نقاشی که روحیهی آمریکاییها را تقویت میکرد
«به نظر میرسد در آن زمان، آمریکایی بودن به معنی سفید پوست آنگلو ساکسون بودن، بوده است. ما با این اثر جدید میخواهیم تاکید کنیم آثار هنرمندان میتواند سیاسی باشد و فرهنگ و جامعه را شکل دهد.»
کد خبر :
۶۸۸۰۷
بازدید :
۲۴۳۳۶
فرادید | هنک ویلیس توماس و امیلی شور نقاشیهای رنگ روغن نورمن راکوِل با عنوان «آزادیهای چهارگانه» را بیش از ۷۵ سال بعد از تولید آن توسط این هنرمند، در شکل عکس و در پروژهای با نام «برای آزادی: مقصد بعدی مان کجاست؟» بازتولید کردند. این نقاشیهای سریالی تلاشی برای بازنمایی تنوع قومی و پیچیدگیهای جامعهی آمریکا بود.
نقاشی های نورمن راکول با عنوان «آزادی های چهارگانه» جامعه ای سفیدپوست را در اوج آزادی ترسیم کرده بود
«آزادیهای چهار گانه یا چهار آزادیِ» نورمن راکوِل تصاویری خاص از آمریکا را با هدف تقویت روحیهی وطن پرستی در طول جنگ جهای دوم عرضه کرده بودند.
این نقاشیها بر اساس سخنرانی سال ۱۹۴۱ رئیس جمهور روزولت که در آن بر حق جهانیان به داشتن آزادی بیان، آزادی در پرستش خداوند به آیین خودشان، آزادی از قید احتیاج و آزادی از قید ترس تاکید کرده بود، ترسیم شده بودند و به بیانی، جشن تنوع قومی در آمریکا بودند.
اما جشنی که همگان در آن حضور نداشتند.
وقتی راکول این نقاشیها را در سال ۱۹۴۳ تولید کرد، ژاپنی-آمریکاییها در اردوگاههای بازداشت دست جمعی زندانی بودند.
بازداشت دستهجمعی ژاپنیها در آمریکا، به جابهجا کردن اجباری و بازداشت بین ۱۱۰ تا ۱۲۰۰۰۰ نفر دارای اصل و نسب ژاپنی اطلاق میشود که در ساحل اقیانوس آرام زندگی میکردند. ۶۲ درصد بازداشت شدگان شهروند ایالات متحده بودند. این اقدامات به دستور روزولت، مدت کوتاهی پس از حمله امپراتوری ژاپن به پرل هاربر، صورت گرفت.
در همان زمان سربازان آفریقایی-آمریکایی بر اساس قانون جدا سازی نژادی موسوم به «جیم کرو» در واحدهای جدا از هم میجنگیدند. بر اساس این قانون سیاه پوستان در تمامی اماکن باید جدا از سفیدپوستان قرار میگرفتند.
هنک ویلیس توماس، که یک عکاس است، میگوید: «به نظر میرسد در آن زمان، آمریکایی بودن به معنی سفید پوست آنگلو ساکسون بودن، بوده است. ما با این اثر جدید میخواهیم تاکید کنیم آثار هنرمندان میتواند سیاسی باشد و فرهنگ و جامعه را شکل دهد.»
توماس با مد نظر قرار دادن نقاشیهای راکول به عنوان پایهی کار خود، تلاش کرده چهرههایی که در نقاشیهای راکول غایب بودند را حدس بزند و آنها را به آثار اضافه کند تا به شکلی واقعی پیچیدگی و تنوع جامعهی آمریکا را نشان دهد.
توماس تا کنون چندین پروژهی عکاسی انجام داده که در آنها نژاد، آگاهی تبلیغاتی و تجاری موضوعات اصلی بوده اند.
توماس با مد نظر قرار دادن نقاشیهای راکول به عنوان پایهی کار خود، تلاش کرده چهرههایی که در نقاشیهای راکول غایب بودند را حدس بزند و آنها را به آثار اضافه کند تا به شکلی واقعی پیچیدگی و تنوع جامعهی آمریکا را نشان دهد.
توماس تا کنون چندین پروژهی عکاسی انجام داده که در آنها نژاد، آگاهی تبلیغاتی و تجاری موضوعات اصلی بوده اند.
سوژهی نقاشیهای راکول در «آزادیهای چهارگانه» اغلب همسایگانش هستند که تا پیش از لغو قانون جدایی نژادی آنها را نقاشی کرده است.
آوا هس، رئیس موزه و نمایشگاهی که عکسهای توماس در آن به نمایش گذاشته شده است، میگوید: «ایدهی نقاشیهای راکول از مجامعی که او در آنها حاضر میشده است، به دست آمده. او از چیزهایی که در زندگی روزمره اش مشاهده میکرده الهام گرفته است و امروز میتواند به ما نشان دهد که معنی آزادی در ذهن او چه بوده است.»
شور که در این پروژه با توماس همکاری کرده است میگوید برای خلق مجدد این نقاشیها در قالب عکس، یک تیم روتوش با ما کار کرده اند تا بتوانیم عناصر مختلف نقاشیها مثل نمونههای کاغذ دیواری، دیوارها، پله ها، و محیط را که در زمان عکاسی خبری از آنها نبود، به عکسها اضافه کنیم.
«عکس نمیتواند، کار نقاشی را انجام دهد. به طور مثال پرسپکتیو و ژرفای چیزها به دو شکل مختلف در نقاشی و عکس نشان داده میشوند. در عکسهای ما، افراد به صورت انفرادی ثبت شدند. عناصر دیگر مثل میز، دیوار، و بشقابها هم به صورت انفرادی تصویر برداری شدند. باید در نظر داشته باشیم که نمیتوان همهی افراد را در آن واحد در یک فضا داشت. روتوش عکسها ماهها بعد از تصویربرداری طول کشید.»
در نقاشیهای راکول برخی از چهرهها محو هستند، اما عکاسان احساس کردند که مهم است سوژههای آنها -بیش از ۱۵۰ نفر شامل بازیگران معروف و سلبریتی ها--چهره هایشان به وضوح دیده شود.
تصویر یکی از بازیکنان بیس بال معروف آمریکایی در کنار یک کشاورز در زمین پنبه. نام این تیم بیس بال Cotton Bowl است و Cotton به معنی پنبه است. به نظر می رسد، توماس در این نقاشی بر اهمیت نقش کشاورزان در جامعه و مبارزه برای برابری تاکید کرده است
پروژهی «برای آزادی» از سال ۲۰۱۶ آغاز شد و از آن زمان بیش از ۸۰۰ هنرمند این تصاویر را مجددا خلق کرده و در نمایشگاهها یا بیلبوردها در سراسر آمریکا به نمایش گذاشته اند.
این آثار دیدگاههای متنوع را در مورد کمپینهای اصلاحات، نژادپرستی، تساوی جنسیتی، کنترل اسلحه، حق تولید مثل، و آزادی بیان به نمایش میگذارند.
منبع: Nytimes.com
مترجم فرادید: عاطفه رضوان نیا
۰