همه چیز درباره تویوتا آیگو 2018

فرادید | مدت‌های مدیدی است که بازار خودروهای وارداتی ایران از وجود یک هاچ‌بک مدرن و آپشنال اما جذاب و کم‌مصرف محروم مانده و فقدان عرضه محصولات اینچنین موجب شده تا خریداران به سمت اتومبیل‌های قدیمی‌تر متمایل شوند. تا پیش از سال 96 و تغییر و تحولات تعرفه‌ای، بازار خودروهای وارداتی پیوسته با عرضه مدل‌های جدید رونق می‌گرفت اما فعلا تنها گزینه‌های موجود در کلاس مینی هاچ‌بک‌های شهری هیوندای آی10 مدل 2017، کیا پیکانتو مدل 2016 و میتسوبیشی میراژ مدل 2017 هستند.

به گزارش فرادید ، تویوتا خودروساز ژاپنی اخیرا از طریق نماینده رسمی خود در ایران اقدام به واردات چند مدل جدید نموده که یکی از آنها تویوتا آیگو 2018 است. این مینی خودروی ژاپنی که مشخصات فنی مشابه با محصولات پژو و سیتروئن تولید می‌گردد، از ابتدای سال 97 در لیست فروش واردکننده قرار گرفته و طبق شنیده‌ها در محدوده قیمتی 90 تا 100میلیون تومان قیمت‌گذاری شده است. این یعنی کلاس سوپرمینی‌ها پذیرای یک میهمان تازه است.

اینجا در فرادید ضمن بررسی پیشینه، میزان فروش جهانی، مهم‌ترین بازارها و پایگاه‌های تولید و مونتاژ این هاچ‌بک ژاپنی، به بررسی کامل تویوتا آیگو پرداخته و سپس در خلال مقایسه با محصولات هیوندای، کیا و میتسوبیشی در این کلاس، وضعیت فروش و ارزش خرید این اتومبیل محبوب به ایران در سال 97 را بررسی می‌کنیم.

تاریخچه
تویوتا هیچ‌گاه در زمینه ساخت مینی‌خودروهای شهری اقتصادی انگیزه و اشتیاقی از خود بروز نداده است. این را می‌توان از بدو تولید مدل آیگو که تنها مینی خودروی سازنده بزرگ ژاپنی است به خوبی فهمید. تویوتا در یک مشارکت سه جانبه تلاش کرد به جای خلق یک پلتفرم اختصاصی برای محصولات اینچنینی، به کمک پژو و سیتروئن محصولی متوسط و مناسب برای خریدارانش در این کلاس مهیا کند. نتیجه کار در تابستان سال 2005 میلادی (بهار سال 1384 خورشیدی) رونمایی شد.

نخستین تجربه سواری با آیگو نشان داد نسل نخست این خودروی ژاپنی، محصولی به غایت جذاب است که با بهترین نمونه‌های این کلاس فاصله چندانی نداشته و به لطف داشتن نشان تویوتا، حرف ‌های بسیاری برای گفتن دارد. این خودرو آنقدر عملکرد مناسبی از خود در بازار اروپا نشان داد که حتی بر دو برادر دیگرش یعنی سیتروئن سی1 و پژو 107 هم برتری یافته و جای آنها را در بسیاری از بازارها گرفت. آیگو که ایده ساخت آن از یک انیمیشن ژاپنی گرفته شده، در نسل جدید همچنان از معماری و مهندسی پژو سیتروئن استفاده می کند اما در بخش طراحی هویت مستقلی یافته و کیفیت پرداخت بهتری در مقایسه با دو همتای دیگرش دارد.

فروش جهانی
آیگو نسل اول در یک بازه زمانی 9 ساله از میانه 2005 تا اواخر 2014 فروشی بالغ بر 700 هزار دستگاه را تنها در اروپا از خود به جای گذاشت. این خودرو در نسل اول و دوم به بازار آمریکا یا چین ارسال نشده و عمده فروش خود را مدیون خریداران مشتاق قاره سبز است. در عین حال، فروش این خودرو در نسل دوم از اواخر سال 2014 تا هم‌اینک ادامه داشته که تویوتا تا پایان سال 2017چیزی نزدیک به 255 هزار دستگاه از این مدل را به فروش رسانده است.

محبوبیت
در بین بیش از 15 مدلی که در بازار جهانی در کلاس مینی هاچ‌بک‌های شهری وجود دارد، تویوتا آیگو وضعیتی خوب و رو به رشد دارد. محبوب‌ترین خودروی این کلاس در بازار اروپا با اختلافی ناچیز از بین تولیدات رنو، هیوندای، فولکس‌واگن و فیات بوده که فروشی چشمگیر را عاید سازندگان خود می‌کنند. جالب است بدانید که رنو توئینگو، هیوندای آی10، فولکس‌واگن آپ و فیات 500 به ترتیب با فروشی به میزان 260، 265، 301 و 550 هزار دستگاه از ستون‌های اصلی فروش سازندگان خود در بازار اروپا به حساب می‌آیند.

پایگاه‌ تولیدی
در کنار دو محصول دیگر این پلتفرم یعنی پژو 108 و سیتروئن سی1، تویوتا آیگو در تاسیسات مشترک این خودروسازان در جمهوری چک (TPCA) مونتاژ شده و طبق آخرین استانداردهای خودرویی اتحادیه اروپا به دست مشتریان در اقصی نقاط جهان می رسد. مجموع تولیدات سالانه این واحد صنعتی که در ناحیه کالین ایالت بوهمیان کشور چک ساخته شده چیزی بالغ بر 260 هزار دستگاه بوده در حالی که مجموعا 3200 کارگر نیز در این واحد صنعتی کار می‌کنند. لازم به یادآوری است که تاسیسات کالین از سال 2002 با سرمایه گذاری مشترک 50-50 دو مجموعه تویوتا و پژو-سیتروئن تاسیس شده و این منطقه را به یکی از قطب‌های صنعتی اروپای شرقی تبدیل کرده است. این کارخانه بزرگ موفق شده تا میانه سال 2017 بیش از 3 میلیون دستگاه از مدل آیگو را در طول 12 سال به سرتاسر جهان صادر کند.

معرفی تویوتا آیگو مدل 2018
به منظور سهولت در رانندگی روزمره در مسیرهای شهری، مهندسین شرکت تویوتا طرحی را در میانه سال 2001 با کد بی0 و به کمک سازنده بزرگ فرانسوی حوزه خودرو یعنی پژو سیتروئن آماده کردند که نتیجه آن تولید یک مجموعه 3 گانه از خودروهای شهری کوچک با فرم بدنه هاچ‌بک، ویژگی مصرف اقتصادی، تولید اندک آلاینده و سواری نرم و راحت بود. آیگو نامی بود که تویوتا برای محصول تازه خود انتخاب کرد و از قضا خیلی سریع در اروپا محبوب شد.

با اینکه فراخوان بزرگ این خودرو به منظور رفع نقص سیستم ترمز موجب شد ادکی به وجهه عمومی آیگو لزمه وارد شود ولی در نهایت این محصول ژاپنی توانست جایگاه خود را در بازار اروپا تثبیت کند. نام این محصول برگرفته از یک شخصیت کارتونی مشهور و جذاب برای کودکان ژاپنی است. در عین حال تویوتا دلیل برگزیدن این عنوان برای آیگو را تاکید روی آزادی و تحرک بالای این خودرو عنوان کرده است. نسل اول آیگو ظاهری نزدیک به پژو 107 داشت اما تویوتا سعی کرد در نسل دوم این خودرو که از سال 2014 وارد بازارهای جهانی شده، روحی تازه در کالبد آیگو بدمد.

آیگو وارد شده به ایران از همین نمونه بوده و به جلوپنجره مشهور ایکس، رینگ و لاستیک اسپورت، رنگ‌های جذاب برای رینگ، جلوپنجره، آینه‌ها و فضای داخلی، سیستم‌های فناوری و اطلاعات-سرگرمی مدرن و یک موتور 1 لیتری توربو مجهز است. آیگو هاچ‌بکی موتور جلو، دیفرانسیل جلو و بنزینی است که قیمتی در محدوده 10 تا 15 هزار دلار دارد که در دو گونه 5 درب و سه درب تولید شده و فعلا نمونه 5درب آن با هدف رقابت با میتسوبیشی میراژ و هیوندای آی10 به کشور وارد شده است.

طراحی بدنه
«برو از خودت لذت ببر»؛ این عنوان شعاری است که تویوتا هنگام معرفی نسل جدید آیگو در نمایشگاه خودرو ژنو آن را ویژگی کلیدی طراحی نسل جدید مینی هاچ‌بک خود عنوان کرد که به نظر چندان هم بیراه نیست. آیگو در نسل دوم با وجود ابعاد کوچک بدنه، خودرو لذتبخشی است که این مورد را باید مدیون طراحی خوب این محصول دانست.

یکی از ویژگی‌های بارزی که طراحان برای کلاس مینی اتومبیل‌ها در نظر می‌گیرند، فرم خاص بدنه است که در اغلب خودروهای موجود در این کلاس به منصه ظهور رسیده و تقریبا هیچ دو خودرویی را نمی‌توانید پیدا کنید که از فرمی مشابه و همسان برای محصول اختصاصی خود استفاده کرده باشد.

تویوتا نیز با عنایت به این موضوع، سعی کرده نسل دوم آیگو را با ظاهری نزدیک به محصولات دیگرش طراحی کند و از عناصر اختصاصی خود من جمله زبان طراحی مخصوص در بدنه آیگو بسیار استفاده کرده است. یکی از مهم‌ترین نکات موجود در طراحی آیگو فرم جلوپنجره ایکس است که با کمک رنگ مشکی، خطوط زنده بدنه و یک سپر دو تکه همه چیز را به نشان تویوتا ختم می‌کند. در عین حال این طرح با قرارگرفتن در جلو خودرو، چراغ‌های آیگو را همانند چشم موجودی زنده، بااحساس ترسیم نموده و در نخستین نگاه نظر بیننده را به خود جلب می‌کند.

چراغ‌های کوچک و تیز جلو با دی‌لایت‌های نواری براق، دو چراغ‌ مه‌شکن گرد در کناره ورودی هوای بزرگ سپر جلو و دو نوار عرضی روشنایی در دوسوی سپر دیگر عنصر تشکیل‌دهنده نمای خودرو هستند ضمن اینکه خط عرضی بدنه که به شکلی تیز از چراغ‌های عقب روی بدنه آوار شده و تا میانه درب جلو هم کشیده شده حسی از قدرت را به بیننده القا می‌کند.

قرارگیری چرخ‌ها در 4گوشه بدنه کمک کرده تا این خودروی کوچک پایداری بالاتری داشته و فرم بدنه اسپورت باشد. چراغ‌های نواری و عمودی عقب هم با در تلاقی با چارچوب مشکی شیشه عقب و شیشه‌های کناری، حس جالبی را انتقال می‌دهد. تویوتا سعی کرده به جای استفاده از خطوط بسیار زیاد در بدنه، به کمک رنگ، خشونت و جاذبه آیگو را بالاتر ببرد و البته در این کار موفق عمل کرده است.

نمای داخلی
برخلاف بسیاری از خودروهای این کلاس که در فضای داخلی، از طرحی عامه‌پسند و تکراری استفاده کرده‌اند، تویوتا به سراغ تحول و تغییر رفته و فضایی جذاب را برای سرنشینان اندک آیگو فراهم کرده است. رنگ‌های جیغ و جذاب، فرم‌ بدیع و احجام جدید در کنار سهولت استفاده از امکانات سه ویژگی کلیدی اتاق آیگو بوده که مصداق بارز آن را می‌توان در داشبورد خودرو دید.

ترکیب رنگ‌های مشکی پیانو بلک و قرمز فراری با زمینه خاکستری موجب شده تا نشستن پشت فرمان آیگو جذاب و دل کندن از اتاق خودرو سخت باشد. در نمونه‌های ارزان، داشبورد دو رنگ بوده و یک نمایشگر ساده در بالای کنسول جا خوش کرده است. مواد به کاررفته در اتاق ابدا گران قیمت نیستند و پلاستیک عمده فضای اتاق را در برگرفته است. با این حال، تویوتا هنوز هم استاد استفاده از مواد ارزان با طرح لوکس در اتاق محصولاتش است.

در نمونه فول اما زرق و برق اتاق بیشتر است گرچه شما هرگز مثل انواع اروپایی با انبوهی از دکمه‌ها و ادوات در داشبورد خودرو مواجه نمی‌شوید. در واقع داشبورد آیگو به جز چند دکمه، دو کلید گردان، یک صفحه لمسی بزرگ و یک ورودی هوای کشیده و باریک، داشبورد چیز زیادی برای عرضه ندارد و ارگونومی (سهولت استفاده از اشیا) حرف اول و آخر را در اتاق آیگو می‌زند. صفحه پشت فرمان یک دایره بزرگ با فرمی جذاب و نورپردازی دو رنگ جالب است که یک نمایشگر ساده را در در مرکز خود داشته و اطلاعات مناسب و کافی را در اختیار راننده قرار می‌دهد.

به لطف شیشه‌های عریض سرتاسر اتاق، نور به میزان کافی به کابین رسیده و راننده احاطه خوبی به اطراف دارد. در نمونه فول، رودری‌ها به غیر از پلاستیک با یک نوار رنگی عریض تزئین شده و جاذبه بیشتری دارند. ضمنا ادوات گردان سیستم تهویه مطبوع هم به حالت دیجیتالی درآمده و بهبود قابل ملاحظه‌ای در طرح نهایی داشبورد ایجاد می‌کنند. خوشبختانه به غیر ازمحفظه داشبورد، چند جای مختلف در اتاق تعبیه شده تا وسایل سرنشینان در آن جای گیرد.

ابعاد و گنجایش
این خودرو با ورود به بازار ایران، لقب کوچکترین اتومبیل موجود در کشور را به خود اختصاص داده است. آیگو با طول، عرض و ارتفاعی به میزان 3.45، 1.61 و 1.46 متر، دقیقا هم‌اندازه پراید 111 بوده با این تفاوت که فضای اتاق بزرگتری داشته و گنجایش کابین هم‌پای بهترین‌های این رده خودرویی است. فاصله بین دو محور این خودروی ژاپنی با حدود 2.35 متر، هم‌اندازه هیوندای آی10 و کیا پیکانتو بوده و میزان مناسبی است.

در نگاه اول شاید اینطور تصور شود که آیگو اتومبیلی بسیار کوچک است که این گزاره تا حدی درست بوده ولی طراحی اتاق طوری صورت گرفته که حداکثر استفاده از فضا ممکن شود و برای 4 سرنشین جای مناسبی فراهم گردد. محفظه بار خودرو با حجمی معادل 250 لیتر می‌تواند پذیرای بخشی از وسایل راننده و سرنشینان باشد. ضمنا اتاق طوری طراحی شده که سرنشینان عقبی بتوانند تجربه مناسبی را هنگام سفرهای درون شهری از آیگو به دست آورند.

وضعیت فنی
یک موتور بنزینی 3 سیلندر یک لیتری، و یک نمونه 1.2 لیتری از سری پیور تِک (PureTech) تنها گزینه‎‌های تویوتا برای خریداران آیگو هستند. نمونه 1 لیتری تنفس طبیعی با قدرتی معادل 68 اسب بخار، در هر صد کیلومتر تنها 4لیتر سوخت مصرف کرده و کمتر از 97 گرم در هر کیلومتر آلاینده تولید می‌کند. شتاب 0 تا صد این نمونه از آیگو 14 ثانیه بوده و با توجه به وزن 850 کیلوگرمی آیگو، بیشینه سرعتی که راننده می‌تواند با این موتور به دست آورد حدود 165 کیلومتر است.

موتور دوم که حجم بیشتری داشته و با کمک سامانه توربوشارژر قدرت بالاتری را ارئه می‌کند، با حجم دقیق 1199 سی‌سی بیش از 108 اسب بخار قدرت داشته و ضمن کسب استاندارد یورو6، در کمتر از 9 ثانیه به سرعت 100 کیلومتر در ساعت می‌رسد ضمن اینکه بیشینه سرعت آیگو در این مدل 189 کیلومتر در ساعت است. مصرف سوخت این موتور به صورت ترکیبی 5لیتر و میزان انتشار آلاینده آن در هر کیلومتر حدود 110 گرم است. هر دو این موتورهای با استاندارد روز دنیا یعنی یورو 5 و یورو 6 تولید شده و در زمره پاک‌ترین موتورهای شرکت ژاپنی تویوتا به حساب می‌آیند.

امکانات
شیشه‌ها و آینه‌های برقی، سیستم ردیاب جهانی موسوم به ایکس ناو (x-nav)، شش کیسه هوای ایمنی، صندلی‌های چرمی، رینگ و لاستیک 15 اینچی، صفحه لمسی 7 اینچی، تریم رنگی اختصاصی برای زیرسپر جلو و عقب، آینه و جلوپنجره و فضای اتاق، دی لایت، سیستم تهویه مطبوع اتوماتیک، سیستم هوشمند ورود بدون کلید و استارت دکمه‌ای، سیستم کنترل پایداری بدنه (VSC)، سیستم ترمز ضدقفل (ABS)، سیستم استارت کمکی (HAC)، صندلی ایزوفیکس و دوربین دید عقب از جمله امکانات مدل کوچک آیگو هستند.

ایمنی
این خودروی ژاپنی در تست‌های سختگیرانه موسسه اروپایی انکپ در سال 2014 توانسته نمره خوب و امتیاز 4 ستاره را دریافت کند. ضمن اینکه آیگو در تست‌های این موسسه در زمینه حفاظت از جان سرنشینان جلو و کودکان صندلی عقب تا 80 درصد موفق عمل کرده و خودرویی ایمن با سطح استحکام بالای بدنه است.

وضعیت بازار
به نظر می‌رسد با توجه به خروج کامل کیا پیکانتو از بازار، مشکلات پیش آمده بر سر راه مونتاژ گسترده هیوندای آی10 و نیز عدم اقبال عمومی در بازار ایران به میتسوبیشی میراژ، تویوتا آیگو گزینه جدید و جذابی برای خریداران ایرانی است که می‌تواند در محدوده قیمتی کمتر از 100 میلیون تومان فروش مناسبی را به دست آورده و طیفی از رانندگان شهری مثل زنان و دختران جوان یا خانواده‌های نسبتا مرفه و کوچک را به سمت خود جذب کند.