فیلم کمدی جونو؛ واقعیت اجتماعی در نگاه طنز

جونو به کارگردانی جیسون ریتمن را تقریباً می‌توان بهترین فیلم امسال دانست. فیلمی بی نهایت هوشمندانه، مفرح و تأثیرگذار که داستان خود را در قالب یک کمدی اسکروبال آغاز می‌کند و در نهایت با شخصیت‌هایی همراه می‌شود که چاره یی جز دوست داشتن شان نداریم. البته عجیب است که چطور با وجود دیالوگ‌های مد روز این فیلم و لحن متظاهر و مغرورانه اش باز هم با تماشای آن می‌توانیم به درونیات یک زن جوان پی ببریم وبه شدت به او علاقه‌مند شویم.

جونو به صورت ناخواسته باردار می‌شود

آیا واقعاً می‌توان در میان بازی‌های امسال بازی بهتری از آنچه الن پیج در این فیلم ارائه داده است پیدا کرد؟

من که اینطور فکر نمی‌کنم. ممکن است بیشتر بازیگران قبول داشته باشند که اجرای نقش‌های کمدی نسبت به نقش‌های درام با سختی‌های بیشتری همراه است، اما نمی‌توان از این نکته هم غافل شد که در میان نقش‌های کمدی آن نقشی که بر حضور ذهن بالا و اعتماد به نفس کامل متکی باشد و بتواند بدون آنکه راه دوری برود با حداقل توانایی‌ها مخاطب را بخنداند با دشواری‌های به مراتب بیشتری همراه است که الن پیج هم در این فیلم به طرز شگفت انگیزی از عهده آن برآمده است.

"جونو" به کارگردانی جیسون ریتمن

من تنها در دو فیلم بازی پیج را دیده ام و با توجه به اینکه وی هنوز بیست سال دارد فکر می‌کنم در آینده نزدیک به یکی از بهترین بازیگران زمان خودش تبدیل خواهد شد.

بخوانید: فیلم بازی مالی؛ چالش یک زن با تقدیر می‌دانم که تعریف و تمجید من از این فیلم نباید تنها در حد گفتن اینکه تماشای «جونو» چقدر لذت بخش است باقی بماند. اما کیست که نداند این روز‌ها همراه شدن با مخاطبی که با اشتیاق به صندلی خود در سالن سینما تکیه بدهد و تمام لحظات فیلم را دنبال کند و از فیلمنامه هوشمندانه فیلم غافلگیر شود چقدر نادر و کمیاب است؛ و یا حتی شنیدن صدای خنده‌های بلند تماشاگری که در مواجهه با صحنه‌های غیر قابل پیش بینی فیلمی به اوج لذت رسیده باشد.

فیلم کمدی جونو بیانگر واقعیت‌های اجتماعی در نگاه طنز است

در بیشتر فیلم‌های این روز‌ها به راحتی به آنچه در ذهن شخصیت‌ها می‌گذرد پی می‌بریم و به همین دلیل دیگر کمتر تماشاگری را پیدا می‌کنید که با شور و اشتیاق غرق تماشای فیلمی شده باشد و با خیال آسوده آن را تحسین کند.

الن پیج در این فیلم نقش دختری شانزده ساله به نام جونو مک گاف را برعهده دارد که گرفتار یک بارداری ناخواسته می‌شود و بعد از بازدید از کلینیک سقط جنین تصمیم می‌گیرد کودکش را به دست پزشکان آن کلینیک نسپارد و وی را به دنیا بیاورد.

جونو می‌داند که خودش به دلیل سن پایین نمی‌تواند کودک را بزرگ کند به همین دلیل با پیشنهاد بهترین دوستش لی (الیویا ثربی) تصمیمی عجیب می‌گیرد که در نوع خودش کم سابقه و حتی بی سابقه است. جونو سپس در صحنه یی پدر و مادرش را هم از تصمیم خود مطلع می‌کند تا مطمئن شوید که این فیلم چقدر اصیل است و از واقعیت موجود نیز تاثیر پذیرفته است.

فیلم کمدی "جونو" واقعیتی تلخ که به زبان طنز بیان می‌شود

صحنه یی که می‌توان گفت: در آن با دوست داشتنی‌ترین پدر و مادر تاریخ فیلم‌های تین ایجری (نوجوانانه) مواجه می‌شویم؛ برن (آلیسون جینی) و مک (جی. کی. سیمونز). آن‌ها از دیگر پدر و مادر‌هایی که در این نوع فیلم‌ها به تصویر کشیده شده اند پیرتر و عاقل‌تر و مهربان ترند، از استعداد و حس شوخ طبعی بیشتری برخوردارند و می‌توانند شما را از خنده روده بر کنند.

در کنار این شخصیت‌ها زوج دیگری به نام‌های ونسا و مارک (جنیفر گارنر و جیسون بیتمن) هم در این فیلم حضور دارند. آن‌ها در یکی از همان خانه‌هایی زندگی می‌کنند که با دیدن شان خیال می‌کنید مارتا استوارت (سردبیر مجله خانه داری و تاجر و ناشر موفق امریکایی) درست یک ثانیه پیش آنجا را ترک کرده است.

مشکلات بسیار زیادی بر سر راه جونو به وجود می‌آید

ونسا خواستار بزرگ کردن یک بچه است غافل از اینکه مارک هنوز خودش شبیه بچه‌ها رفتار می‌کند و انگار نه انگار که مردی متاهل است. مارک در آستانه چهل سالگی شغل ناچیزی در بخش آگهی‌های تبلیغاتی دارد، اما هنوز در آرزوی تبدیل شدن به یک ستاره راک است و در همان حال و هوا سیر می‌کند.

بخوانید: فیلم تالی؛ نمایش مادرانگی غیرهالیوودی در ادامه فیلم با جونو در خلال ماه‌های بارداری اش همراه می‌شویم درحالی که پدر و مادرش به جای کمک به او خود باعث دردسر‌های جدیدی می‌شوند. ظاهراً باز هم باید تکرار کنم که واقعاً عجیب است چگونه الن پیج توانسته تا این حد طبیعی احساسات عمیق نهفته در شخصیت جونو را به مخاطب منتقل کند.

فیلم کمدی جونو مضامین نهفته در خود را به آرامی بروز می‌دهد

فیلمنامه فیلم هم که اولین کار دایابلو کدی است به لحاظ ساختار یک شاهکار ماهرانه است که مضامین نهفته در خود را به آرامی بروز می‌دهد و اصلاً توی ذوق نمی‌زند. بعد از سه باری که به تماشای این فیلم رفته ام تصور می‌کنم بر بعضی صحنه‌ها تسلط کامل دارم، اما نمی‌خواهم با نقل جذابیت‌های آن صحنه‌ها تجربه تماشای شما را خراب کنم و مانع غافلگیری تان شوم.

چرا که «جونو» فیلمی است که در هر صحنه شما را مجذوب و شیفته خود می‌کند و علاوه بر پیرنگ داستانی اش به دلیل شخصیت‌های قدرتمندش دست از سر شما برنمی دارد. گذشته از این‌ها فیلم هیچ صحنه ضعیف و زائدی ندارد و مانند آب روان در جان شما نفوذ می‌کند.

منبع: وب سایت نقد فارسی