تصاویر/ راهبانی که آدم می‌خورند!
کریستیانو اویستینِلی، عکاس ایتالیایی، به سراغ طایفه‌ی تبعید شده‌ی آگوری در شهر بنارس (واراناسی) در شمال هند رفته است. آن‌ها رسوم عجیبی از جمله خوردن گوشت، مدفوع و ادرار انسان دارند.
کد خبر :
۶۱۶۹
بازدید :
۴۷۳۹۹
فرادید | کریستیانو اویستینِلی، عکاس ایتالیایی، به سراغ طایفه‌ی تبعید شده‌ی آگوری در شهر بنارس (واراناسی) در شمال هند رفته است. آن‌ها رسوم عجیبی از جمله خوردن گوشت، مدفوع و ادرار انسان دارند.
به گزارش فرادید به نقل از تلگراف، کریستیانو از زندگی واقعی این راهبان عکاسی کرده است. او می‌گوید: «آن‌ها خیلی مرموز هستند و هندی‌های به شدت از آن‌ها می‌ترسند. هندی‌ها می‌گویند که آن راهبان می‌توانند آینده را پیش‌بینی کنند، بر روی آب راه بروند و کارهای اهریمنی انجام دهند.»
این راهبان از ترکیبی از ماری‌جوانا، الکل و مدیتیشن برای رسیدن به حالت تعلیق خود استفاده میکنند تا بتوانند خود را نزدیک‌تر به شیوا، یکی از خدایان هندو، نزدیک کنند.
اعضای قبیله آگوری همچنین فکر میکنند که اگر خود را بدون هیچ پیش‌داوری در معرض مسائلی که دیگران تابو و آزاردهنده می‌دانند قرار دهند، می‌توانند در مسیر رسیدن به روشنگری و روشنفکری قدم بردارند.
از رسوم طایفه آگوری می‌توان به جویدن سرِ حیوانات زنده، رنگ زدن بدنشان به وسیله خاکستر اجساد آتش زده شده و همچنین انجام مدیتیشن در بالای اجساد اشاره کرد.
آن‌ها در محل‌های مرده سوزانی زندگی میکنند، جایی که گفته می‌شود «لرد شیوا» و خدای «کالیما» در آنجا زندگی میکنند. تغذیه‌ی آن‌ها از بقایای چیزهایی است که دیگران در آنجا پرتاب میکنند. در واقع مرگ و فرسایش این راهبان را احاطه کرده است. طایفه‌ی آگوری از متعلقات دنیوی اجتناب میکنند و اغلب برهنه راه می‌روند. منطق آن‌ها نیز دوری از زندگی مادی و زمینی است و آن‌ها تمایل دارند بدن را در خالص‌ترین شکلش به نمایش بگذارند.
آگوری‌ها پیشینه‌ی خود را در قرن 17 میلادی و شخصی به نام «بابا کینارام» جستجو میکنند. گفته می‌شود که او 170 سال عمر کرد.
منبع: Telegraph
ترجمه: وبسایت فرادید
به گزارش فرادید به نقل از تلگراف، کریستیانو از زندگی واقعی این راهبان عکاسی کرده است. او می‌گوید: «آن‌ها خیلی مرموز هستند و هندی‌های به شدت از آن‌ها می‌ترسند. هندی‌ها می‌گویند که آن راهبان می‌توانند آینده را پیش‌بینی کنند، بر روی آب راه بروند و کارهای اهریمنی انجام دهند.»
این راهبان از ترکیبی از ماری‌جوانا، الکل و مدیتیشن برای رسیدن به حالت تعلیق خود استفاده میکنند تا بتوانند خود را نزدیک‌تر به شیوا، یکی از خدایان هندو، نزدیک کنند.
اعضای قبیله آگوری همچنین فکر میکنند که اگر خود را بدون هیچ پیش‌داوری در معرض مسائلی که دیگران تابو و آزاردهنده می‌دانند قرار دهند، می‌توانند در مسیر رسیدن به روشنگری و روشنفکری قدم بردارند.
از رسوم طایفه آگوری می‌توان به جویدن سرِ حیوانات زنده، رنگ زدن بدنشان به وسیله خاکستر اجساد آتش زده شده و همچنین انجام مدیتیشن در بالای اجساد اشاره کرد.
آن‌ها در محل‌های مرده سوزانی زندگی میکنند، جایی که گفته می‌شود «لرد شیوا» و خدای «کالیما» در آنجا زندگی میکنند. تغذیه‌ی آن‌ها از بقایای چیزهایی است که دیگران در آنجا پرتاب میکنند. در واقع مرگ و فرسایش این راهبان را احاطه کرده است. طایفه‌ی آگوری از متعلقات دنیوی اجتناب میکنند و اغلب برهنه راه می‌روند. منطق آن‌ها نیز دوری از زندگی مادی و زمینی است و آن‌ها تمایل دارند بدن را در خالص‌ترین شکلش به نمایش بگذارند.
آگوری‌ها پیشینه‌ی خود را در قرن 17 میلادی و شخصی به نام «بابا کینارام» جستجو میکنند. گفته می‌شود که او 170 سال عمر کرد.
ترجمه: وبسایت فرادید
۰
