مواد مخدر، خشونت و آزار جنسی، تجربه روزمره این کودکان است
ما اغلب غذا نمی‌خریم، از مردم غذا می‌گیریم تا پول کافی برای خرید مواد مخدر داشته باشیم. ما در اتوبان زندگی می‌کنیم. از مراکز خرید پول گدایی می‌کنیم. ما رئیس نداریم هر کاری بخواهیم می‌کنیم.
به گزارش فرادید به نقل از گاردین؛ برخی در یک چرخه معیوب از والدین خیابانی متولد شده‌اند و در خیابان چشم به جهان گشوده‌اند. برخی والدین خود را در تصادف و سوانح از دست داده‌اند و حالا چاره‌ای جز ماندن در خیابان‌ها ندارند.
عده‌ای از آن‌ها قربانی والدین بدرفتار و ناپدری و نامادری هستند. سال ۲۰۱۵ نرخ تورم در ونزوئلا صد در صد اعلام شد که بالاترین نرخ تورم در جهان است. بر طبق گزارش نیویورک پست بیش از ۹۰ درصد مردم ونزوئلا در سال ۲۰۱۸ در فقر زندگی کرده اند.
دانینیر از عابران گدایی می‌کند. او می‌گوید: «برای سیر کردن شکمش غذا می‌دزد، یک فست فود کوچک ۳۵۰ بولیوار سوبرانو است که فقط یک روز می‌تواند ما را سیر کند. ما اغلب غذا نمی‌خریم، از مردم غذا می‌گیریم تا پول کافی برای خرید مواد مخدر داشته باشیم. ما در اتوبان زندگی می‌کنیم. از مراکز خرید پول گدایی می‌کنیم. ما رئیس نداریم هر کاری بخواهیم می‌کنیم. من تا کلاس چهارم مدرسه می‌رفتم، ولی خسته شدم. وقتی بزرگ شدم می‌خواهم آتش نشان شوم، چون هنوز هیچ کسی مرا نجات نداده است.»
لیلیانا یک برگ گیاه بولدو را در دست گرفته است. از این گیاه برای کاهش درد استفاده می شود، خاصیتی شبیه به استامینوفن دارد. او پول کافی برای خرید دارو ندارد و باید برای کاهش درد از این گیاه استفاده کند. او می گوید پدر کودکش حتی نیامده او را ببیند، اما خوشحال است که کودک نهایتا مال او خواهد بود.
لیلیانا پسرش آنجل را چند ساعت بعد از تولد در آغوش گرفته است. او متوجه شده که سیفلیس دارد و فرزندش هم این بیماری مقاربتی را از او گرفته است. این دومین حاملگی اوست. می گوید: «اولی را در اثر ضربات چند مهاجم از دست دادم، آن‌ها آنقدر مرا بد کتک زدند که هیچ چیزی بیش از این به خاطر نمی‌آورم. فقط یادم است که فردایش بیدار شدم و دیگر بچه ای در کار نبود. من می‌خواهم برگردم پیش خانواده‌ام چون از این زندگی خسته شده‌ام. نمی‌خواهم فرزندم سرنوشت من را داشته باشد. قرار است در یک کیک‌پزی کار کنم، این کاری است که از نوجوانی بلد بوده‌ام.»
