روایت هدیه کاظمی از ناکامی‌ها

ملی‌پوش قایقرانی کایاک بانوان گفت:‌ قبل از اعزام به اندونزی خانم امیرشقاقی به من گفتند که شانس زیادی برای کسب سهمیه داری و حتی به مربی استانی من هم این موضوع را گفته بودند اما نمی‌دانم بعد از رقابتها چه اتفاقی افتاد که نظرشان عوض شد و گفتند که از سه ماه پیش می‌دانسته من سهمیه نمی‌گیرم.

کد خبر : ۶۲۴۳
بازدید : ۱۵۴۷
ملی‌پوش قایقرانی کایاک بانوان گفت:‌ قبل از اعزام به اندونزی خانم امیرشقاقی به من گفتند که شانس زیادی برای کسب سهمیه داری و حتی به مربی استانی من هم این موضوع را گفته بودند اما نمی‌دانم بعد از رقابتها چه اتفاقی افتاد که نظرشان عوض شد و گفتند که از سه ماه پیش می‌دانسته من سهمیه نمی‌گیرم.

"هدیه کاظمی" در گفت‌وگو با ایسنا، درباره مسابقه‌های قایقرانی قهرمانی آسیا و کسب سهمیه المپیک گفت: این دوره از رقابت‌ها به دلیل اینکه کسب سهمیه المپیک هم بود شرایط سختی داشت و همه تیم‌های شرکت کننده با بالاترین درجه از آمادگی در این رقابت‌ها شرکت کردند. در رده بزرگسالان این دوره تمام قایقرانان باتجربه بودند و اکثر آن‌ها بالای 30 سال سن داشتند و من کوچکترین قایقران حاضر در رده بزرگسالان بودم.

کاظمی درباره نتیجه خود در این رقابت‌ها اظهار کرد: همه تیم‌ها تمرین کرده بودند و من هم حدود 5 ماه به صورت فشرده تمرین کردم. سه ماه با یک مربی بلغاری به نام "دوشه‌وا" تمرین کردم و از نظر خودم با توجه به این مدت تمرین نتیجه خوبی گرفتم اما با توجه به مشکلاتی که برای ما پیش آوردند به خاطر صدم ثانیه ناکام بودم.

ملی‌پوش قایقرانی بانوان درباره مشکلات ایجاد شده قبل از رقابت‌های قهرمانی آسیا گفت: یکی از این مشکلات پرواز چین به اندونزی بود که برای ما گرفته بودند. این پرواز هیچ گونه امکانات و حتی غذا نداشت. ضمن اینکه ما در اردو بودیم و وسایل زیادی داشتیم و به همین دلیل اضافه بار خوردیم. در کل یک پرواز ارزان برای ما تدارک دیده بودند.

کاظمی در ادامه افزود: به دلیل آتش‌سوزی که در اندونزی رخ داده بود ابتدا تصمیم بر این شد این مسابقات سهمیه المپیک نداشته باشد اما یک روز قبل از مسابقه به من اعلام شد که رقابت‌های انتخابی المپیک ریو نیز هست. همچنین به دلیل آلودگی هوای ناشی از آتش‌سوزی مسابقه‌ها را صبح زود برگزار می‌کردند که این کار را سخت می‌کرد.

او با بیان اینکه برای چهار نفر یک قایق وجود داشت، اظهار کرد: فدراسیون برای من، آرزو حکیمی، مینا عبداللهی و یکی از پسران یک قایق در نظر گرفته بود و در واقع چهار نفر با یک قایق تمرین می‌کردیم و مسابقه می‌دادیم. به دلیل آشنایی مربی من با کمپانی فروش قایق، او موفق شد یک قایق برای من فراهم کند. در واقع به دلیل تداخل تمرینی که داشتیم اصلا این امکان وجود نداشت که همه با یک قایق تمرین کنند. این خیلی قایقرانان را اذیت می‌کرد. نکته دیگر هم این بود که مربی من قبل از مسابقه متوجه شد که قایق من کوتاه‌تر از بقیه قایق‌هاست اما برای اینکه روحیه من تضعیف نشود بعد از مسابقه به من این نکته را گفت. اگر قبل از مسابقه هم می‌گفت احتمال تعویض قایق نبود.

کاظمی ادامه داد: هر ساله در رده سنی جوانان ما مدال‌های زیادی می‌گرفتیم اما امسال با توجه به تمرینی که انجام داده بودیم نتوانستیم آنگونه که شایسته است در این رده به موفقیت برسیم. بزرگسالان نتایج بهتری گرفتند و اینکه می‌گویند نتایج دو قایقرانی که در خارج از ایران تمرین می‌کردند بدتر از همه بود را متوجه نمی‌شوم. اینکه فدراسیون اعلام کرده به اصرار خانواده‌ها قایقرانان به اردوی برون مرزی رفته‌اند و نظر فدراسیون نبوده درست نیست. ما از فدراسیون خواستیم برایمان مربی خارجی بیاورند اما موافقت نشد چرا که مربی ایرانی که برای ما در نظر گرفته بودند مدتی پیش هم‌تیمی ما بود و خیلی تجربه بالاتری از ما نداشت.

او در پاسخ به این سوال که آیا فدراسیون با برگزاری اردوی برون مرزی مخالفت کرده؟ تصریح کرد: فدراسیون به من چنین حرفی نزد که مخالف رفتنم به چین است و حتی استقبال هم کرد و با آغوش باز این پیشنهاد ما را پذیرفت.

او همچنین درباره صحبت نایب رییس بانوان فدراسیون مبنی بر اینکه از سه ماه پیش می‌دانسته که سهمیه‌ای کسب نمی‌شود، اظهار کرد: نمی‌دانم چرا خانم امیرشقاقی این حرف را زده است. او از کسانی بود که همیشه من را تشویق می‌کرد و حتی به مربی استانی من هم گفته بود که هدیه می‌تواند سهمیه بگیرد. نمی‌دانم بعد از مسابقه‌ها چه اتفاقی رخ داده است که نظرشان عوض شده است. زمانی هم که مربی من با برگزاری تست انتخابی مخالفت کرد خانم امیرشقاقی گفت تو شانس بیشتری نسبت به آرزو داری و بهتر است تست انتخابی بدهی.

کاظمی درباره تست انتخابی که قرار بود از او و آرزو حکیمی گرفته شود نیز گفت: یک ماه قبل از برگزاری مسابقه‌ها به ایران آمدم و بعد از آن به من اعلام شد که تست من و آرزو در اندونزی برگزار می‌شود چرا که در آن زمان حکیمی آماده نبود به همین دلیل تست رده جوانان و باقی بچه‌ها برگزار شد. بعد از آن هم برای انجام تست مشکلی نداشتم چرا که از توانایی‌هایم مطمئن بودم اما به دلیل مشکلاتی که در پرواز برایم رخ داد و زمانی برای ریکاوری نبود مربی اجازه برگزاری تست را نداد.

او درباره این موضوع که گفته می‌شود عدم هماهنگی او و آرزو باعث شد تیم ملی در قایق‌های دو و چهار نفره نماینده نداشته باشد، گفت: از همان ابتدا هم قرار نبود من و آرزو حکیمی در رقابت‌های قایق 2 و 4 نفره شرکت کنیم و فدراسیون گفته بود تمرکزتان روی تک نفره‌ها و کسب سهمیه المپیک باشد. مسئولان کاملا در جریان این موضوع بودند. در همان اندونزی تصمیم بر این شد در دو نفره نماینده داشته باشیم.

کاظمی با بیان اینکه تمام تلاش خود را برای کسب سهمیه المپیک به کار گرفته، گفت: من نمی‌خواهم بهانه بیاورم اما مشکلات ناشی از پرواز و نبود زمان کافی برای ریکاوری باعث شد موفق نشوم اما من تمام تلاشم را در حین مسابقه انجام دادم و حتی بعد از مسابقه هیچ انرژی نداشتم. حتی وقتی از خط پایان گذشتم با قایق موتوری دنبال من آمدند چرا که نمی‌توانستم ادامه بدهم. من اولین بار بود برای کسب سهمیه المپیک تلاش می‌کردم و این توانایی را در خودم می‌بینم که در المپیک بعدی به پیشرفت قابل توجهی برسم.

ملی‌پوش قایقرانی بانوان درباره ارتباط ناکامی خود با مشکلات مربوط به فدراسیون هم گفت: علت ناکامی من مشکلات مربوط به فدراسیون و این مسائل نبود. این‌ چیزها جانبی است. عوامل مختلفی دست به دست هم داد و باعث ایجاد استرس و مشکلات شد که در نهایت به این نتیجه رسید و این گونه شد. هدف من با هدف فدراسیون متفاوت نبود و من تلاش کردم فدراسیون را بالا ببرم چرا که گرفتن مدال هم برای من و هم برای فدراسیون افتخار است. هیچ وقت نخواستم خودخواهی به خرج بدهم و با برنامه‌های نامناسب‌ فدراسیون را پایین بیاورم. دور از عقل است که من این همه هزینه را انجام بدهم و آخرش هم هیچ اتفاقی نیفتد.

او درباره ادامه کار خود بعد از ناکامی در کسب سهمیه المپیک هم گفت: بعد از این رقابت‌ها من یاد گرفتم و فهمیدم که جای زیادی برای پیشرفت دارم. باید بیشتر از قبل تمرین‌هایم را انجام بدهم. مطمئنم اگر به همین ترتیب ادامه بدهم اتفاق‌های خوبی برای من می‌افتد و امیدوارم در رقابت‌های جهانی و المپیک به موفقیت برسم.

کاظمی در پایان گفت: من به تازگی به ایران آمده‌ام و برنامه تمرینی مربی بلغارستانی‌ام را نمی‌دانم. دوست دارم کارم را با این مربی ادامه بدهم و به احتمال زیاد هم این اتفاق رخ می‌دهد. تا اینجای کار هزینه‌ها را من و خانواده‌ام داده‌ایم. اگر فدراسیون هزینه را تقبل کند که چه بهتر، در غیر این صورت به شیوه قبل خودم هزینه می‌کنم چرا که من برای کسی ورزش نمی‌کنم و به خاطر خودم این کار را انجام می‌دهم.
۰
نظرات بینندگان
اخبار مرتبط سایر رسانه ها
    سایر رسانه ها
    تازه‌‌ترین عناوین
    پربازدید