آیا طالبان با چهره جدید افغانستان کنار میآید؟
هنوز هیچ کس نمیداند برخورد طالبان با مردم افغانستان چگونه خواهد بود، اما برای نسل جوان که در زمان خلع قدرت طالبان در سال ۲۰۰۱ و در پی حمله نظامی آمریکا به افغانستان شیرخوار بودند، دورنمای حکومت طالبان ترکیبی از آرزواندیشی و ترس است.
کد خبر :
۶۷۷۹۵
بازدید :
۷۲۵۴
فرادید | نسل «زد» افغانستان - تقریبا متولدین بین ۹۰ تا ۲۰۰۰ میلادی - در جنگ قد کشیده است. آنها سالها یا به معنای واقعی کلمه، تمام عمر خود را در زیر سایه سنگین سخت افزارهای جنگی و نیروهای بین المللی سپری کرده اند. اما اکنون آینده برایشان مبهم است. هر آن ممکن است تغییرات ناگواری رخ دهد، کسی چه می داند شاید هم اوضاع بهتر شود!
به گزارش فرادید به نقل از تلگراف، برای نسل جوان که در زمان خلع طالبان از قدرت در سال ۲۰۰۱ و به دنبال حمله نظامی آمریکا به افغانستان، شیرخوار بودند، دورنمای حکومت طالبان ترکیبی از امید و ترس است.
جوانان افغان رویکردهای متفاوتی نسبت به حکومت طالبان دارند.
برای روستاییان که بیش از آنکه بر اساس قوانین دولتی زندگی کنند، بر اساس روشهای سنتی زندگی کرده اند، صلح با طالبان تغییرات چندانی به همراه نخواهد داشت.
اما جوانان کابل و شهرهای دیگر، خیلی چیزها برای از دست دادن دارند، به خصوص آزادیهایی که در نتیجه خروج طالبان به دست آمدند، از نواختن موسیقی و مدل شدن گرفته تا آرایشهای متنوع مو، که با آنها بزرگ شده اند.
مریم عطایی، دانش آموز مدرسه موسیقی در کابل بود و ساز تخصصی اش پیانو. او میگفت: «بزرگترین نگرانی من این است که با بازگشت آنها دیگر نتوانم موسیقی بنوازم.»
آخرین باری که طالبان قدرت را در افغانستان به دست داشتند، قوانین سختگیرانهای را علیه زنان و دختران وضع کرده بودند و در دنیا به بدنامی شهره بودند. آنها زنان و دختران را مجبور میکردند خانه نشین شوند، ورزش و موسیقی را محدود کرده بودند، و تنبیهات شدیدی را علیه کسانی که قوانین آنها را نقض کنند، اعمال میکردند.
اما اخیرا، لحن آنها معتدل شده است، آنها قول دادهاند که در صورت آمدن به قدرت به زنان و دختران حق تحصیل بدهند، و متعهد شده اند که از گروههای کمک بین المللی کمک بگیرند و با دنیا و کشورهای دیگر روابط صلح آمیز برقرار کنند.
هرچند هنوز شک و تردیدهایی وجود دارد، اما جوانان بسیاری در افغانستان به نتایج مذاکرات صلح امیدوارند.
حسین که در ایران بزرگ شده و اکنون در کابل آرایشگر بود گفته است: «من به صلح با طالبان خوشبینم. این صلح جنگ و درگیری را در کشور ما خاتمه خواهد داد. من میخواهم طالبان سیاست خود را تغییر دهد و مثل قبل رفتار نکند.»
جمعیت افغانستان بسیار جوان است. بر اساس آژانس جمعیت سازمان ملل، بیش از ۶۰ درصد از ۳۵ میلیون جمعیت این کشور زیر ۲۵ سال و نیمی زیر ۱۵ سال هستند.
به گزارش فرادید به نقل از تلگراف، مانند هر جای دیگری در دنیا، جوانان شهری افغانستان هم برای آشنایی با فرهنگها و اتفاقاتی که در دنیا شایع میشود، به تکنولوژی رجوع میکنند. در واقع تکنولوژی پنجره آنها به روی دنیاست. در ضمن یکی از معضلات آنها پیدا کردن شغل ثابت و دائمی است.
آنها تقریبا هر روز با خشونت و یک اقتصاد ورشکسته که نمیتواند برای ۴۰۰ هزار نفر جمعیت در سن کار که هر روز بر تعدادشان افزوده میشود، اشتغالزایی کند، سروکار دارند.
صدها هزار نفر با خروج نیروهای خارجی از افغانستان مهاجرت کردند. خیلی از این افراد در جستجوی زندگی بهتر در ترکیه، اروپا یا راههای دورتر، خطرات زیادی به جان خریدند.
عمر، از ترکیه لباس وارد میکرد و در مغازهای در کابل میفروخت. او از سن ۶ سالگی مشغول یادگیری زبان انگلیسی بوده است، به این امید که بتواند مسافرت کند. او کتابی پر از عکس از جاهایی داشت که مشتاق بود روزی آنها را ببیند-تاج محل، برج ایفل، نیویورک.
با این حال عمر در افغانستان زندگی میکرد و امیدوار بود که خشونت پایان یابد.
«اگر صلح اتفاق بیفتد همه چیز سادهتر خواهد شد، افراد سرمایه دار زیادند که بخواهند در افغانستان سرمایه گذاری کنند، اما از ترس جانشان این کار را نمیکنند، یک افنجار کافی است تا هر چه را که بنا کرده اند بر باد دهد.»
عمر حضور چینیها در افغانستان را غنیمت میدانست و خوشحال بود که تعداد سرمایه گذاران چینی در این کشور رو به افزایش است. «چینیها صلح طلب اند و سخت کار میکنند.»
اما نگران خروج نیروهای نظامی آمریکا از افغانستان بود.
«دستور خروج سربازان آمریکایی کاملا اشتباه بود، ما اینجا به کمک احتیاج داریم.»
سلطان قسیم سعیدی، در صنعت مد یک مدل بود. او دو طرف موها را کوتاهتر میکرد و موهای پرپشت جلوی سرش را سمت عقب شانه میزد. میگفت این مدل مو که به مدل «سینگپاف» sinpogh معروف شده، نمای سرها را در خیابانهای کابل تغییر داده است.
او میگفت مدل لباسها و آرایش مویش را از فیس بوک، یوتیوب و اینستاگرام پیدا میکند و علاقهی زیادی به عمر بورکان از عربستان سعودی و جاستین بیبر کانادایی دارد.
«ما میترسیم اگر طالبان به قدرت برسد دیگر نتوانیم «شو» اجرا کنیم». علی رغم این نگرانی او میگفت این خشونتها باید جایی به پایان برسد.
«اگر نیروهای آمریکایی کشور را ترک کنند صلح میآید، ما صلح میخواهیم».
مریم غلامی در استان غربی هرات زندگی میکرد، او میگفت همنسلیهای وی تغییراتی که والدینشان نتوانستند به ارمغان خواهند آورد.
مریم از طریق یک دانشگاه آنلاین مشغول یادگیری طراحی گرافیک و کدگذاری کامپیوتری بود و دوست داشت مهارتهای خود را از طریق آموزشهای یوتیوب بهتر کند.
با اینکه باور داشت افغانستان با مشکلات زیادی مواجه است - مثل اتصال کند و اینترنتی که یک روز وصل است و یک روز قطع-اما ایمان داشت که نسل وی حامل تغییرات شگرفی برای افغانستان خواهد بود.
امیدوار بود: «نسل جدید با دانش و تکنولوژی افغانستان را تغییر خواهد داد.»
روزهای که صحبت از مذاکرات صلح با طالبان بود با تعدادی از جوانان افغانستانی گفتگویی کوتاه انجام شد.
زینب فرهمند، روزنامه نگار: ما فقط وقتی طالبان را میپذیرم که دموکراسی و ارزشهایش در کشور را بپذیرند.
آزاد اصلانی: ما برای آنکه کشورمان به رفاه برسد نیازمند صلح هستیم. ما بیشتر از این عملیات انتحاری و حمله نمیخواهیم.
امید آرمان، مدل: همه خواهان صلح هستیم. ما به اندازه کافی درگیری دیدهایم، دیگر نمی خواهیم بیشتر از این شاهد اتفاقات تلخ و ناگوار باشیم.
سهل عطایی، صاحب یک مغازه ی مجلل لباس فروشی: از جنگ خسته ایم، تنها چیزی که می خواهیم برقرای صلح برای زندگی بهتر است.
ندیم قریشی، بیرون «گیم نت» خود ایستاده است: ما می خواهم درگیریها در کشورمان خاتمه یابد. ما امیدوارم یک صلح پایدار برقرار شود.
وسیم انصاری،خواننده: صلح برای او بسیار پرمعنی است. اگر صلح برقرار شود او می تواند به فعالیت هنری اش ادامه دهد. اما بدون صلح هیچ امیدی به آینده بهتر نیست.
انوش سروری، کارگر کافیشاپ: ما تشنه ی صلح هستیم. ما صلح می خواهیم تا مردممان بتوانند کسب و کار خود را داشته باشند و با آسودگی زندگی کنند.
دکتر محمد جاوید در کابل: برای این گفت و گو های صلح انجام بگیرد باید هر دو طرف اسلحه های خود را کنار بگذارند و به فکر آموزش و خوشبختی کشور باشند.
مهدی ضجاک یک هنرمند: به گفت و گو های صلح خوشبین است. اما می گوید در صورتی این گفت و گوها به نتیجه می رسند که طالبان اجازه دهد هر کس به شیوه ای که دوست دارد زندگی کند.
منبع: رویترز
مترجم فرادید: عاطفه رضوان نیا
مترجم فرادید: عاطفه رضوان نیا
۰