آسیبهای اجتماعی و بودجه ۹۸
تنوع و تعدد آسیبهای اجتمای در کشور بهگونهای است که نیازمند توجه بیشتر از نظر منابع مالی هستیم تا زمینه برای ارتقای شاخصهای سلامت اجتماعی بیش از پیش فراهم شود و مردم «بهزیستن اجتماعی» را تجربه کنند.
کد خبر :
۶۶۴۴۵
بازدید :
۷۲۶
سیدحسن موسویچلک | جوامع در سرتاسر حیات خود با مسائل و مشکلات گوناگونی مواجه شدهاند که میتواند در حوزههای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی یا اجتماعی باشد.
در حوزه اجتماعی نیز این مشکلات میتواند در عرصههای مختلفی ایجاد شود و ازجمله آنها آسیبهای اجتماعی است که بهتناسب انواع آن تمهیدات متعددی برای کنترل و کاهش آنها اتخاذ کردهاند. جامعه ما نیز از این قاعده مستثنا نبوده و نخواهد بود.
به همین دلیل باوجود همه تمهیدات اتخاذشده و اقدامات انجامشده در عرصههای سیاستگذاری و اجرائی امروز شاهد شرایطی در کشور هستیم که ایجاب میکند به این موضوع توجه بیشتر شود؛ از جمله این شرایط میتوان به تنوع آسیبهای اجتماعی، کاهش سن افراد در معرض آسیب و آسیبدیده اجتماعی، رشد آمار آسیبهای اجتماعی، گسترش آسیبهای اجتماعی ناشی از فضاهای مجازی و تکنولوژی، جلوتربودن آسیبهای اجتماعی از برنامهها، فراگیرنبودن برنامههای اجرائی در کشور، غالببودن رویکردهای غیراجتماعی درمقایسهبا آسیبهای اجتماعی، نداشتن توجه کافی به مسائل اجتماعی در کنار مسائل اقتصادی، سیاسی و... اشاره کرد.
همه این شرایط و شرایط دیگر ایجاب میکند که برنامهریزان و سیاستگذاران کشور، بهمنظور کنترل و کاهش آسیبهای اجتماعی، در همه زمینهها از جمله بودجهریزی به این مسئله توجه و اهتمام بیشتر داشته باشند؛ به همین دلیل یکی از موضوعاتی که در چند سال اخیر بیش از گذشته به آن توجه و پرداخته شده، «آسیبهای اجتماعی» است.
این توجه از عرصه سیاستگذاری اجتماعی تا نظام بودجهریزی را دربر میگیرد. در عرصه سیاستگذاری اجتماعی میتوان بهطور مشخص به قانون برنامه ششم توسعه اشاره کرد که باتوجه به حساسیت ایجادشده در این زمینه ازسوی مقام معظم رهبری، بیش از برنامه پنجم به آن توجه شده است؛ به تبع این توجه در عرصه سیاستگذاری اجتماعی، شاهد رشد بودجه کنترل و کاهش آسیبهای اجتماعی در قوانین بودجه دو سال اخیر نیز بودهایم که این توجه و افزایش در لایحه بودجه سال ۱۳۹۸ هم مشهود است.
باوجوداین، نباید به این افزایش قانع بود، چراکه تنوع و تعدد آسیبهای اجتمای در کشور بهگونهای است که نیازمند توجه بیشتر از نظر منابع مالی هستیم تا زمینه برای ارتقای شاخصهای سلامت اجتماعی بیش از پیش فراهم شود و مردم «بهزیستن اجتماعی» را تجربه کنند.
البته این موضوع را نباید از نظر دور داشته باشیم که شرایط کشور از نظر پولی با توجه به تحریمها و... بهگونهای است که دست دولت برای تأمین منابع مالی بیشتر بسته است.
معتقدم که این شرایط را نمایندگان مجلس شورای اسلامی هم درک میکنند و بهخوبی میدانند که حوزه اجتماعی در ادوار گذشته در لوایح بودجه مورد کممهری قرار گرفته بود و این رشد هم کفاف آن غفلت را نمیدهد.
همچنین اشراف دارند که گسترش آسیبهای اجتماعی امنیت کشور را تحتشعاع خود قرار میدهد؛ ولی باید پذیرفت که منابع مالی دولت نیز محدود است و برای تضمین آینده کشور نیاز است تا با تدبیر بیشتر قانون بودجه سال ۱۳۹۸ تصویب شود.
نمایندگان مجلس شورای اسلامی هم در بررسی و تصویب لایحه بودجه در حوزه سلامت اجتماعی و بهطور خاص کنترل و کاهش آسیبهای اجتماعی، لازم است این نکته را مدنظر داشته باشند که افزایش بار مالی لایحه بودجه با هماهنگی دولت باشد تا زمینه تحقق کامل بودجه این حوزه در سال آینده بیشازپیش فراهم و تعهدات متناسب با بودجه ایجاد شود.
گرچه به افزایش بودجه آسیبهای اجتماعی علاقهمندم، نمیتوانم به محدودبودن منابع مالی هم بیتوجه باشم.
۰