چرا دختران ایرانی فوتبال چمنی بازی نمیکنند؟
در مدارس ایران به شکل اتوماتیک، دختران بلندقد جذب والیبال و بسکتبال میشوند. در مدارس شهرهای بزرگ، این ماجرا تشدید هم میشود. برای دختران به لحاظ فیزیکی قویتر مناطق مرفه، فوتبال چمنی "تابو" محسوب میشود.
کد خبر :
۵۶۶۲۷
بازدید :
۳۶۴۴
کمال بردبار | این دسته کوچک سفید پوشهای کوچک اندام را ستایش میکنیم. این دسته کوچک فوتبالیستهای دختر که برای دومین بار پیاپی قهرمان آسیا شدند. فرزانه، طاهره، لیلا، فاطمه، سارا، فرشته، فرشته، فاطمه، مهسا، نسیمه، نسترن، فهیمه، فاطمه و آرزو. دخترانی که ازبکستان و ترکمنستان را در دور گروهی و چین و ویتنام را در مراحل حذفی شکست دادند و به فینال رسیدند و در بازی پایانی با نتیجه قاطع ۵ بر یک ژاپن را شکست دادند.
آن هم با گلهایی به غایت زیبا و تکنیکی و چه سبکبالانه و بی ریا همدیگر را در آغوش میگرفتند و شادی هایشان را با هم تقسیم میکردند. دختران کوچک بلند همت سرزمین ما. برایشان فرش قرمز پهن کنید. برای این قهرمانان عصر عسرت. فرشته کریمی که پرارزشترین بازیکن مسابقات شد. و فاطمه اعتدادی و سارا شیربیگی با ۹ گل زده به شکل مشترک خانم گل مسابقات شدند.
چرا این استعدادهای تکنیکی و ناب و این فهم قوی از فوتسال، در مسابقات چمنی موفق نیستند؟ حضور تیمهای فوتبال زنان ما در مسابقات چمنی معمولا با شکستهای سنگین روبه رو میشود.
حتی دو سال پیش تیم قهرمان فوتبال ایران با چند یار کمکی به ملاقات سوئد رفت و در همان نیمه اول ۷ گل از حریف درشت و قوی دریافت کرد و در نیمه دوم شانس آورد که مشمول مهمان نوازی حریف خوش قدوقامت اسکاندیناویایی شد. بگذارید برایتان رازی را نقل کنم: اگر در فوتسال، سرعت و تکنیک ارزش بالاتری از قدرت بدنی دارد؛ در زمین چمن، قدرت بدنی و قد و قواره عناصر بسیار مهمی هستند.
در مدارس ایران به شکل اتوماتیک، دختران بلندقد جذب والیبال و بسکتبال میشوند. در مدارس شهرهای بزرگ، این ماجرا تشدید هم میشود. برای دختران به لحاظ فیزیکی قویتر مناطق مرفه، فوتبال چمنی تابو محسوب میشود.
این دختران ترجیح میدهند در راستای خواستههای والدین خود، بخت خود را در والیبال و بسکتبال و البته تنیس و اسکی بیازمایند. پس فوتبال چمنی بانوان در محدوده دختران کوتاهتر و به لحاظ فیزیکی ضعیفتر محصور شده است.
لیگ فوتبال بانوان هم چاره کار نیست. در ورزشی مثل فوتبال چمنی، قدرت بدنی عنصر بسیار مهمی است و با توجه به بی اعتنایی ملموس به تمرینات ورزشی در دبیرستانهای دولتی دخترانه و دبیرستانهای واقع در شهرستانها و محلات متوسط رو به پایین شهرهای بزرگ (که عمدتا پایگاه مشتاقان فوتبال چمنی در میان دختران هم هستند)، تیمهای فوتبال ما از ضعف قوای بدنی رنج میبرند.
فوتبال دختران به آن مخزن عظیم و جوشان فوتبال محلات در عرصه پسران هم وصل نیست و در واقع، با مجموعهای از اشتیاقهای پراکنده، در بدنهایی ناآماده در سراسر کشور رو به رو هستیم. (البته حساب فوتبال سالنی از این میان جداست که با همان تکنیک و ظرافت دختران ایرانی کفایت میکند).
منبع: روزنامه هفت صبح
۰