چرا کسی به فکر نسلها نیست؟
آیا تلاش برای رسیدن به رفاه در ژن نسلها بهجای هرچه آرمانگرایی ننشسته است؟ دودمان ما اکنون به نسلی رسیده که مشکل رفاه دارد، مشکل کار و مشکل اختلاف طبقاتی دارد. چرا کسی به فکر نسلها نیست؟
کد خبر :
۵۶۷۸۳
بازدید :
۱۴۵۱
لیلی فرهادپور | چندسال پیش در فیلمی که نه اسمش یادم هست و نه رسمش (فقط یادمه از این فیلمهای موجنویی اروپایی بود)، زنی در حال یادگیری تابلوهای هشدار رانندگی بود که رسید به تابلوی هشدار: «خطر ریزش کوه».
شاکی شد و گفت: «خب به منِ راننده چه ربطی دارد؟! کوه اگر ریزش کند چه کاری از دست من برمیاد؟ مگر میتوانم جلوی ریزش کوه را بگیرم یا خودم را نجات بدهم؟» راست میگفت!
آدم در مقابل تابلوی هشدار «خطر ریزش کوه» اصولا چه کاری از دستش برمیآید؟ حالا حکایت ماست و خطر جنگ و تحریم. ما فقط یک کار از دستمان برمیآمد و آن هم رأیدادن به تنشزدایی بود که رأی دادیم. اگر میانگین سن رأیدادن را در دوره جمهوری اسلامی ۱۶ یا ۱۷ سالگی بگیریم، الان دیگر نسل سوم است که پای صندوقهای رأی خواهد رفت. خودش میشود یک دودمان.
دیشب به تماشای نمایش «دودمان» به نویسندگی و کارگردانی «فرزاد باقری» در تماشاخانه ارغنون رفتم؛ یک کار رئالیستی کامل، با بازیهای خیلی خوب؛ قصه خوب.
ریتم خوب و داستانی که دستآخر خونبهجگرمان میکند و هرچه در صحنههای اول نمایش خندیدیم، روی صورتمان میماسد.
پدری که راننده کامیون است و قاچاق تریاک میکند، پسری که کارمند دونپایهای است و چک کارمندیاش دست رباخوار افتاده و مجبور به قاچاق بقیه محموله پدر میشود و دستآخر نوه خانواده که....
دهه ۶۰ اوج اعدام قاچاقچیان تریاک بود و حالا پسران این قاچاقچیان اعدامی، بزرگ شدهاند و شاید تابهحال خودشان فرزندی هم داشته باشند، اما آیا اعدام پدر درس عبرت بود برای این خانوادهها یا دودمانها را بر باد داده است؟ آیا تلاش برای رسیدن به رفاه در ژن نسلها بهجای هرچه آرمانگرایی ننشسته است؟ دودمان ما اکنون به نسلی رسیده که مشکل رفاه دارد، مشکل کار و مشکل اختلاف طبقاتی دارد.
دو ایستگاه مترو کافی است که برسی بالای شهر و اتومبیلهایی را ببینی که هرکدامشان میتواند هزینه مسکن و تحصیل حداقل یک نفر را تأمین کند.
از دیشب تا به حال دودمان «فرزاد باقری» بدجوری ذهن مرا به خود مشغول کرده است، حتی بیشتر از سیرک «به وقت شام» در مجتمع کوروش. حتی بیشتر از فرجام برجام و جنگافروزی اسرائیل و بالارفتن نرخ ارز.
چرا کسی به فکر نسلها نیست؟ چشم به هم بزنیم، فرزندان دهه ۹۰ به سن کسبوکار و زندگی میرسند. چه میماند برای آنها. عاقبتی که نویسنده نمایش دودمان برای نوه خانواده ترسیم کرده بود مرا ترساند.
لرزیدم و از خودم پرسیدم فیلتر تلگرام و دلار هفتهزارتومانی واقعا مشکل ماست؟ چرا کسی به فکر نسلها نیست؟
۰