ساعد سهیلی؛ بیشتر از حقم گرفتهام
اغراق نیست اگر «لاتاری» را چالش برانگیزترین نقش ساعد سهیلی بدانیم. پیشتر او را در شمایل مختلف دیده بودیم، ولی شخصیت امیرعلی ویژهتر از بقیه است. جوان عاشق پیشهای که نامزدش را از دست میدهد و چشمش بر حقایقی تلخ باز میشود.
اغراق نیست اگر «لاتاری» را چالش برانگیزترین نقش ساعد سهیلی بدانیم. پیشتر او را در شمایل مختلف دیده بودیم، ولی شخصیت امیرعلی ویژهتر از بقیه است. جوان عاشق پیشهای که نامزدش را از دست میدهد و چشمش بر حقایقی تلخ باز میشود.
امیرعلی بعد از عشق، فراق و سرخوردگی، دست به انتقام میزند و سهیلی باید حالتهای مختلف شخصیت را در فیلمی یک ساعت و نیمه به تصویر بکشد. از سهیلی درباره این تجربه و روند کاری سالهای اخیرش پرسیده ایم؛ پاسخهایی که داده بیانگر راز موفقیت چشمگیر این بازیگر است.
ساعد سهیلی آرام آرام به محبوبیت رسید و خوب هم از این عنوان دفاع کرد. این مسئله را گره بزنیم به «لاتاری» که خودت نقش جوان اولش را بر عهده داشتی. اولین مواجهه ات با فیلمنامه چطور بود؟
من فرانسه بودم، فیلمنامه را که خواندم هیجان زده شدم و همان لحظه به آقای مهدویان زنگ زده و گفتم چه فیلمنامه خوبی است. البته فیلمنامه اول با نسخه نهایی مقداری تفاوت دارد که به خاطر پروانه ساخت، آقای مهدویان در آن تغییر ایجاد کرد و اصلا پایانی دیگر نوشت. در هر صورت فیلمنامه برایم غافلگیرکننده بود.
شخصیت امیرعلی به خاطر موقعیتهای مختلفی که دارد، برای تو چالش برانگیز بوده. ابتدا با یک جوان فقیر عاشق پیشه مواجهیم، مرحله بعد جدایی است. بعد ماجراهای گم شدن نامزدش، خبر کشته شدن، شائبه تجاوز و در آخر انتقام مطرح میشود. نشان دادن احساسهای مختلف در فیلم سخت بود؟
معنی این جمله را خوب درک میکنم که میگویند بازیگر نباید خیلی پرکار باشد. واقعا اگر قرار است بازیگر انرژی کامل برای فیلم بگذارد، سالی بیش از دو فیلم بازی کردن کار خیلی سختی است. «لاتاری» فیلم سختی بود و این که به نظر خیلیها موفق بوده، به خاطر این است که «آنچه از دل بر آید، لاجرم بر دل نشیند». من سعی کردم صادقانه جلوی دوربین بازی کنم.
محمد حسین مهدویان میگوید سختترین کار را ساعد سهیلی داشته که تقریبا هر روز سر فیلمبرداری بوده. از نظر اجرا کدام سکانس برایت سختتر بود و انرژی زیادی برد؟
سختترین کار برای من پیش تولید است. قبل از این که فیلمبرداری شروع شود استرس زیادی دارم و همه اش دنبال طراحی کاراکتر میگرم و درباره آن تحقیق میکنم. اگر بخواهم سکانسی را بگویم، سکانس امیرعلی که خبر مرگ نوشین را میشنود، انتخاب میکنم.
برای کاراکتر امیرعلی چه طراحی داشتی؟ چقدر از شخصیت او توی دورخوانی شکل گرفت؟
دورخوانی زیاد داشتیم و آقای ابراهیم امینی به عنوان بازیگردان خیلی به ما کمک کرد. من در زمان پیش تولید دنبال کاراکتری هستم که به فضای فیلم بخورد، برای همین علاوه بر کمک گرفتن از فیلمنامه، به شخصیت و خاطرات خودم و اطرافیانم رجوع میکنم تا مشابه اش را پیدا کنم و خودم را به آن کاراکتر نزدیک میکنم. درباره «لاتاری» هم همین اتفاق افتاد.
سیر پیشرفتت پیوسته و با سرعت بود و حالا به جایگاهی رسیدهای که مخاطب حرفهای موقع آدرس دادن یک فیلم از عنوان «فیلم ساعد سهیلی» استفاده میکند. یعنی این نگاه سنگین که میگویی از طرف مخاطب هم وجود دارد و انگار تو و نوید محمدزاده و ... حق اشتباه ندارید، مسئولیت سنگینی است؟
به شدت. واقعیت این است که از اتفاق پیش آمده خیلی خوشحالم. من ارادت قلبی به مردم و مخاطبان سینما دارم که فیلم هایم را دنبال میکنند. بعد از جشنواره اخیر هر جا میرفتم مردم لطف داشتند و میگفتند حقت را خوردند. این را از صمیم قلب میگویم که من بیشتر از حقم را گرفته ام و اصلا توقع این همه محبت را نداشتم و خودم را لایق آن نمیدانم. امیدوارم بتوانم جواب محبتهای آنها را بدهم و کوچکترین جوابی که توانسته ام بدهم این بوده که از پول چشم پوشی کرده ام و برایم کیفیت فیلمها مهم بوده است.
میانه ات با تئاتر چگونه است؟ به زودی روی صحنه خواهی رفت؟
من خیلی دوست دارم تئاتر را تجربه کنم، ولی متاسفانه هیچ وقت فرصت آن پیش نیامده است. نیاز به تایمی شش ماهه دارم که بدون دغدغه، فرصت برای تمرین و اجرا داشته باشم.
و چرا سریال بازی نمیکنی؟
فعلا فیلمنامهای که دوست داشته باشم پیشنهاد نشده.
یعنی با مدیوم مشکلی نداری؟ از آن دسته بازیگرانی نیستی که میگویند فقط سینمایی؟
واقعا برای من فرقی نمیکند و اصل کیفیت است؛ چه تلویزیون باشد چه سینما، حتی فیلمهای اینترنتی.
مشغول کار خاصی هستی؟
فعلا درگیر فیلمنامه خواندن و کارهای شخصی هستم.
چرا در چند سال اخیر از مصاحبه دوری میکنی و کلا کمتر توی محافل اینچنینی حاضر میشوی. نقشه تازهای برای زندگی حرفهای خود طراحی کرده ای؟
نه، واقعیت نقشه یا برنامه ریزی خاصی وجود ندارد. فقط حس کردم بهتر است تمرکزم را تمام و کمال روی کارم بگذارم. ضمن این که گاهی بعد از مصاحبهها سوءتفاهمهایی برای همکاران ایجاد میشد. وقتی نتیجه مصاحبه ایجاد کدورت و سوءتفاهم است، خب چه کاری است که آدم به آن تن دهد؛ بنابراین در دو سال اخیر تصمیم گرفتم بیشتر دنبال هدف اصلی ام یعنی بازیگری در سینما باشم.
ولی مصاحبه و حضور در محافل خبری هم جزئی از حرفه سینماست.
بله، ولی فضای بعد از مصاحبه یک مقدار من را اذیت میکرد.
ممکن است این طور هم تعبیر شود که ساعد سهیلی بعد از چهره شدن خودش را میگیرد. واقعا توی قیافه نیستی؟!
(می خندد) نه، چرا باید توی قیافه باشم؟ بخشی از تقصیرها گردن عدهای از هم صنفهای خودتان هست. من واقعا به خاطر برخی مصاحبهها لطمه خوردم. خدا را شکر هیچ کدام از خبرنگاران و منتقدان با من مشکلی نداشته اند، اما گاهی با همکاران من مشکل دارند و شیطنتهایی میکنند که آنها از دست من دلخور میشوند.
ساعد سهیلی و زیبا کرمعلی در فیلم لاتاری
مثلا تیتر زدند «پنجاه کیلو آلبالو» ایده آل من نیست. امکان ندارد چنین حرفی زده باشم. من گفتم
ساعد سهیلی: توی سینما ایده آلهای بزرگتری دارم و دنبال آنها هستم.
این حرف چه ربطی به «پنجاه کیلو آلبالو» دارد. به نظرم این تیتر تسویه حسابی بود که آن موقع با مانی حقیقی داشتند. این شیطنتها روابط بازیگر و خبرنگارها را شکرآب میکند.
منبع: هفته نامه همشهری جوان