‌ای که با مادرش دارد شبیه دامبو است. آن مسابقه ابتدای فیلم من را یاد ریو انداخت -با این‌که شکل دو مسابقه با هم فرق می‌کند. این مسئله را می‌توان به حساب کم تجربگی کارگردان گذاشت.
مشکل بعدی فیلشاه در این است که داستانش را بسیار پیچیده تعریف می‌کند. مخاطب این انیمیشن کودکان خردسالی هستند که از پیچیدگی داستانی فیلشاه چندان سر در نمی‌آورند. این قضیه می‌تواند هدف اصلی سازندگان فیلم، که تعریف یک داستان قرآنی در قالب انیمیشن است را لوث کند. تماشاگر خردسال ربط شادفیل به ماجرای سپاه ابرهه را متوجه نخواهد شد. در واقع بعد از اتمام فیلم لازم است مخاطبان بزرگ‌سال یکبار دیگر داستان سپاه ابرهه را برای کودکان خود تعریف کنند تا آن‌ها متوجه اصل ماجرا شوند.
فیلشاه در ظاهر فیلم شاد و شلوغی است، اما فیلم نمی‌خنداند و سرگرم نمی‌کند. فیلم کلی صحنه شلوغ درگیری دارد. تعدد این صحنه‌ها باعث می‌شود تماشاگر خردسال خیلی زود خسته شود. فیلشاه بیشتر از آن‌که شادی را در داستان بیان کند آن را در تصاویر می‌سازد.
جذابیت تصویر بد نیست، منتها مسئله اینجاست که این تصاویر به داستان خوبی تکیه نداده‌اند. نویسندگان فیلشاه نتوانسته‌اند داستان خود را کودکانه تعریف کنند. این بزرگترین مشکل فیلشاه است. فیلشاه به احتمال زیاد خواهد فروخت و بچه‌ها به تماشای آن خواهد نشست. به هر حال تماشای انیمیشن روی پرده بزرگ اتفاق جذابی است.
کودکانی که سال‌هاست به تماشای انیمیشن روی صفحه تلویزیون عادت کرده‌اند از تماشای کارتونی روی پرده عریض لذت خواهند برد. اما مشکل فیلشاه در این است که نمی‌تواند کودکان را به عنوان مخاطب هدف درگیر داستان کند.
فیلشاه نشان می‌دهد برای ساخت یک انیمیشن جذاب و تمام عیار صرفاً تکنولوژی و امکانات کافی نیست. باید هنر داستان‌گویی را هم بلد باشیم. مشکل فیلشاه بیش از آن‌که به مسائل فنی مربوط باشد به داستان آن مربوط است.
فیلشاه نشان می‌دهد برای ساخت یک انیمیشن جذاب و تمام عیار صرفاً تکنولوژی و امکانات کافی نیست. باید هنر داستان‌گویی را هم بلد باشیم. مشکل فیلشاه بیش از آن‌که به مسائل فنی مربوط باشد به داستان آن مربوط است.
نویسندگان نتوانسته‌اند داستان خود را با منطق ذهنی یک کودک تعریف کنند. برای نوشتن فیلم‌نامه ایرادی ندارد از انیمیشن‌های خارجی گرته‌برداری کنیم. مثلاً چندین بار تماشای درون/بیرون برای سازندگان فیلشاه لازم است تا خوب یاد بگیرند چطور داستانی پیچیده را ساده تعریف کنند. اگر انیمیشن‌های خارجی انقدر جذاب از کار در می‌آیند در وهله اول به خاطر هنر قصه‌گویی آن‌هاست. تصاویر در واقع مکمل داستان‌های جذاب آن انیمیشن‌ها است.
فیلشاه یک تجربه تازه در سینمای ایران است. تجربه‌ای که با تمام ضعف‌هایش برای سینمای ایران لازم است. باید انیمیشن را جدی گرفت تا پیشرفت کند. فیلشاه با هر کیفیتی فرصتی مغتنم برای تماشاگر ایرانی است تا اتفاق تازه را در سینما‌ها تجربه کند. به عنوان مخاطب باید قدر این فرصت‌ها را بدانیم تا سینمای ایران در تمام زمینه‌ها رشد کند.
فیلشاه یک تجربه تازه در سینمای ایران است. تجربه‌ای که با تمام ضعف‌هایش برای سینمای ایران لازم است. باید انیمیشن را جدی گرفت تا پیشرفت کند. فیلشاه با هر کیفیتی فرصتی مغتنم برای تماشاگر ایرانی است تا اتفاق تازه را در سینما‌ها تجربه کند. به عنوان مخاطب باید قدر این فرصت‌ها را بدانیم تا سینمای ایران در تمام زمینه‌ها رشد کند.
منبع: رویداد 24
۰
